Úrval - 01.07.1971, Qupperneq 68

66
TJRVAL
þessari örvæntingu. Hann hafði að
vísu litla reynslu, hvað blaðaskrif
og blaðaútgáfu snertir, og hann
hafði aðeins fornfálega ritvél og
slitinn fjölritara. En hann hóaði
samt nokkrum sjúklingum saman og
hóf útgáfu vikulegs fréttablaðs, sem
bar heitið „Stjarna 66“. (Carville
gekk þá undir nafninu ,,Bandarískt
sjómannasjúkrahús númer 66“).
Hann birti þar skrýtlur og gaman-
sögur um ýmislegt, er snerti menn
og málefni í sjúkrahúsinu. Einnig
birti hann þar upplýsingar fyrir
fram um kvikmyndir, en þær voru
sýndar hálfsmánaðarlega, ýmiss
konar keppnir og jafnvel dálk með
ráðum til ástfangins fólks (sem
skrifaður var af Stanley sjálfum).
Þegár hann birti boð til „þeirra, sem
eru svolítið einmana", um að líta
inn í skrifstofu blaðsins, varð litla
skrifstofan brátt svo vinsæll sam-
komustaður, að hann gat varla
gengið frá blaðinu.
Brátt komst hann að því, að blað
þetta gat orðið öflugt vopn i bar-
áttunni fyrir breytingum á sögum
sjúklinganna. Hann skrifaði grein-
ar til stuðnings kröfum um nýjar
kvikmyndasýningarvélar og betri
kvikmyndir, og þessi nýju tæki
voru látin í té, eftir að yfirskurð-
læknirinn hafði lesið þær. Fólk
stöðvaði Stanley á gangstígunum,
tók í höndina á honum og sagði:
„Þetta er orðinn sem nýr staður, eft-
ir að þú komst.“ í augum sjúklinga
og starfsliðs í Carville var það
.furðuleg hugsun, að það virtist sem
guð mundi raunverulega hjálpa
þeim, sem hjálpuðu sér sjálfir.
Þessi velgengni varð Stanley til
mikillar hvatningar, og hann hófst
því handa á öðrum sviðum. Hann
skipulagði leikflokk og sviðsetti
ágætar leiksýningar. Hann hafði
svokölluð gjafakvöld og ýmislegt
annað til gagns og gleði, er allt
miðaði að því að vekja og auka
samhug sjúklinganna, þannig að þeir
litu á sig sem meðlimi í einni fjöl-
skyldu. „Fólk var óðum að ganga í
lið með, okkur,“ sagði Stanley.
SLEITULAUS KROSSFERÐ
En líkamsástand Stanleys versn-
aði, þótt hin andlega líðan hans
batnaði. Eina læknisaðferðin við
holdsveiki var þá notkun chaulmoo-
fraolíu, og hún hjálpaði honum alls
ekkert. Hann fór að missa tilfinn-
ingu í höndunum. Hann fékk líka
sár á andlitið, og brátt missti hann
sjón á vinstra auga.
Er líkamsástandi hans hrakaði,
tók hann til að læra allt, sem hann
gat lært, um sjúkdóm þann, sem
kvaldi hann. „Ég varð fyrst undr-
andi yfir því að komast að raun um,
að einkenni þess sjúkdóms, sem
kallaður er „líkþrá" í biblíunni, eru
alls ólík einkennum þess sjúkdóms,
sem olli því, að ég var sendur til
Carville,“ sagði hann við mig. Hann
sagði, að holdsveiki orsakaðist nú af
gerli, sem fannst fyrst árið 1874 af
Gerhard H. A. Hansen í Noregi.
Geril þennan er venjulega aðeins
að finna í hlýju lofstlagi, og hann
er ekki nærri eins banvænn og
krabbamein, og sjúkdómurinn, sem
hann veldur, er einna minnst smit-
næmur allra sjúkdóma. „Gerirðu
þér grein fyrir því, að þau 76 ár,
sem Carville hefur verið til, hefur