Úrval - 01.07.1971, Side 85

83
eSar stúdentarnir, sem
i]< höfðu ekki farið burt
úr háskólanum um
þessa helgi, vöknuðu
mánudagsmorguninn 4.
maí 1970, var yndislegt
*
K
*
*
veður. Þetta var einn fegursti vor-
dagurinn. Himinninn var heiður og
glaðasólskin og leit því út fyrir, að
nú færi að hlýna að mun. Þeir, sem
fóru snemma á fætur, tóku eftir því,
að hin fjölmörgu tré á háskóla-
svæðinu höfðu 'nú tekið fjörkipp.
Þeir sáu, að laufin voru í þann veg-
inn að opnast. Og í fyrsta skipti
þetta ár fannst þeim, að sumarið
væri í rauninni alveg á næstu grös-
um. Þegar iíða tók á sjöunda tím-
ann, fylltust allir vegir, sem lágu
inn í Kent, af bílum, sem voru troð-
fullir af stúdentum og kennurum,
sem voru nú að halda aftur í skól-
ann eftir að hafa eytt helginni á
heimilum sínum. Og það sköpuðust
ofboðslegir umferðarhnútar. Allt að
því 6000 stúdentar og 500 prófessor-
ar og aðrir kennarar sneru nú aftur
til háskólans án þess að vita, hvað
hafði í raun og veru gerzt á há-
skólasvæðinu um helgina og án þess
að vita um þær neyðarástandsregl-
ur, sem voru nú í gildi. Það virðist
ótrúlegt, en sumir höfðu jafnvel
ekki heyrt, að það höfðu orðið óeirð-
ir í háskólanum og að Þjóðvarðliðið
hafði verið kallað á vettvang til
gæzlu á háskólasvæðinu. Þeir fréttu
ekki af þessu, fyrr en þeir lögðu
bifreiðum sínum á risavaxna bif-
reiðastæðinu við knattspyrnuvöllinn
og settust upp í háskólavagna, sem
þeir ætluðu síðan með til hinna
ýmsu háskólabygginga á svæðinu.
„Hafið þið frétt um brunann?“
spurði einhver stúdentinn.
„Hvaða bruna?“ kvað þá jafnan
við.
Þegar vagnarnir stönzuðu við
skrifstofubygginguna, gengu flestir
nýkomnu stúdentarnir hina stuttu
leið yfir að brunarúsum Þiálfunar-
miðstöðvar varaliðsins. Og þeim brá
ónotalega í brún, er þeir sáu gap-
andi brunarústirnar blasa við. Það
hafði verið hróflað upp girðingu og
þær þannig girtar af. Margir stúd-
entar, sem áður höfðu sagt: „Mikið
vildi ég, að þessi Þjálfunarmiðstöð
við háskólann væri lögð niður!“
horfðu nú miður sín á þessa ógn-
vænlegu sýn.
Eftir því sem hlýnaði, fjölgaði