Úrval - 01.07.1971, Qupperneq 103

HVAÐ GERÐIST í KENT STATE?
101
lostinn á vin sinn. Hann gat ekki
gert neitt til hjálpar, því að unga
varaliðsforingjaefnið var í andar-
slitrunum.
Sandy Scheuer var að ganga í
áttina til Tónlistar- og talbygging-
arinnar, rétt áður en skotin kváðu
við, en þar átti hún að mæta í tíma
klukkan 1.10. Tárin streymdu úr
augum hennar vegna áhrifanna af
táragassprengjunum, sem þjóðvarð-
liðarnir höfðu varpað á knattspyrnu-
völlinn. Hún var samferða Ellis
Berns, pilti, sem bjó nálægt henni
úti í bæ. Hann hafði látið hana fá
tusku til þes að halda upp að and-
litinu sér til verndar, og þau héldu
áfram í áttina frá staðnum, þar sem
átökin áttu sér stað.
Sandy lagði stund á tal- og heyrn-
arþjálfun sem aðalnámsgrein, og
hún var mjög ástundunarsamur
nemandi, enda fékk hún stöðugt 3,6
í meðaltali í einkunn miðað við há-
markið 4.0. Þar að auki vann hún
margar klukkustundir á viku hverri
við Tal- og heyrnarstöðina, þar sem
hún kenndi nemendum, sem voru
haldnir tal- og heyrnargöllum, og
þjálfaði þá. Trúarbrögð skipuðu
líka þýðingarmikinn sess í lífi
hennar. Hún fór til Akron til þess
að sækja þar guðsþjónustu í bæna-
húsi Gyðinga á ýmsum trúarhátíð-
um. Hið hebreska nafn hennar var
Gittel, sem þýðir gæði og öll sú
gleði, sem hægt er að hugsa sér hér
í lífi.
Þau Sandy og Ellis voru komin á
bílastæðið og voru í 390 feta fjar-
lægð frá þjóðvarðliðsmönnunum,
þegar þau heyrðu skothríð að baki
sér. Þau sneru sér við og sneru þá
beint á móti skothríðinni. Þau
skelltu sér bæði niður á steinsteyp-
una og lágu þar kyrr. Ellis hafði
handlegginn utan um mitti hennar.
Og þannig lágu þau, þangað til
skothríðin hætti. Þá sagði Ellis: „Við
skulum fara burt!“ En Sandy
hreyfði sig alls ekki. Hún hafði
fengið kúlu í hálsinn.
Allison Beth Krause stóð líka á
bílastæðinu með vini sínum, Barry
Levine að nafni. Þau höfðu verið
meðal síðustu stúdentanna, sem
vikið höfðu undan sókn þjóðvarð-
liðanna. Og Allison hafði afdrátt-
arlaust tekið þátt í uppþotinu á
Almenningnum. „Gerið eitthvað!
Gerið eitthvað!" æpti hún til stúd-
entanna, sem flýðu hlaupandi burt
ásamt henni, þegar þjóðvarðliðarn-
ir hófu sókn sína að nýju. í reiði
sinni hafði hún líka hrópað ókvæð-
isorðum að þjóðvarðliðunum.
Allison var mjög snjall nemandi.
Hún hafði verið valin sem fulltrúi
í Heiðursráð háskólamála." Hún var
ein af fimm nýstúdentum, sem
valdir höfðu verið í ráðið þetta ár.
Og hún var mjög ánægð yfir því að
atkvæði hennar hafði sama gildi og
hinna ýmsu deildarforseta við
ákvarðanir, er snertu málefni há-
skólans og stefnumál hans. En hún
var ekki ánægð með hinn „aka-
demiska" anda, sem ríkti við Kent-
fylkisháskólann. Hún fann mjög til
þvingunar vegna þeirrar reglu, að
allir stúdentar voru skyldugir til
þess að sækja námskeið í vissum
greinum, hver svo sem aðalnáms-
grein þeirra var. Seint um haustið