Úrval - 01.07.1971, Síða 122

120
ÚRVAL
annarra. Ungu fólki ber ekki skylda
að sýna nokkru kirkjufélagi hollustu
en það ætti ekki að hæða þá, sem
gera slíkt. Fólk ætti að viðurkenna,
að kynferðislíf er einkamál einstak-
lingsins. Margt eldra fólk er þegar
samþykkt hinu nýja kynferðislegu
viðhorfi, en það kærir sg ekki um,
að slíku sé veifað framan í alla í
markaðstorgum.
A8 leggja niður formœlingar og
klám sem vopn. Með slíku orðbragði
hefur ungt fólk hneykslað eldra fólk
og gert því gramt í geði og gert öll
skipti erfið, ef ekki ómöguleg. Unga
fólkið vinnur ekkert við að bæta
formælingum og klámi við sem við-
bótarögrun gagnvart öðrum í þjóð-
félaginu í baráttu sinni fyrir bar-
áttumálum sínum, svo sem andstöðu
gegn stríði og herskyldu.
Engin auðæfi landsins eru verð-
mætari en vaxandi hæfileikar, hæfni
og snilli nýrrar kynslóðar. Og það er
enginn tilkostnaður of mikill tii
þess að hlúa að þeim hæfileikum og
efla þá. Viðhald lífsins er dýrmætt.
Hinir ungu þarfnast eldra fólks til
þess að rökræða og deila við og
prófa hugmyndir sínar og hugsjónir
á. Eldra fólkið þarfnast hinna ungu
til viðhalds voninni og eflingar
bjartsýni. Það þarfnast þeirrar
kenndar, að siðmenningin muni
halda áfram að eflast.
Nokkrum vikum fyrir skothríð-
ina við Kentfylkisháskólann mælti
Jerry Rubin, hinn róttæki leiðtogi
Ameríska alþjóðaæskuflokksins
(Yippanna), þessi orð í ávarpi til
stúdenta við háskólann: „Fyrsti
hluti Yippaáætlunarinnar er sá að
drepa foreldra ykkar.“ Nokkrum
dögum eftir skothríðina sögðu for-
eldrar hundruða stúdenta, sem
höfðu sloppið lifandi undan kúlum
Þjóðvarðliðsins: „Þið hefðuð átt að
verða skotin."
Ef við eigum að komast hjá því að
fremja þjóðarsjálfsmorð, verðum við
öll, ung sem gömul, að fordæma
slíkar tilfinningalegar öfgar. Og
síðan verðum við að hefjast handa
af auðmýkt, kærleika og skilningi
á milli kynslóðanna, hefjast handa
við að lækna sárin, sem. þessar til-
finningalegu öfgar hafa skilið eftir.
EFTIRMÁLI
Eftirfarandi grein birtist í tímarit-
inu „Newsweek“ í maí síðastliðnum,
ári eftir harmleikinn:
Það var liðið nákvæmlega ár frá
ringulreiðinni og drápunum við
Kentfylkisháskólann. Og andstæð-
urnar hefðu vart getað verið meiri.
Á þessu græna, ávala háskólasvæði
mátti nú heyra bænir og tal um
hagnýta stjórnmálastarfsemi í stað
ópa og formælinga. f stað táragasa
og grjóthríðar var þar nú hátíðleg
athöfn og friðsamleg mótmælasam-
koma. Sigurklukka háskólans
glumdi eins og árið áður, en núa
boðaði hún ekki lífshættuieg átök.
Þess í stað boðaði hún langt þagn-
araugnablik, er Kentfylkisháskól-
inn minntist árs afmælis harmleiks-
ins, sem brenndi nafnið „Kent“ á
spjöld sögu þjóðarinnar og inn í
samvizku hennar.
Á ári því, sem liðið er, síðan skot-
hríð Þjóðvarðliðsins drap fjóra
stúdenta og særði níu aðra, hafa