Úrval - 01.03.1975, Page 81

,HVÍLÍKT FEIGÐARFLAN!
79
tíma í viðbót. Svo áðu þau við tré,
þar sem Emily fékk meiri mjólk
og Diana át meiri snjó. Hún vildi
snúa við, en Scott vildi halda áfram.
Þau höfðu farið fimm kílómetra,
sagði hann, og gætu ekki átt nema
þrjá eftir.
Klukkan 3 um daginn skiptist
vegurinn. Scott valdi þann, sem lá
niður í móti, en eftir um 150 m
komust þau ekki lengra fyrir snjó-
hengju. „Við höfum tekið skakk-
an veg,“ sagði Diana. Þau sneru
við að gatnamótunum. Diana gekk
eins og í leiðslu og berar hendur
hennar voru dofnar. „Hvar eru
vettlingarnir þínir?“ spurði Scott.
,,Ég veit það ekki,“ svaraði hún.
Það var farið að dimma. Utan
við veginn sá Scott trjábol, sem lá
yfir skorning í hlíðinni. „Við skul-
um vera þarna í nótt,“ sagði hann.
Hann mokaði snjónum undan trjá-
bolnum og þau lögðust undir hann
með Emily á milli sín. Þau pöss-
uðu hana til skiptis. Diana gaf Em-
ily að drekka og Scott náði í snjó
handa Diönu. f fyrsta sinn ræddu
þau möguleikann á að þau kæm-
ust ekki af, en Scott var ennþá
bjartsýnn. Martha Forster, vinur
þeirra, sem hafði vísað þeim veg-
inn til Bagby, vissi hvar þau voru.
Það væri kannski þegar farið að
leita að þeim.
☆
Þegar Charles Mock vaknaði á
sunnudagsmorgninum var segldúk-
urinn sligaður af snjó. Hann tók
saman viðlegubúnaðinn, og það tók
hann sex klukkutíma að fikra sig
þessa 7 km, sem voru að bílnum.
Hann gat ekki fært bílinn til, svo
að hann notaði það sem eftir var
dagsins til að koma sér upp skýli,
troða snjó, tjalda segldúknum og
safna eldiviði. ,,Ég kom mér vel
fyrir,“ rifjaði hann upp síðar.
☆
Á mánudagsmorgninum voru þau
Scott og Diana svo aðframkomin,
að þau gátu varla hreyft sig. Þau
sátu undir trébolnum, horfðu á
hvítan himininn og fallandi snjó-
inn. Emily var eins og vekjara-
klukka. Hún reif þau upp úr mók-
inu. Hún grét og þau urðu að
vakna, og Diana að gefa henni að
drekka. „Ég hef ekki nógu mikið
handa henni,“ sagði Diana og svo
át hún meiri snjó.
Klukkan 9.30 á mánudagsmorgn-
inum hringdi móðir Diönu, frú
Gordon Storm, til Susan, yngri
dóttur sinnar í Portland. „Ég næ
ekki sambandi við Scott eða Di-
önu,“ sagði hún. „Það hefur eitt-
hvað komið fyrir.“ Susan var hjá
Mörthu Forster, sem hafði vísað
þeim veginn til Bagby. „Ég er viss
um að þau hafa fest sig þar,“ sagði
Susan. „Ég hef samband við skóg-
arverðina.11
Og hún hafði strax samband við
Estcada varðstöðina. Henni var
sagt, að snjóköttur væri á leiðinni
til Bagby, vegna þess að nokkurra
manna væri saknað. „Við látum
þig vita, þegar eitthvað verður að
frétta,“ sögðu þeir í varðstöðinni.