Úrval - 01.03.1976, Blaðsíða 13

Úrval - 01.03.1976, Blaðsíða 13
DULARFULLT NET UM HEIMINN 11 heima víð oddana á þríhyrningunum. Yfirleitt er vindasamt með langhliðum möskvanna. Sumar koma heim við miklar rastir sjávarstrauma, aðrar eru á svreðum sem fá mesta sólgeislun. Kannski þetta sé skýringin á því, sem olli Sanderson heilabrotum? Það sem segulfræðilega afbrigðilegir staðir eru, kippist áttavitanálin frá eðli- legri stcfnu sinni. Segulstormur hefur sams konar áhrif. Slíkir stormar eru af- leiðing af geislun sólar, sem aftur hefur áhrif á rafhlaðin lög í andrúmsloftinu, sem enn aftur hafa þá áhrif á útvarps- geisla. Það er ekkert dularfullt við það, sem kallað er ..álagablettir," heldur eru þar samverkandi margháttuð náttúrulög- mál. Ókyrrleiki getur til dæmis lamað kraftmestu fjarskiptatæki og siglingatæki, bæði 1 skipum og flugvélum, og vindar, straumar og öldur gcta leitt til þess, sem síðan er kallað ..dulatfull afdrif’’ skipa eða flugvéla. Það liggur 1 augum uppi, að engin kenning er staðhæfing. Kenning er aðeins tilgáta. Ef tilgátan er studd því, sem er áþreifanlegt, er hægt að nota það eins og siglingakort, til þess að varast rif og grynningar. Lítið á síðustu teikninguna. Hún er al fornleifafundi. Þrjáttu slíkir einkennilegir hlutir hafa fundist í Víetnam og einn úr bronsi I Frakklandi. Gerð þeirra er mönn- um framandi. Stimir telja, að hér sé um að ræða stjartifræðilcgt tákn, ttðrir að það sé ta-ki til að gera út frá stjarnfræði- lega útreikninga varðandí tlmatal. Gons- jaroff, Makaroff og Morotsoff sjá í því líkingu við hnattlíkön sín. Skyldi þetta vera til í fornum heimildum? Tímasetning getur verið brigðul. En skilningurinn ,,atóm” — eind — á rætur að rekja aftur í fornöld, löngu áður en ,,atóm” fékk þá merkingu, sem það hefur nú. Og kerfið, sem setti sólina, fremur en jörðina, sem miðpunkt sólkerfisins, varð til 19 öldum fyrir daga Kóperníkusar. Það var forngríski stjarnfræðingurinn Arisarchos frá Samos, sem setti fram þessa kenningu, og samtímamenn hans höfn- uðu henni; þeim fannst hún ganga of langt. I þeirra vitund var hún ..fjarstæða" Menn kusu heldur að halla sér að land- fræðilíkani Ptólómeusar, sem setti jörðina sem miðpunkt alheimsins. En meira að segja sú hugmynd fól í sér djarfa byltingu, því þar var jörðin, sem almennt var álitin vera flöt. gerð kúlulaga. Það er ekki gott að segja hvernig Plató fékk hugmyndina að hnattllkani sínu, en það var hnattlaga, gert úr 12 leðurpjötl- um. Á þessum tímum vissu menn ekkert um neðansjávarhryggi eða segultruflun, um dreifingu sólgeislunar eða það sem felst í iðrum jarðarinnar. En samt... Þegar sovésku vísindamennirnir þrír sneru sér að fuglafræðinni. íundu þeir að helstu vetrardvalarstaðir tugla féllu inn I ..netkerfi" þeirra. Og hegðun og flutn- ingar fugla ertt fyrirbrigði, sem fornir sptkmgar hefðu vel getað kannað, Þegar litið er til ísaldar, sem endaði fyrir 10 - 1 ó þúsund árum, tala vísinda- menn gjarnan um .„skjól”. Á sovésku landssvæði eru til dæniis þrjú slík svæði, sem lifðu afísöldina. Þau erti einnig með langhliðum möskvanna. Upplýsingar um
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.