Úrval - 01.11.1977, Page 113

Úrval - 01.11.1977, Page 113
ÁRLANGUR DAGUR 111 Hornsundstindur, hann var um stund eins og skugga móti fölblárri skímu. Það var svo langt síðan hann sá síðast fjöllin handan fjarðarins að það var næstum eins og hann myndi ekki lengur eftir þeim. En fjöllin voru raunveruleg. Hann hafði séð þau. Löng nóttin var senn á enda. DÖGUN Snemma í febrúar var Ivar veður- tepptur í fjóra daga í Aðalkofanum. Einhvers staðar, hátt uppi yfir ísnum og snjónum, var morgunskíman að roða himininn, en hann gat ekki séð handa sinna skil. Hann reyndi að segja sér að það skipti ekki máli. Fyrr eða síðar myndu skýin feykjast frá og þegar þar kæmi myndi hann sjá sólina. En fyrirlestar hans fyrir sjálfan sig voru árangurslausir; á morgun var dögun, og hann brann af löngun að sjá sólina. Hann vaknaði eftir fárra stunda svefn og lá kyrr og velti því fyrir sér hvers vegna hann hefði vaknað. Svo rann það upp fyfir honum að það var nærri komið logn. Hann sofnaði aftur og fann að dagur dögunarinnar yrði kyrr og kaldur og heiðskýr. Hann tók sér góðan tíma til að borða ærlegan morgunverð, því hann vissi að hann myndi ekki koma heim fyrr en seint. Meðan hann át horfði hann út um gluggann. Uppi yfir snjónum glitruðu stjörnur á djúp- svörtum himni. Hann beindi skíðum sínum fyrst þangað sem gildrurnar hans voru næst sjó. Naika beið í hæfilegri fjarlægð meðan hann gróf upp gildrurnar sem stormurinn hafði fellt og hulið og beitti þær upp á nýtt. Hann fann enga refi. Þegar ein gildran varfrágengin upp á nýtt, hélt hann áfram til þeirrar næstu. Klukkan var tíu. Hann stefndi með háttbundnum hreyfingum til Refadals. Hann vissi að það var áríðandi að opna allar gildrurnar sem fyrst, því refirnir voru hungraðir á kreiki eftir storminn. En hann fór sér þó sífellt hægar og leit oft til austurs. Ellefu. Hann hélt upp eftir öxl fjallsins austur af Refadal eins hátt og hann komst á skíðum, stansaði þar og horfði austur. Dögunin hafði hafist meðan hann sótti á brattann. Hann fylgdist með meðan fjallstindurinn uppi yfir honum varð að skírri, svartri línu móti skýlausum, blýgráum himninum. Hann losaði af sér skíðin og tók að klifra. Rétt fyrir hádegið náði hann upp á auðnarlegan og vindbarinn tindinn. Hann settist hljóðlega á stein og horfði austur. Uppi var himininn eins og grátt satínhvolf. Fölblá glóð kom í ljós, dýpkaði og styrktist. Fjöllin urðu mjúksvört bákn með krúnur úr breytilegum pastel- litum slæðum. Hæstu tindarnir purpurarauðir, síðan skærrauðir, loks gullnir. Birtan rann ofan í gilin með þögulu litaflóði.
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.