Úrval - 01.02.1981, Blaðsíða 4

2
Ljósmyndari hélc til kastala, þar sem
var reimt, til þess að freista þess að ná
mynd af draugnum, sem sagður var
birtast aðeins einu sinni á hverri öld.
Ljósmyndarinn sat í myrkrinu með
myndavél og flass og beið eftir
miðnætti, en þá átti draugurinn að
birtast. Og það gérði hann. Þetta var
vinsamlegur draugur og samþykkti
fúslega að sitja fyrir hjá ljósmynd-
aranum, sem tók heila filmu af
myndum. Svo flýtti hann sér heim í
vinnustofuna og framkallaði filmuna
— og stundi. Hún var undirlýst og
alveg ómöguleg.
Því andinn var að sönnu reiðu-
búinn, en flassið var veikt.
Ég er að skrifa vísindaskáldsögu. Hún
fjallar um tölvu, sem á að stjórna
öllum heiminum, og heimsstyrjöld
þar sem barist er um hver eigi að
prógrammera hana.
„Pabbi minn spilaði á fiðlu og
víólu,” sagði Victor Borge. ,,En
mamma var alveg vitlaus vegna þess
að Víóla var einn af nágrönnunum.
Maður nokkur átti undarlegan hest,
sem rauk af stað eins og vindurinn
aðeins ef knapinn sagði , ,guði sé lof ’
og var óstöðvandi nema knapinn
segði ,,amen”.
Svo kom að því að eigandinn þurfti
að selja hestinn sinn, en þegar hann
skýrði þessa einkennilegu hegðun
fyrir kaupandanum, svaraði hann:
„Þetta er fáránlegt. Ég hef tamið
hesta alla mína ævi. Ég skal kenna
honum betri siði.”
Svo stökk kaupandinn á bak og
barði fótastokkinn þangað til
aumingja klárinn þreif sprettinn. Og
hann hljóp hraðar og hraðar. Kaup-
andanum hætti að lítast á blikuna,
það var sama hvernig hann togaði í
taumana og lét, fákurinn var svo
óstöðvandi. Allt í einu sá maðurinn
að þeir voru á hraðri leið fram á
hengiflug. Þá sá hann sitt óvænna og
hrópaði: ,,Jæja, jæja, allt í lagi,
amen!!”
Hesturinn nam staðar aðeins hálf-
an metra frá brún hengiflugsins.
Knapann sundlaði, svo hann greip í
faxið með annarri hendi og strauk
svitann af enninu með hinni, um leið
oghannsagði: ,,Vá! Guðisélof!”