Úrval - 01.02.1981, Blaðsíða 28

26
ÚRVAL
alls konar braki, eða þá í björgunar-
beltunum einum. Rokið hafði náð
hámarki, ogþað dimmdi óðum.
FYRSTU FRÉTTIR AF Kielland-
slysinu voru sendar út frá sendistöð
olíupallsins við hliðina. — Mayday,
mayday, Alexander Kiellandl varsent
í skyndingi til strandstöðvarinnar í
Noregi, sem sendi áfram fréttirnar.
Klukkan sjö um kvöldið mátti heyra
áhyggjufulla rödd kalla í hátalara-
kerfið í eipni af stöðvum breska flug-
hersins: SLYS Á EKOFISKSVÆÐINU:
SKIPI HVOLFDI. Bob Neville flug-
maður og áhöfn hans þutu að stóru,
gulu Sea King þyrlunni, Rescue 31,
og þyrlan var komin á loft klukkan
19:08. Handan Norðursjávarins á
norsku flughersstöðinni í Sola fóru
Nils Roaldsöy flugmaður og menn
hans um borð í aðra Sea King þyrlu,
Viking 51, og héldu á slysstaðinn. Á
eftir þeim kom Öyvind Ottessen flug-
maður í þyrlunni Viking 50.
Fjöldi skipa, allt frá olíu- og
flutningaskipum til lítilla fiskibáta,
var lagður af stað inn á svæðið, þar
sem slysið hafði orðið. Alls var þarna
81 skip frá Noregi, Bretlandi, Holl-
andi, Svíþjóð, Vestur- og Austur-
Þýskalandi, Rússlandi og Belgíu.
Skipin sigldu nú fram og aftur innan
um brakið úr pallinum, og reynt var
að bjarga eins mörgum og nokkur
kostur var á. Yflrumsjón með
björgunarstörfunum hafði björgunar-
stöðin í Sola. Þar við bættist svo, að
Nimrodkönnunarþota breska flug-
hersins flaug fram og aftur yfir slys-
staðnum í 6000 feta hæð, og áhöfn
vélarinnar sendi út leiðbeiningar til
björgunarmanna fyrir neðan. Frá H
pallinum á Ekofísksvæðinu var sent
út skeyti til Nimrod-vélarinnar: —
Við höldum að um 50 menn séu
lokaðir inni í kvikmyndasal Alexand-
er Kieliands.
Bob Neville flugmaður á Rescue 31
þyrlunni flaug í gegnum skýja-
þykknið. Menn hans stóðu á öndinni,
þegar þeir sáu hvað fyrir neðan var:
fjórir risastórir fætur gnæfðu nokkra
metra upp úr sjónum „líkt og geysi-
stór fíll liggjandi á bakinu”, eins og
einn mannanna komst að orði.
Mennirnir kveiktu á leitarljósum
þyrlunnar og beindu þeim að flot-
hylkjunum í von um að sjá einhverja
sem komist hefðu af og héngju þar ef
til vill enn. Ekkert lífsmark var að sjá.
John Moody, einn úr áhöfn
þyrlunnar, sá allt í einu ljós blikka. Á
öldunum dansaði örlítill, kringlóttur,
appelslnurauður bátur, með yfír-
breiðsluna dregna þétt saman til þess
að veita mönnunum sem í honum
voru ofurlítið skjól frá vindi og
veðrum. Tíu menn voru dregnir upp í
þyrluna og bjargað frá drukknun.
Komið var fram undir miðnætti,
og þeir einu sem enn voru á lífí voru í
björgunarbátum 1 og 5 einhvers
staðar á æðandi öldum hafsins, ekki
langt undan. Mennirnir í bátunum
kvöldust af kulda og sjóveiki.
Klukkan var um tvö eftir miðnætti,