Upp í vindinn - 01.05.2014, Qupperneq 76

NÁM í UMHVERFIS- OG
BYGGINGARVERKFRÆÐI
Saga Flakkara
Skólaganga min hefur ekki beinlínis verið hefðbundin. Þegar ég kláraði framhaldsskóla þá tók við erfið
ákvörðun um val á háskólanámi. Ég hafði ekki mikla hugmynd um hvað ég ætti að læra en stefndi á
tæknigrein þar sem áhuginn lá í þá átt. Ég skipti tvisvar um nám áður en ég rataði inn í umhverfis- og
byggingarverkfræði og á rétta hiilu. Það er sem betur fer lítið mál að hefja nám við Háskóla íslands og
flakka um þar til rétt nám hefur verið fundið.
Verkfræðinámið við HÍ byrjar
allt mjög svipað. Við tökum öll
sömu stærðfræðigreininguna og
eðlisfræðina sem fyrir sumum er
upprifjun en mikill hausverkur fyrir
aðra, eftir því hvaðan við komum.
Það erfiðasta við að byrja í verkfræðinni er þó að venjast
vinnuálaginu. Löngum kvöldstundum hefur verið eytt í VR-II,
sem yfir árin hefur orðið að mínu öðru heimili, að streða við að
klára heimadæmi. Fyrsta önnin er nokkurs konar undirbúningur
fyrir það sem koma skal en strax á annarri önn verða verkefnin
áhugaverðari. Ég man að í sérstöku uppáhaldi var námskeiðið
greining burðarvirkja þar sem við kepptumst við að hanna og
smíða brú sem þoldi meira álag heldur en brú bekkjarfélaganna.
Einnig fengum við að kynnast tölvuteikningaforriti og hanna
okkar eigin hús. Á öðru ári hefur vinnuálagið vanist og við
taka meira krefjandi námskeið eins og umhverfisverkfræði,
vatnafræði og reiknileg aflfræði. Þar kynntumst við helstu
ástæðum fyrir umhverfisvandamálum, eiginleikum og hringrás
vatns og hagnýtum reikningum í MATLAB.
Umhverfis- og byggingarverkfræðin er tiltölulega lítil deild sem
gerir það að verkum að þeir sem hefja nám á sama tíma mynda
náin tengsl. Félagar sem standa saman í gegnum strembin
heimadæmi og langdregnar skýrslugerðir. Eftir erfiða viku yfir
bókunum er yfirleitt skálað á föstudögum og eru flestir sem
stunda nám við deildina einnig meðlimir í nemendafélaginu
Naglarnir. Stjórn Naglanna hverju sinni býður félagsmönnum
upp á hlaðborð af skemmtunum yfir skólaárið. Flesta föstudaga
er farið í hinar þekktu vísindaferðir þar sem við heimsækjum hin
ýmsu fyrirtæki, þó oftast einhver sem tengjast náminu, og fáum
kynningu á starfseminni og því sem bíður okkar að námi loknu.
Yfirleitt bjóða fyrirtækin okkur einnig mat og fljótandi veitingar
með. Eins höfum við árlegar skemmtanir á við haustferðina,
skíðaferðina þar sem haldið er til Akureyrar á vit ævintýranna,
árshátíðina og síðast en ekki síst Aðalfundinn þar sem ný stjórn
er kosin fyrir næsta skólaár.
Flestir okkar tímar fara fram í VR-II eða í byggingum vestan
megin við Suðurgötuna og þrátt fyrir að byggingin sé orðin gömul
þá er aðstaðan ágæt og mikil nálægð við kennarana. Lítið mál
er því að banka upp á hjá þeim ef verkefnin reynast mjög erfið.
Einnig myndast mjög þægileg stemning við borðin á göngunum
þar sem nemendur eru oft að kljást við sömu verkefnin. Þegar
komið er upp á þriðja ár þá fá nemendur einnig aðgengi að
heimastofu þar sem flest námskeið þeirra fara fram. Þeir geta
líka geymt þar skólabækur og unnið saman að verkefnum.
Kynjahlutfall í umhverfis- og byggingarverkfræðinni er nokkuð
jafnt og mjög fjölbreyttur hópur sem ratar þarna inn. Ég hef
eignast mjög góðan vinahóp og við höfum stutt hvort annað í
gegnum námið. Háskólaganga mín hefur verið viðburðarík og
lærdómsrík og nú þegar styttist í útskrift þá fer ég að huga að
því hvað tekur við í kjölfarið. Eftir þriggja ára BS nám í verkfræði
þarf að klára tvö ár í master áður en hægr er að sækja um
starfsheitið verkfræðingur. Það eru miklir möguleikar í umhverfis-
og byggingarverkfræði og eina vandamálið er að velja úr þeim
fjölmörgu námsleiðum sem eru í boði eftir að BS gráðu lýkur.
Ég vil að lokum þakka öllum kennurum deildarinnar fyrir þann
þátt sem þeir eiga í skólagöngu minni og öllu því frábæra fólki
sem ég hef kynnst sem hafa gert þennan tíma ógleymanlegan.
76 I ...upp í vindinn