Nýir pennar - 15.04.1947, Blaðsíða 7

Gömul átrúnaðargoð existentalistanna, frá vinstri: Pascál, Nietzsche, lleidegger og
Kirkegaard.
félagar hans, sérstaklega Si-
monne, voru að vinna að skáld-
verkum, sem vöktu mikið um-
tal, þegar þau komu út. Þau
voru að byrja að vekja almenna
athygli, þegar stríðið brauzt út,
og Sartre var kallaður í herinn
sem óbreyttur liðsmaður. Hann
komst til vígstöðvanna, var tek-
inn til fanga af Þjóðverjum, sat
nokkra mánuði í fangabúðum,
en var svo eftir fall Frakklands
látinn laus. Hann fór beint á
Hótel Louisiana og ledgði gamla
herbergið sitt og tryggði sér
sama borðið og áður í veitinga-
stofunni Flore.
Það var um þetta leyti, sem
hin nýja stefna Sartres, eða út-
gáfa hans af þessari stefnu —
existentalismanum, varð mjög
umrædd í París. Sartre gaf út
mesta heimsspekiverk sitt, „L’
Étre et le Néant“ árið 1943, en
sú bók er þó ekki mikið lesin,
vegna þess hve löng og þung
'hún er. Sama ár samdi hann
leikritið „Flugurnar“, sem er
látið geralst á tímum Grikkja
hinna fornu, en var þó í raun
og veru hinn glæsilegasti og á-
hrifamesti óður til frelsisins, sem
Frakkar eignuðust undir oki
Nazistanna. Leikrit þetta var
sýnt í Kaupmannahöfn fyrir
nokkru og hlaut þar mjög góða
dóma. Síðan hafa hvert leik-
ritið á fætur öðru og hver skáld- >
sagan á fætur annarri komið frá
Sartre og lagt leið sína um
helztu menningarborgir heims.
Þegar leið á 1944, var hin nýja
5