Nýir pennar

Ukioqatigiit
Ataaseq assigiiaat ilaat

Nýir pennar - 15.04.1947, Qupperneq 49

Nýir pennar - 15.04.1947, Qupperneq 49
týnzt á næturþeli, en hins vegar lítið ofið í dánarheimum. Þeir dönsuðu eigi að síður, draugarnir. Hollendingur lék á fiðlu fyrir dansinum. Einungis ein kona, er líktist móður hans, sem orðið hafði úti, stóð grafkyrr með krosslagðar hendur á brjósti og horfði ásak- andi á hann. En stundum otaði hún í hann vísifingurbeinunum eins og til að fæla hann burtu. Ferðalangurinn rámkaði við sér, og hrollur fór um hann: „Lét ekki hún fóstra mín rjóða messuvíni og skírnarvatni í augun á mér, og hvers vegna þurfti ég þá að verða skyggn? Hvers vegna þarf ég, sem dey voveiflega, að sjá þessar ógnir sandsins, sem öðr- um er hlíft við, þangað til þeir farast? Hvert viltu, móðir mín, að ég flýi, fyrst draugarnir bíða mín, þangað til ég kem? Er ekki betra strax? Lífið er víti. En draugamir dansa, ha, ha, ha. Ha, ha, ha, ha, ha, ha, ha“. Enn einu sinni reyndi ferðalangurinn þó að velta gátu lífs síns fyrir sér með geðró. Þá er hann fór í verið fyrir nokkrum mánuðum, var hann heit- bundinn, en litlu fyrir uppdráttarveizluna fékk hann uppsagnar- bréf frá unnustunni. Bréfið las hann aftur og aftur. Það var á þessa leið: „Ég er þín í rauninni a!ls ekki verð. ... Þú átt sannarlega skilið að fá betri konu en mig. ... Það er holdsveiki í ættinni minni. ... En úr því að Jón á Brekku, sem veit um þenna og aðra ókosti á mér, vill samt eiga mig, þá verður lýst með okkur á sunnudaginn kemur. . . . Pabbi hefur alltaf verið á móti því að gefa mig jarð- næðislausum og sauðiausum manni, hefur talið mig fara í hund- ana, ef ég ætti þig. Að vísu er hann sjálfur orðinn slitinn, þyrfti að hætta búskap og fara í hornið, — frá Dimmanúpi mun hann aldrei flytjast, — en hann vill ekki, að þú takir við Núpnum, held- ur, að heylanirnar yrðu þá ekki háar, sauðirnir týndu töiunni, kveðst í einu orði sagt heldur vilja fleygja mér í mógröf. Annars er skrýtið að ýmislegt kemur fyrir okkur um ævina, sem við get- um engan hemil haft á, og þó einkum það, að margt getur átt upptök sín í sjálfum okkur, er við ráðum ekkert við, — ég á við 47
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68

x

Nýir pennar

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Nýir pennar
https://timarit.is/publication/1954

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.