Bergmál - 01.05.1955, Page 8

M A í
B E R G M Á L------------------
kennari. Nokkrum dögum síðar
var búið að panta tíma fyrir
mig hjá þaulæfðum kennara.
Þessi kennari minn í bíla-
akstri var ungur maður, eða um
tuttugu og fjögra ára, hár og
grannur, snotur maður. Hann
hét Terence Bates. Fyrst í stað
veitti ég honum enga verulega
athygli, enda hefur hann vafa-
laust litið á mig aðeins sem
nemanda eins og ég leit á hann
aðeins sem kennara.
Móður minni hafði tekizt að
móta mig svo að ég veitti nú
orðið engum athygli, nema hin-
um útvöldu vinum, sem hún
hafði haft hönd í bagga með að
velja handa mér.
En svo í lok fjórðu kennslu-
stundarinnar varð einhver
breyting á mér.
„Þér þurfið ekki að halda
svona fast um stýrið,“ sagði
Terence. „Þér hafið betra vald
yfir bílnum ef þér látið stýrið
leika laust í hönd yðar, svona,
sjáið þér til,“ bætti hann við og
tók um aðra hönd mína. Þessi
snerting varð til þess, að ég fór
skyndilega að hafa það á tilfinn-
ingunni, að þetta væri ekki að-
eins kennari, heldur ungur karl-
maður. Ég leit á hann og allt í
einu fékk ég löngun til að
strjúka vanga hans — og kyssa
hann. Ef til vill hefur hann lesið
þessar hugsanir í augum mín-
um, því að mér fannst nú að
hann horfði allt öðruvísi á mig
en hann hafði gert til þessa.
Hann virtist nú fyrst veita mér
verulega athygli, sem kven-
manni. „Ungfrú Horne,“ sagði
hann fremur feimnislega. „Mér
var að detta í hug hvort þér
munduð vilja koma með mér í
bíó eftir næstu kennslustund?“
Það fór fagnaðarstraumur
um mig alla, er ég fann að hann
horfði jafnframt á mig aðdáun-
araugum. Og ég hafði næstum
sagt — já — umsvifalaust, því
að nú þráði ég ekkert fremur,
en að fara með honum í bíó, en
skyndilega sá ég fyrir mér
háðsbros mömmu, ef ég segði
henni að ég ætlaði út með
kennara mínum í bílaakstri. Og
ég þóttist þess fullviss, að hún
mundi harðbanna mér það. Ég
þurfti umhugsunarfrest. „Ég
hef lofað mér annað, næsta
föstudagskvöld,“ sagði ég, „en
ég skal láta yður vita hvenær
ég gæti farið í bíó með yður. Ég
myndi hafa ánægju af því “
Þetta kvöld lá ég lengi and-
vaka og hugsaði um Terence.
Hvernig stóð á því, að ég hafði
ekki veitt því athygli fyrr hve
„sætur“ hann var? Ég fór að
6