Bergmál - 01.05.1955, Qupperneq 33

B E R G M Á L
1 955 ----------------------
ur þangað ýtir hann nátt-
gluggatjöldunum lítið eitt' til
hliðar og gægist út. Ekki sézt
nokkur lifandi sála á götunni,
en útiljósið á húsinu gegnt
garðshliðinu logar glatt, það
kviknar á því samtímis stiga-
ljósunum, alveg eins og í hús-
inu, sem Áki á heima í.--
Eftir örlitla stund er Áki orð-
inn gegnkaldur og læðist því
aftur upp í dívaninn sinn. Til
þess að forðast að reka sig á
borðið í myrkrinu, strýkur hann
hendinni eftir eldhúsbekknum,
og þá rekast fingur hans skyndi-
lega í eitthvað kalt, það er egg-
járn. Hann fikar sig áfram eftir
hnífsblaðinu þangað til hann
nær utan um skaft stóru búr-
breddunnar. Þegar hann skríður
upp í dívaninn hefir hann hníf-
inn með sér. Hann leggur hann
við hlið sér undir teppinu og
gerir sig ósýnilegan aftur. Svo
er hann á ný staddur í sama
húsi og áður. Hann nemur stað-
ar í dyrunum og horfir á karl-
ana og konurnar, sem halda
föður hans þarna eins og fanga.
H'ann veit það, að ef honum á
að takast að frelsa föðurinn
verður hann að nema hann á
brott með valdi, eins og víking-
ur í herferð. Áki læðist því í
áttina að borðinu. Hann mundar
stóra hnífinn, sem nú er ósýni-
legur, og stingur honum í feita
manninn, sem situr næstur föð-
urnum. F!eiti maðurinn deyr og
Áki heldur áfram hringinn í
kring um borðið, en einn af
öðrum lyppast þeir niður af
stólum sínum, án þess að vita
eiginlega, hvað gerzt hefur. Nú
er faðirinn frjáls og Áki leiðir
hann út á götuna. Hann fær
engan bíl og fara þeir því inn í
strætisvagn. Áki sér um það, að
faðir hans fær sæti aftan til í
vagninum og vonar að vagn-
stjórinn hafi ekki veitt því at-
hygli, að hann hefir drukkið svo-
lítið og Áki vonar enn fremur
að faðirinn reki nú ekki upp
hlátursrokur hér, þar sem ekk-
ert er til að hlæja að.
Einnig í þetta skipti hugsar
Áki sér heim á undan vagnin-
um og liggur því næst graf-
kyrr og hlustar, en einnig í þetta
skipti hefir hann skilið of
snemma við föður sinn. Hann
kemur ekki. Ef til vill hefir hann
numið staðar úti á horninu hjá
sjálfsalanum til að kaupa einn
pakka af sælgæti handa Áka
litla? Hver veit?
Nú sigrar svefninn litla dreng-
inn og hann dreymir það að
Framh. á hls. 37.
31