Bergmál - 01.05.1955, Blaðsíða 43

B E R G M Á L
1 95 5 -----------------------
„Þér eruð ekki fangi, Lartal
kapteinn. Ég kom hingað til að
hjálpa yður. Ef þér óskið eftir
því, þá get ég gert Vasil majór
aðvart um að þér hafið komizt
lífs af.“
Lartal hleypti brúnum og var
auðséður undrunarsvipur á and-
liti hans. „Hvernig stendur á
því að þér þekkið bæði nafn
mitt og majór Vasils?“ spurði
hann hvasst.
Stúlkan hliðraði sér hjá að
svara spurningu hans beint. „Ég
er hrædd um, að okkur hafi
verið gefnar rangar upplýsingar
að einhverju leyti,“ hélt hún
áfram. „Okkur var sagt, að þér
gætuð verið mjög viðfelldinn
maður. Og enn fremur að það
mætti vænta þess að þér kynnuð
að meta sannleika og einlægni.“
Lartal reis á fætur með veik-
um burðum. „Það er víst til-
hlýðilegt, að ég þakki fyrir mig,“
muldraði hann. „Og því segi ég:
— þakka yður fyrir. — En ég
vildi gjarnan fá að vita hvernig
yður er kunnugt um málefni
Útlendingaherdeildarinnar.“
Lartal og Plevko ræðast við.
— 41 —