Bergmál - 01.05.1955, Qupperneq 49

1955
Bergmál
bjöllum virkisins, voru þeir Lar-
tal og Plevko komnir alllangt á
brott. Þeir náðu til hinnar
„heilögu borgar“ stuttu eftir
dögun. Borg þessi var staðsett
í hrjóstrugu, lítt þekktu héraði,
langt inni í eyðimörkinni, og
hafði Útlendingaherdeildin að-
eins örsjaldan komið þar og þá
aðeins með mikinn mannafla.
Mannfjöldinn á götunum
horfði undrunaraugum á þessa
tvo menn, klædda einkennis-
búningum Herdeildarinnar, en
enginn reyndi að gera þeim neitt
til miska. Einhver vísaði þeim
til vegar á leið til Lindargöt-
unnar og í sama mund og þeir
komu að enda götunnar virtist
sem óeirðir væru að brjótast út
á torgi við hana miðja, en í raun
og veru voru það eftirleitar-
mennirnir, sem komnir voru á
vettvang.
Lartal tók upp bréfið til þess
að lesa það á ný.
í sömu andrá gekk Arabi
nokkur til þeirra, en hann hafði
veitt för' þeirra nákvæma at-
hygli um nokkra stund.
„Þessa leið, fljótt, Lartal kap-
teinn,“ hvíslaði hann. „Ég mun
fylgja ykkur á öruggan stað.“
Þeir fylgdu þessum Araba at-
hugasemdalaust inn í litla búð,
tók hann þar klæðavöndul út úr
skáp einum, og voru þar í
Arabaklæði.
„Klæðist þessum fötum í
skyndi,“ sagði hann. „Herdeild-
armennirnir þekkja ykkur ekki
svo auðveldlega í þessum klæð-
um, þótt þeir fari hér fram hjá.
En strax og þeir eru farnir, mun
ég fylgja ykkur á fund bréfrit-
arans.“
„Hvert förum við?“ sagði
Lartal dálítið tortrygginn um
leið og hann fór að hafa fata-
skipti.
„Við höldum inn í Iraouen-
fjöllin,“ sagði Arabinn hljóð-
lega.
Að klukkustund liðinni hurfu
eftirrreiðarmenn Herdeildar-
innar á brott. Hestar voru nú
sóttir og þessir þremenningar
héldu af stað. Þeir komu á stað
þann, þar sem Lartal kapteini
hafði umhverfið lamandi áhrif
hafði verið gert launsátur. Og
á hann, vegna hinna nýafstöðnu
hroðalegu viðburða, sem hann
hafði verið þátttakandi í.
í brjósti hans vaknaði tor-
tryggni og ótti um nýja laun-
sátur.
„Héðan liggur engin leið inn
í fjöllin,“ sagði hann.
Arabinn sneri sér í söðlinum
og brosti.
„Jú, héðan liggur fær leið,
47