Bergmál - 01.05.1955, Qupperneq 51

Úr Nasredclin Hodsclia:
FJÓRAR TYRKNESKAR SÖGUR
Steikin Ijúfjenga.
Nasreddin var eitt sinn boðinn
í mat hjá hátt settum höfðingja
og var honum borin steik, sem
var svo safarík og bragðgóð, að
hann át af gríðarlegri áfergju
og gat alls ekki hætt. Einn gest-
anna, sem næstur honum sat,
aðvaraði hann;
„Borðaðu ekki svona mikið af
steikinni, það endar með því, að
þú etur þig í hel.“
Nasreddin féllust hendur og
sat hann nokkra stund 1 þung-
um þönkum. En skyndilega
sagði hann hátt og ákveðið:
„Skilið kveðju til konu minnar
og lítið til með börnunum mín-
um.“
En er hann hafði þetta sagt
réðist hann á steikina að nýju.
Draumurinn um 9 pund
af gulli.
Nótt eina dreymdi Nasreddin
Hodscha, að maður nokkur kæmi
til hans og gæfi honum 9 pund
af gulli, og fannst honum í
draumnum, að hann færi að
þjarka við gefandann og segði:
„Þér gætuð nú alveg eins gefið
mér 10 pund.“
Þegar hér var komið í
draumnum vaknaði Nasreddin
og þegar honum varð ljóst að
hann hafði ekkert gull í hend-
inni, kreisti hann aftur augun
af öllum kröftum, rétti fram
höndina og sagði í hálfum hljóð-
um:
„Allt í lagi, lagsmaður.
Komdu bara með það. Ég geri
mig ánægðan með þessi 9 pund.“
Mjöl þurrkað á værðarvoð.
Nágranni Hodscha kom eitt
sinn í heimsókn og bað hann að
lána sér værðarvoð.
Hodscha gekk inn í hús
sitt, en kom að vörmu spori út
aftur og sagði að værðarvoðin
væri þakin af mjöli, sem breitt
hefði verið á hana til þerris.
Þá spurði nágranninn:
„Þurrkið þið mjöl á værðarvoð
hér? Á ég að trúa því að það sé
hagkvæmt?“
„Hagkvæmt er það ekki,“
svaraði Hodschan, „og við ger-
um það ekki að gamni okkar, en
49