Bergmál - 01.05.1955, Blaðsíða 53

Framhalrissaga:
Leyndarmál
hælisins
Eftir Rohin York.
„Ah, vitanlega! í ókunnu herbergi og á ókunnum stað, það er
mjög eðlilegt. En þér munuð brátt venjast því, og það er verulega
unaðslegt hérna á sumrin, ekki satt, Alex?“ Hann sneri sér að
starfsbróður sínum.
Doktor Gordon sat með dagblaðið, fletti nú við blaði, en svaraði
engu.
Austurríski læknirinn yppti öxlum, hnyklaði brýnnar og sneri
sér aftur að Christinu: „En mér finnst nú reyndar að vorið sé
skemmtilegasti tími ársins. Þá verðum jafnvel við læknarnir mann-
legir!“
Enda þótt hann reyndi að vera glaðlegur var þó einhver falskur
tónn í rödd hans, eða svo fannst Christinu að minnsta kosti og hafði
það þau áhrif að gera þögn hinna tveggja enn dýpri og kuldalegri.
Hún hafði ákafan höfuðverk og tók því inn aspirín með kaffinu.
Er hún rétti bolla sinn til Arnolds Faber til að fá viðbót tók hún
eftir því að doktor Anstruther starði á hana yfir gleraugu sín og
var skrítinn svipur á honum.
Þegar hún leit í augu hans, leit hann undan þegar í stað, en þetta
hafði ónotaleg áhrif á Christine. David Blair hafði sagt að doktor
51