Jólablaðið - 01.12.1947, Qupperneq 27

Kýrkaupin
Finnsk þjóðsaga.
Gamall maður bjó með syni sínum á hjáleigukoti, og áttu þeir oft
erfitt uppdráttar. Einu sinni, þegar vetrarfóðnð var komið að þrotum,
sendi gamli maðurinn son sinn til borgarinnar með eina kúna, og átti hann
að bjóða hana til sölu, því að það var eina leiðm til þess að kaupa fóður
handa hinum skepnunum.
Pilturinn kom með kúna til borgarinnar, en þangað hafði hann ekki
komið áður. A einni götu bæjarins mætti hann tveim ungum mönnum,
reglulegum háðfuglum, sem spurðu hann:
,,Hvert ertu að fara með geitina, laxi?‘L
Pilturinn svaraði ekki, því að honum fannst undarlegt það sem
mennirmr sögðu. Hann grunaði, að þeir væru ekki með öllum mjalla, eða,
að þeir væru að stríða honum á því, hvað kýrin var horuð og óhrjáleg, svo að
hann hélt áfram ferð sinni. Ungu mennirnir þóttust vera sniðugir, lögðu
lykkju á leið sína og mættu drengnum að nýju.
,,Þú ert að fara með geit á markaðinn? Hvað á hún að kosta?“ sögðu
þeir með merkissvip.
Piltur kannaðist ekki strax við þá, og fór nú að velta þessu fyrir sér:
,,Hvorir hafa nú rétt fyrir sér, þeir eða ég, þar sem fleiri halda því fram,
að kýrin mín sé geit?" Hann virti þá samt ekki svars, heldur fór leiðar
sinnar og danglaði í beljuna með keyrinu sínu.
En spjátrungarmr gáfust ekki upp, konni í þnðja sinn í flasið á pilt-
inum, buðu góðan dag og sögðu:
,,Sjáum nú til, hér ertu kominn og hefur geit til sölu. Viltu selja
okkur geitina þína?“ •
Pilturinn var nú fannn að halda, að hann hefði geit meðferðis, úr
bví alhr sögðu það. Loks svaraði hann: