Skógræktarritið - 15.10.2000, Side 16

Örn Gíslason hefur átt Sól-
heima allt frá árinu 1966 þegar
þau hjón eignuðust húsið. Hlyn-
urinn hefur notið verðskuldaðrar
umönnunar og ekki sfst, segir
Örn, „á tengdafaðir minn, Jónas
Ólafsson, stærstan þátt í þvf en
hann fór að gera hlyninum til
góða þegar hann fór að heim-
sækja okkur hingað vestur. Hann
gróf smáholur svona hingað og
þangað umhverfis hlyninn og
hrærði út vatn með sauðataði og
hellti þessari ágætu blöndu í göt-
in og sléttaði yfir. Ég hef síðan
tekið upp þessa
aðferð tengda-
föður míns og
geri þetta á 2-3
ára fresti nú-
orðið. Svo fer
ég eftir mikil
saltveður og
sprauta vatni á
tréð og reyni að
skola kleprurn-
ar af eftir því
sem hægt er.
Annað er svo
sem ekki gert,
nema einstaka
grein er snyrt
og tekin.
Reyndar er það
líka svo að
hlynurinn fær
alltaf eitt staup
af góðu viskíi á
hverju gamlárs-
kvöldi. Ég trúi
að honum hlýni um hjartaræt-
urnar við það. Svo er tréð nokk-
urskonar barómet á vindstyrk og
veður, því að þegar hann fer að
lemja húsið þá er orðið býsna
hvasst af suðvestri".
Áður en kaffið á Sólheimum var
teygað í botn hafði Örn af hjálp-
semi grafist fyrir um afkomendur
Magnúsar og Ingunnar en þau hjón
áttu fimm börn, og eru tvö þeirra
enn á lífi, þau Hulda og Gísli sem
bæði eru búsett í Reykjavík.
í samtali við þau systkinin
komu fram enn frekari upplýsing-
ar um tilurð hlynsins. Magnús
jónsson, faðir þeirra, f. 2.des.
1881, varættaðurúrÁrnessýslu
og kemur til starfa til Péturs
I.Thorsteinssonar og kynnist þar
vestra konu sinni, Ingunni |ens-
dóttur, f. 22. júní 1886 á Auðkúlu
í Arnarfirði.
Á þessum tíma þegar Magnús
flyst vestur, um og upp úr alda-
mótunum, er rekin umfangsmikil
útgerð á Bíldudal eins og þekkt
er. Magnús var sendur á vegum
útgerðar Péturs bæði til Noregs
og Danmerkur til að nema niður-
setningu á vélum í báta og skip
enda gegndi verkstæðið og
smiðjan á Bíldudal lykilhlutverki í
útveginum. í þá daga urðu menn
að bjarga sér og kunna til verka,
jafnt við smíði vélahluta, lagn-
ingu rafmagns eða annarra
smærri viðgerða. Magnús vann
síðarvið uppsetningu Rafveitu
Bíldudals á árunum 1915-18 sem
vélsmiður, ásamt Halldóri Guð-
mundssyni raffræðingi og Eiríki
Ormssyni. Tók Magnús síðan við
umsjón rafveitunnar og sá um
allar raflagnir og viðhald þar að
lútandi á Bíldudal til dánardags.
Hann fékk rafiðnaðarréttindi árið
1933.
Þegar fram liðu stundir tók
Magnús alfarið við rekstri smiðj-
unnar og þar unnu synir hans
Gísli og Axel (látinn fyrir nokkrum
árum) um margra ára skeið og
ráku smiðjuna ásamt föður sín-
um.
Það mun hafa verið nákvæm-
lega fyrir 70
árum, eða árið
1930, að hlynur-
inn var gróður-
settur í garðin-
um á Sólheim-
um. Nokkrum
árum áður hafði
garðurinn verið
girtur að frum-
kvæði Ingunnar.
Ingunn rak stórt
og myndarlegt
heimili, annálað
fyrir smekklegar
hannyrðir og
saumaskap.
Ingunn hafði
ekki síður mikið
yndi af ræktun
fjölskrúðugra
blóma sem hún
skreytti gjarnan
heimilið með.
Hulda, dóttir
hennar, segir að þetta hafi líklega
verið eini blómagarðurinn á
Bíldudal á þeim árum.
Ingunn var sögð berdreymin og
tók mark á draumum sínum, m.a.
vitjaði Auður, kona Gísla Súrs-
sonar, hennar eitt sinn og kvað
bónda sinn órólegan vegna þess
að enginn héti eftir honum.
Tveim mánuðum síðar fæddi Ing-
unn son og verður við óskinni.
Gísli Súrsson Magnússon er 17
ára þegar plönturnar voru gróð-
ursettar og minnist þess þegar
Systkinin Hulda og Gísli Magnúsarbörn ásamt Laufeyju Guðjónsdóttur, eiginkonu
Gísla, halda á viðurkenningarskjali sem afhent var í tilefni af TRÉ ÁRSINS 2000 þann
31. okt. síðastliðinn.
14
SKÓGRÆKTARRITIÐ 2000