Skógræktarritið - 15.05.2002, Qupperneq 40

plöntur á þessum tíma og
Skógrækt ríkisins nánast eini
aðilinn sem framleiddi plöntur til
gróðursetningar. Þá voru ekki
bakkarnir og komu plönturnar 25
stk. í hverju búnti, snærisspotti
utan um og misvel gengið frá
rótum og stundum í strigapoka.
Verkfæri voru af frumstæðri gerð í
byrjun, léttir hakar og litlar
stunguskóflur. f verslunum var
hvergi að finna nothæf verkfæri
til skógræktar. Við pöntuðum
sjálf 10 bjúgskóflur frá Noregi og
var mikil ásókn í þær af áhuga-
fólki. Sfðar kom plöntustafur,
sem var mikil framför ásamt
bakkaplöntunum og nú síðast
finnskur stafhólkur, sem hefur
valdið gjörbyltingu í allri skóg-
rækt. Það voru mikil afföll í
skógræktinni fyrstu árin, en 1963
var girt ný skógræktargirðing,
Hnúkagirðingin, sem var um 16
ha að stærð. Skógrækt ríkisins
stóð fyrir þessari framkvæmd og
var jafnframt grafinn skurður í
miðri girðingunni og út frá hon-
um plægt með holræsaplóg og
næstu 2 árin gróðursett í þessa
nýgröfnu mýri, austanmegin
stafafurulundur og vestanmegin
blandaðartrjátegundir, s.s.
evrópulerki, sitkagreni, birki,
stafafura, svartgreni og fleira. í
brekkunum í kring og meðfram
girðingunni voru sett skjólbelti
og vann fjölskyldan að því. Mest
Hákon Bjarnason, fyrrum skóg-
ræktarstjóri, var vinur foreldra
minna og kom f sveitina til skrafs
og ráðagerða. Fyrstu trjáplönt-
urnar voru gróðursettar í bæjar-
brekkunni 1958. Fyrsta girðingin
var í kringum gamla túnstæðið
um 5 ha að stærð, að hluta eftir
Hér er fjölskyldan saman komin á sama stað og feðgarnir hér að ofan, 40 árum síðar.
Upphaf skógræktar í Ölversholti 1958. Benjamín með sonum sínum Einari Hauki 10
ára t.v. og Eiríki 12 ára t.h.
íbúðarhúsið farið að fúna mikið,
en hafði þótt glæsileg bygging
um 1910. Ekkert rennandi vatn
var á staðnum, en brunnur neðan
við bæjarhólinn. Vegtenging var
afar bágborin, um 4ja km langur
afleggjari, sem var að mestu
niðurgrafinn moldarslóði, að
hluta f gegnum mýrlendi. Var því
illfært f þurrkatíð, en ófært ef
rigndi. Þarna var hvorki rafmagn
né sími. Engar girðingar voru á
jörðinni og engir skurðir í mýr-
unum. Oft urðum við krakkarnir
að keyra vistir í hjólbörum þessa
fjóra km frá þjóðveginum.
gömlum túngarði. Erfiðlega gekk
að halda sauðkindinni frá túninu
og stundum var túnhliðið opnað
þegar enginn var á staðnum, en
langt ertil næstu bæja. Nú er
u.þ.b. klukkustundar akstur frá
Reykjavík að Ölversholti, en á
þessum árum tók það um tvöfalt
lengri tíma. Það var lítið um trjá-
38
SKÓGRÆKTARRITIÐ 2002