Freyja - 01.01.1908, Síða 3

X. '6-7..
FREYJA
139
falla lét,, en fossinn allur
iiogagulli sýndist loga,
hljóma app frá iðurómi
eyraö Rjátti skilja’ og heyra.
Heit þá batt í huga teitum
haldinorður vel «m aldur.:
, ,aldrei skyldi -úðafaldin
iðuþröng með straumaniði,
ganga undan ættarfangi,
útlendings né valdi lúta,
heldur skyldi hrap í öldum
hollum íslands þrifum olla“.
Söng þá foss í gljúfragöngum,
gall í straumsins öldufalli
þakkaróður; ræddur rekki
reginsterkum tónum dreginn,
kvik í úða-bogans bliki
brosti geisla-stöfum lostið;
stóð hann Tómas heima’ á hlaði,
hrifinn Fossins fegurð yfir.
* “ *
Þú ert, Tómas, þlóðarprýði,
þig mun gœfan heiðri krýna,
minning þín hjá landsins lýöi
langan tíma björt mun skína,
ramm-ísienzkur ertu í anda,
œttir skilið heiðurs-krossinn,
sem að þýddi: þökk til handa
þér, sem ekki seldir Fossinn.
Svb. B.
-Reykjavík.