Helgarpósturinn - 25.02.1988, Side 37

DAGBÓKIN HENNAR DÚLLU
Kæra dagbók.
Ég hef verið soldið að pæla í
minningargreinum. Þær eru alveg
ferlega merkilegar...
Þetta byrjaði með því að Lóa
„lenska” lét okkur skrifa minningar-
grein í staðinn fyrir venjulega
heimaritgerð í síðustu viku. Flestum
krökkunum fannst þetta æðisleg til-
breyting og við erum öll búin að
vera gjörsamlega á kafi í dauðanum
síðan. Það er sko ekki seinna
vænna, því þetta getur komið fyrir
hvern sem er. Ég var meira að segja
að átta mig á því, að ég get dáið á
undan ömmu á Einimelnum! Váá,
maður.
Ég er búin að lesa alveg helling af
minningargreinum undanfarið og
eitt er nú sko met. Ef einhver undir
svona 35 ára deyr er algjörlega pott-
þétt að í ad minnsta kosti einni
minningargrein (oftast mörgum)
stendur að guðirnir elski þá mest,
sem deyja ungir. Mér hefur ekki ver-
ið tilkynnt um nema einn guð, svo
ég fatta ómögulega hvaða guð/r
þetta eru. (Kannski eru það bara
ásatrúarmenn, sem trúa þessu. Þó
getur það varla verið, því ekki getur
allt þetta unga fólk verið í þeim
söfnuði. Það er tæpast að ganga
drepsótt þar! Þá væri örugglega bú-
ið að segja frá því í 19.19.) Annars
finnst mér þetta alveg snarruglað.
Skilur guð bara ruslið eftir, eða
hvað, og leyfir þeim að lifa lengst,
sem hann er minnst hrifinn af? Þá er
sem sagt best að vera sem óþekkast-
ur og troðast alltaf á undan gömlum
konum upp í strætó, því þá elskar
guð mann minna og leyfir manni að
vera lengur á jörðinni. (Það er líka
greinilega allt í lagi að troðast fram-
hjá gamla fólkinu í strætóbiðröð-
inni. Fyrst manneskjurnar eru enn-
þá lifandi hljóta þær að vera ferlega
vondar...)
Auðvitað trúi ég þessu með guð-
ina ekki neitt í alvörunni og mér
finnst líka rosalega erfitt að trúa því
hvað allt dána fólkið í minningar-
greinunum hefur verið gott. Þetta er
bara ekki eðlilegt! Hver einasta
kona hefur „búið" manninum sín-
um svo ógeðslega fallegt heimili og
verið honum svoleiðis stoð og stytta
l nýjasta Vökublaðinu, en það
gefa hægrimenn í háskólanum
út, eru birtar niðurstöður skoðana-
könnunar sem Skáís gerði fyrir þá
um miðjan janúar. I könnuninni
voru stúdentar spurðir að því hvort
þeir ynnu með náminu í HÍ. Rúm
50% aðspurðra kváðust vinna með
háskólanum en ekki er tekið tillit til
þess í hve miklu námi nemendur
eru eða hversu mikið þeir vinna.
Vilja ýmsir telja að ástæða vinnunn-
ar sé að lánasjóðurinn, og þar með
stjórnvöld, hafi brugðist hlutverki
sínu gagnvart stúdentum. Einnig
var spurt í könnuninni hve langur
starfsdagur nemenda væri í námi og
kom í Ijós að tæplega 60% nem-
enda eyða 7 klst. eða meiru í nám
á dag. Þegar þetta er lagt saman
kemur í ljós hámarksálag á nem-
endur. Er nema von að liðið falli...
í lífinu að annað eins hef ég aldrei
séð, a.m.k. ekki í minni fjölskyldu
eða hérna í götunni. Að maður tali
ekki um alla handavinnuna og
ógleymanlegu kökurnar, sem þess-
ar dánu konur eiga að hafa hrist
fram úr erminni um ævina — með
bros á vör. Kallarnir hafa líka allir
verið svo ofsalega hjálpsamir, ráða-
góðir og hvers-manns-hugljúfir að
það er alveg ótrúlegt, maður. Alltaf
boðnir og búnir...
Ég er nú ekki það vitlaus (sama
hvað Addi bróðir segir!) að ég trúi
svona dellu. Þetta fólk hefur örugg-
lega oft farið í fýlu, ekki svarað
dyrabjöllunni þegar eitthvert leið-
indapakk var að koma í heimsókn,
orðið blindfullt, neitað að keyra
börnin sín í bíó, haldið framhjá og
ég veit ekki hvað og hvað. En þegar
verið er að skrifa minningargreinar
er sko ekki minnst á neitt nema það,
sem passar fyrir engla. (Kannski eru
þeir, sem skrifa, hræddir um að
dána fólkið geti lesið Moggann
þarna hinum megin og hefnt sín
með draugagangi, ef minningar-
greinarnar eru eitthvað óspenn-
andi?)
Jæja, best að fara fram í matinn til
elsku móður minnar, sem hefur bú-
ið okkur öllum svo dásamlegt heim-
ili og er svo sjúklega myndarleg til
munns og handa, gleymir aldrei að
kaupa í matinn og skiptir að sjálf-
sögðu aldrei skapi.
Bless, Dúlla.
A
þessum arstima eru að fara
af stað árshátíðir og þvíumlíkar
skemmtanir og um leið fara
skemmtikraftarnir að hugsa sér gott
til glóðarinnar, enda ku vera mikið
fé að hafa upp úr árshátíðabrans-
anum. Flest atriðin eru giska hefð-
bundin, en HP hefur fregnað af einu
sem ekki er alvenjulegt fyrir ís-
lenskar aðstæður. Þar er á ferðinni
Sif Ragnhildardóttir, hin góð-
kunna söngkona, en hún er að fara
af stað með prógramm byggt á
grískum lögum, mestmegnis eftir
Theodorakis, og til aðstoðar hefur
hún Stuðmanninn Þórð Árnason,
sem leikur á gítar, og Jóhann
Kristinsson píanóleikara. Sif verð-
ur einnig með á efnisskránni lög
sem Marlene Dietrich söng, en hún
hefur áður vakið töluverða athygli
fyrir flutning þeirra laga...
Hálr vextír
Grunnvextir á Kjörbók
eru nú 32% á ári og leggjast þeir við
höfuðstói tvisvar á ári.
Ef innstæða, eða hluti hennar,
hefur legið óhreyfð í 16 mánuði
hækka vextir í 33,4%
og í 34% eftir 24 mánuði.
Þrepahækkun þessi er afturvirk,
hámarks ársávöxtun er því allt að
36,9% án verðtryggingar.
Verðtrygging
Á 3ja mánaða fresti er ávöxtun
Kjörbókarinnar borin saman við
ávöxtun 6 mánaða bundinna
verðtryggðra reikninga.
Reynist ávöxtun verðtryggðu
reikninganna hærri ergreidd uppbót
á Kjörbókina sem því nemur.
Örugg
og óbundin
Þráttfyrirháa vextiog verðtryggingu
er innstæða Kjörbókar alltaflaus.
Vaxtaleiðrétting við úttekt er 0,85%,
en reiknastþó ekkiafvöxtum tveggja
síðustu vaxtatímabila.
Kjörbókin er bæði einfalt og öruggt
sparnaðarform.
Landsbanki
íslands
Banki allra landsmanna
HELGARPÓSTURINN 25