Morgunblaðið - 16.06.1988, Page 63

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 16. JÚNÍ 1988
63
Minning:
Kristín Lilja
Kristjánsdóttir
Fædd 10. febrúar 1928
Dáin 16. maí 1988
Kristín fæddist í Bárðarbúð á
Hellnum. Hún var dóttir hjónanna
Kristjáns Brandssonar og Kristjönu
Þorvarðardóttur, sem bjuggu í
Bárðarbúð allan sinn búskap.
Kristján dó árið 1966 en Kristjana
árið 1977. Börn þeirra hjóna voru
fjögur. Kristín Lilja, búsett á Okrum
til dauðadags, eftirlifandi maður
hennar Gunnlaugur Hallgrímsson;
Sigurbjörg, búsett í Ameríku, gift
Ameríkana; Leifur, búsettur í Vog-
um, kona hans Sigurveig Magnús-
dóttir, og Kristinn Kristjánsson,
ógiftur, búsettur á Hellissandi.
Börnin ólust öll upp í foreldrahús-
um. Þau fengu gott uppeldi og eru
vel af Guði gerð. Þau hjónin Laugi
og Stína, eins og þau voru alltaf
kölluð, reistu nýbýli í landi Bárðar-
búðar, sem þau nefndu Akra, og
hafa búið þar síðan, þau eignuðust
4 börn, Kristján, Þorvarð, Olínu og
Elínu, sem öll eru myndar- og
mannvænleg börn.
Traust vinátta var alla tíð milli
Fædd 11. september 1906
Dáin 9. júní 1988
í dag verður Agnes Oddgeirs-
dóttir jarðsungin frá Dómkirkjunni,
en hún lést í Vífilsstaðaspítala 9.
þessa mánaðar.
Agnes var elst tólf barna hjón-
anna Aðalheiðar Kristjánsdóttur og
Oddgeirs Jóhannssonar frá Hlöðum
á Grenivík. Ung giftist Agnes Jóni
S. Bjömssyni frá Laufási og bjuggu
þau allan sinn búskap á Sólvalla-
götu 17 hér í borg. Heimili Agnesar
og Jóns var fallegt og húsbændur
þar gestrisnir, Agnes fyrirmyndar-
móðir og húsmóðir. Mjög gest-
kvæmt var hjá þeim hjónum, for-
eldrar okkar, systkini öll, frændur
og frænkur að norðan, allir komu
til Öggu og Jóns, því þangað var
gott að koma og ávallt tekið vel á
móti öllum.
Agnes og Jón eignuðust tvö böm,
Magnús ópersuöngvara og Sigríði
Ingibjörgu, sem var fímmtán ámm
yngri en Magnús. Það var föst regla
eftir að Magnús fæddist að Agnes
Birting afmælis-
og minningargreina
Morgunblaðið tekur af-
mælis- og minningargreinar
til birtingar endurgjaldslaust.
Tekið er við greinum á rit-
stjórn blaðsins á 2. hæð í Aðal-
stræti 6, Reykjavík og á skrif-
stofu blaðsins i Hafnarstræti
85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að
greinar verða að berast með
góðum fyrirvara. Þannig verður
grein, 'sem birtast á í miðviku-
dagsblaði að berast síðdegis á
mánudegi og hliðstætt er með
greinar aðra daga.
í minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Ekki em
tekin til birtingar fmmort ljóð
um hinn látna. Leyfílegt er að
birta ljóð eftir þekkt skáld, 1—3
erindi og skal þá höfundar get-
ið. Sama gildir ef sálmur er birt-
ur. Meginregla er sú, að minn-
ingargreinar birtist undir fullu
nafni höfundar.
foreldra Stínu og foreldra minna í
Brekkubæ á Hellnum, en þar ólst
jeg upp. Jeg rjeri með Kristjáni í
bárðarbúð í áraraðir, og em ljúfar
minningarnar frá þeirri tíð. Kristján
var formaður á eigin bát í áratugi,
hann var aflasæll og heppinn for-
maður. Vinátta hefur haldist alla
tíð milli mín, konu minnar og fjöl-
skyldnanna í Bárðarbúð og Ökmm,
og tíður samgangur á milli þessara
bæja.
Stína fór ung að vinna heima
eins og þá tíðkaðist með börn, það
kom fljótt í ljós að hún var sjerstak-
lega lagin til verka og áhugasöm,
hvað sem hún tók sjer fyrir hendur
hvort heldur var úti eða inni.
Aður en hún fór að búa rjeri hún
oft með föður sínum og einnig síðar
fór hún róður og róður, hún var
fískin og laus við sjósótt, henni
fannst gaman að vera á sjónum.
Hún var sjerstaklega fjölhæf til
verka og ljek allt í höndunum á
henni, hún smíðaði ýmsa hluti, sló
með orfi og ljá eins og karlmaður
og mátti því segja að hún væri
jafnvíg á allt úti sem inni.
og Jón kæmu heim að Hlöðum með
soninn á hveiju vori og yrðu til
hausts. Heimilisfólkið á Hlöðum fór
að hlakka til komu þeirra svona upp
úr páskum.
Þegar ég hlustaði á þáttinn
„Sorgin gleymir engum“ í útvarpinu
um daginn, datt mér ósjálfrátt
Agnes í hug, því hún fór ekki var-
hluta af sorginni. Jón, eiginmann
sinn, missti hún snögglega, og rúm-
um fimm mánuðum síðar missti hún
einkadóttur sína, Sigríði Ingibjörgu,
perluna sína, sem var aðeins þrjátíu
og sjö ára gömul er hún lést frá
tveim bömum. Eftir lát dóttur
sinnar fýlgdist Agnes náið með
bömum hennar, til hinstu stundar
var hún með hugann hjá þeim, sér-
staklega yngra barninu.
Agnes sagði oft við mig: „Ég
veit ekki hvemig ég hefði farið að
ef ég ætti ekki hann Magga minn.“
Það var svo sannarlega rétt hjá
henni, því betri og hjálplegri sonur
er vandfundinn.
Ég sakna elsku systur minnar,
því þó að aldursmunur væri nokkur
Stína vann mikið að fjelagsmál-
um og sýndi þar mikinn áhuga og
dugnað. Kirkjukór Hellnasóknar
var stofnaður árið 1942 og gekk
þá Stína í kórinn, og vomm við
saman í kómum alla tíð, hún hafði
fallega rödd og söngurinn var henni
yndi, hún elskaði allt sem gott var
og fagurt, hún ólst upp við kirkju-
rækni og trú á Guð sem bar ríkuleg-
an ávöxt í lífí hennar, hún var sterk-
trúuð, kirkjurækin og leiddi börn
sín ung í kirkju.
Stína ljet sjer mjög annt um litlu
á okkur, vorum við samrýndar og
töluðum saman í síma daglega. Oft
vissi ég að hún átti erfítt en alltaf
bar hún sig eins og hetja. Ég minn-
ist allra góðu stundanna sem við
áttum saman. Nú, þegar ég kveð
mína elskulegu systur, bið ég Guð
að blessa hana og ástvini hennar.
Margrét
kirkjuna okkar á Hellnum, og hafði
mikinn áhuga á að bæta hana og
prýða, hún var með mjer í sóknar-
nefnd síðustu 12 árin, það var
indælt að starfa með henni í sóknar-
nefnd sem og alltaf, og er vand-
fyllt það skarð sem höggvið er í
sóknamefndina við fráfall hennar.
Stína var lánsöm í lífínu, hún
átti indælan mann, sem hugsaði vel
um heimilið, duglegur og bráðlag-
inn til allra verka, og smiður góð-
ur. Þau Stína og Laugi vom sam-
hent við búskapinn, han rjeri til
fískjar á vorin og íjell þá í hlut
Stínu að hirða um skepnurnar, hún
leysti þau verk vel af hendi og hafði
yndi af skepnum.
Stína var með afbrigðum gestris-
in og stóð hús þeirra hjóna opið
öllum gestum sem að garði bar,
enda var oft fullt hús gesta á Ökr-
um, jeg var þar tíður gestur og
alltaf fjekk jeg þar indælar móttök-
ur, glaðværð og hlýju, hún Stína
mín kom alltaf brosandi til dyra.
Stína var nokkur sumur í kaupa-
vinnu áður en hún fór að búa, við
unnum að mörgu saman á lífsleið-
inni og þar á meðal fjelagsmálum,
aldrei bar skugga á okkar sam-
starf, hún var alveg sjerstök að
vinna með, hvað sem var, alltaf
jafn samvinnuþýð og dugleg og
glaðsinna, hún hjelt gleði sinni og
dugnaði allt til síðustu stundar, og
bar veikindi sín glöð og æðmlaus
í sterkri trú á Guð.
Stína varð 60 ára 10. febrúar í
vetur. Fjölskyldan hjelt upp á af-
mælið með því að þeir nánustu
komu saman, við hjónin heimsóttum
þau, og nutum þar góðgerða og
afmælisfagnaðar, hún Stína mín
bar sig vel, og var hlý og glöð eins
og að venju.
Ekki datt mjer þá í hug að það
yrði { síðasta sinni, sem jeg sæi
hana í lífínu, en sú varð þó raunin,
hún fór suður til uppskurðar nokkr-
um dögum síðar, en eftir uppskurð-
inn kom sú harmafregn eins og
reiðarslag yfir fjölskyldu hennar og
aðra sem hana þekktu, að engin
von væri lengur með bata, og ekk-
ert framundan nema dauðinn. Þær
vikur sem Stína lifði eftir uppskurð-
inn vom erfíður tími fyrir fjölskyld-
una, maður hennar og böm vom
yfir henni nótt og dag til skiptis
þar til yfir lauk.
Stína var sjerstaklega barngóð
og hændi að sjer barnabörnin og
öll börn sem hún umgekkst. Barna-
börnin sakna góðrar ömmu.
Nú er hún vina mín Stína horfin
sjónum okkar, til sólarlanda. Við
hjónin þökkum henni allt sem hún
var okkur. Við þökkum Guði fyrir
að hafa átt samleið með henni svo
lengi í lífínu, hún sem var alltaf svo
blíð og góð.
Við vottum manni hennar, systk-
inum, börnum og bamabörnum
innilega samúð og biðjum Guð að
blessa þau og hugga. Minningin er
ljúf sem við geymum um látna vinu.
Nú hvílir hún í faðmi Guðs á frið-
arlandi.
Finnbogi G. Lárusson
+
Þökkum samúð og vinarhug við andlát og útför
INGIBJARGAR STEFÁNSDÓTTUR,
Austurbrún 6.
Aðstandendur.
t
Þökkum samúð og vináttu við andlát og útför móður okkar og
tengdamóður,
ELÍSABETAR EYJÓLFSDÓTTUR.
Börn og tengdabörn.
Þökkum auðsýnda samúð tengdafööur og afa, + og vinarhug við útför föður okkar.
KJARTANS STEFÁNSSONAR.
Jóna Kjartansdóttir, Hörður Þórarinsson,
Stefán Kjartansson, Pálína Sigurbergsdóttir,
Reynir Kjartansson, María Ólason,
Kjartan Kjartansson, Anna S. Jóhannsdóttir og barnabörn.
+
Þökkum innilega samúð og hlýhug við andlát og jarðarför móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
GUÐRÚNARJÓNSDÓTTUR
frá Súðavfk.
Margrét Guðjónsdóttir,
Jón B. Guðjónsson, Geirþrúður Charlesdóttir,
Ólafur Guðjónsson, Svava Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur vinsemd og hlý-
hug við andlát og útför systur minnar,
ÖNNU PJETURSS
pfanóleikara,
Kaplaskjólsvegi 41.
F.h. vandamanna,
Þórarinn Pjeturss.
+
Innilegar þakkir til allra er sýndu okkur samúð og vinarhug við
andlát og jarðarför
GUÐMUNDU KATARÍNUSDÓTTUR,
Neðri-Engidal,
Skutulsfirði.
Kristfn Pótursdóttir, Gunnar Hjartarson,
Gerða Pótursdóttir, Ásvaldur Guðmundsson,
Katrín Pétursdóttir, Þorbjörn Sigfússon,
Jóhann Pótur Ragnarsson,
Guðrún Hjaltadóttir,
barnabörn og fjölskyldur þeirra.
+
Hjartans þakkir til allra þelrra sem vottað hafa okkur samúð og
hlýhug við andlát og útför móður okkar, tengdamóður og ömmu,
MARÍU ELÍASDÓTTUR
fró Hallbjarnareyri,
Eyrarsveit.
Berta Guðmundsdóttir,
Jensína Guðmundsdóttir,
Svava Guðmundsdóttir,
Magnea Guðmundsdóttir,
Guðmundur Guðmundsson,
Daði Hinriksson,
Guðni Gústafsson,
Guðmundur Emanúelsson,
Óli Björn Gunnarsson,
Anne Kristine Nilsen
og barnabörn.
Agnes Oddgeirs-
dóttir - Minning