Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1961, Blaðsíða 157

RITSTJÓRAÞÆTTIR
161
Ritstjóri Árbókar þakkar þetta skemmtilega bréf, þótt á því sjá-
ist, að bréfritari er því miður ekki í lesendahópi Árbókar. Annars
hefði hann áreiðanlega heyrt bæði hósta og styn frá ritstjóranum
á undanförnum árum. En bréfið gæti verið tilefni margvíslegra
hugleiðinga, og skal þó hér að því einu vikið, sem bréfritari segir
um tízkufólk og fornleifar. 1 því efni fer hann villur vegar. Tízku-
fólk, þ. e. nútímafólk, hefur nefnilega mikinn áhuga á fornleifum
og fornleifafræði. Það er blátt áfram í tízku að hafa áhuga á forn-
leifum. Óbrigðull vottur þess er áfergja fréttamanna í tíðindi af
fornleifafundum. Þeir vita, að þar er vinsælt efni, sem fólk vill
fræðast um. Gífurlegur fjöldi bóka um þessi efni er gefinn út um
allan heim, vísindalegar og alþýðlegar. Því er sá straumur svo stríð-
ur, að fólk vill eiga og lesa bækurnar. Jafnvel hér á Islandi, sem
er minjasnauðara en flest önnur lönd, sökum fátæktar og frumbýl-
ingsskapar þjóðarinnar í landinu, eru þessar almennu vinsældir forn-
leifafræðinnar greinilegar. Þær birtast með ýmsu móti, og skal það
eitt nefnt hér, að á síðastliðnu ári gengu á annað hundrað manns
í Fornleifafélagið, vitanlega fyrst og fremst til þess að fá senda fyrir
vægt gjald árbók þess, en hún er málgagn íslenzkrar fornleifafræði.
Nú er það sannast sagna um Árbók fornleifafélagsins, að hún til-
reiðir ekki efnivið sinn á þann hátt, sem almennir lesendur óska
helzt. Á sinni löngu ævi hefur hún alltaf reynt og reynir enn að vera
fræðilegt rit, en hefur aldrei lagt sig fram um að punta sig til þess
að ganga í augu. Þetta er ekki líklegasta leiðin til vinsælda, en það
e.r heiðarlegt. Árbók býður höfundum sínum ekki upp á tækifæri til
þess að þreyta ritlist né lesendum fagurbókmenntalegt lesefni ritað
í tilefni af fornleifum. Hún er kynningarrit um íslenzka fornleifa-
fræði í víðasta skilningi og flytur umbúðalausan fróðleik og mál-
efnalegar umræður um viðfangsefni sín. Vegna þessa hefur henni
tekizt að afla sér nokkurrar virðingar meðal erlendra þjóða, og vin-
sældir hennar hér innanlands eru vaxandi, eins og aukning kaup-
endafjöldans á síðasta ári sýnir.
En mikið vill meira. Stjórn fornleifafélagsins býður mönnum enn
upp á að gerast félagar og hvetur þá, sem þegar eru í félaginu, til
að kynna árbók þess og afla því nýrra félaga. Það kostar aðeins 50
krónur að vera í félaginu, og fyrir það gjald fá menn árbókina senda,
eitt hefti á ári, ekki minna en þetta og vonandi ekki síðra um efni,
því að það er ætlun félagsstjórnar og ritstjóra að reyna að láta ritið
vera batnandi, ef nokkuð er.
11