Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1968, Blaðsíða 128
132
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
búinn góður staður, þar sem þeim sé engin hætta búin. I því sam-
bandi vildi ég geta þess, að einhver kann að sakna þess að sjá ekki
hér í sýningarsölum eitthvað, sem hann hefur gefið. Hér hefur hvergi
nærri verið hægt að sýna allt, sem safninu hefur borizt, enda oft um
að ræða marga hluti sömu tegundar, sem ekkert vit væri í að hrúga
öllum upp í sýningarsölunum. En þeir eru í góðri geymslu hér í hús-
inu, og safngripur er mikils virði, þótt hann sé ekki til sýnis að
staðaldri, og nefni ég þá aftur, að söfn eru geymslustaðir heimilda
eigi síður en sýningarstaðir, en því tek ég þetta fram, að stundum
finnst mönnum, að lítt athuguðu máli, að tilgangslaust sé að gefa
hlut á safn, ef hann er ekki í sýningarsölunum. En þetta er misskiln-
ingur.
Þó að ég sé ekki nema að litlu leyti húsbóndi á þessu heimili, get ég
ekki látið hjá líða að nota þetta tækifæri til að þakka það samstarf,
sem ég hef haft við marga menn í sambandi við þetta safn. Ég hef
þá alla í huga, þótt ég nafngreini fæsta. Eg nefni sýslumenn og sýslu-
nefndir allra sýslnanna þriggja. Ég nefni stjórnir átthagafélaganna
syðra og þó einkum byggðarsafnsnefndir hinna sömu félaga. Ég nefni
skólanefnd Reykjaskóla. Ég nefni Eðvald Halldórsson á Stöpum, sem
gerði við skipið Ófeig og Magnús Gestsson smið, sem setti upp bæði
gömlu húsin. Ég nefni byggðarsafnsnefndir sýslnanna og byggingar-
nefnd, einnig Hákon Kristjánsson byggingameistara og aðra iðnað-
armenn, sem unnið hafa að húsinu. Ég nefni alveg sérstaklega for-
mann byggingarnefndarinnar, Ólaf H. Kristjánsson skólastjóra
Reykjaskóla og staðarhaldara hér. Við hann hef ég haft nánast sam-
starf og minnist þess með alveg sérstakri gleði. Og að lokum nefni
ég samverkamenn mína alla við Þjóðminjasafnið.
Að svo mæltu óska ég forstöðumönnum þessarar stofnunar og
héraðsbúum öllum til hamingju með safnið og læt þá einlægu von
og ósk í ljós, að því megi vel farnast í höndum þeirra.“
Fornleifarannsóknir og fornleifavarzla.
Aðalverkefni ársins í fornleifarannsóknum var enn sem fyrri sögu-
aldarbærinn í Hvítárholti í Hrunamannahreppi. Var grafið þar upp
enn eitt langhús eða skáli og eitt jarðhús til viðbótar. Þegar því var
lokið, var litið svo á, að ekki mundi vera eftir meira að slægjast í
Hvítárholti, og taldist þessari umfangsmiklu rannsókn því lokið á
árinu. Þór Magnússon hefur stjórnað þessum rannsóknum, en með
honum hafa margir menn unnið, og þetta síðasta sumar voru með