Dagblaðið Vísir - DV - 20.09.1988, Blaðsíða 32

ÞEIÐJUDAGUR 20. SEPTEMBER 1088.
m
LífsstíU
„Það kitlar mann að taka annany/
- segir Ingóifur Vilheimsson sem senn lýkur endursmíði eins stærsta og dýrasta jeppa landsins
Það er vist eins gott að festa startarann svo tryllitækið komist i gang.
„Þetta byijar á því að maður fer
að hanna eitthvaö til aö setja á göt-
una. Eitthvað sem ekkert stoppar, til
að komast það sem maður hefur
virkilegan áhuga á að komast, upp á
hálendið yfir vetrartímann og jökl-
ana.“
Ingólfur Vilhelmsson er 27 ára hár-
skeri með ólæknandi dellu. Undan-
farna níu mánuði hefur hann haldið
suður í Kópavog aö aflokunum
vinnudegi, skipt á rakarafótunum og
kámugum vinnugalla, og lokað sig
inni með gömlum Ford F-250, árgerð
1974, sem hann er að hækka og
breyta á alla kanta. Hvern einasta
dag og allar helgar líka, að undan-
skildum þremur eða fjórum, þegar
hann leyföi sér þann munað að taka
sér frí og fara í feröalag.
44tommu dekk
Ingólfur reiknar með að bíllinn
verði kominn á götuna eftir um þaö
bil einn mánuð, og miðáð við þá
vinnu sem hann hefur þegar lagt í
hann, áætlar hann að breytingarnar
hafi tekið hann 1100 klukkustundir.
Það gerir rúmar 27 vinnuvikur.
Árangurinn af erfiðinu er líka fár-
inn að koma í ljós. Það sem áður var
bara ósköp „lágreistur“ og venjuleg-
ur 0 órhj óladrifsbíll frá Flugbjörgun-
arsveitinni, er nú óðum aö breytast
í ferlíki eitt ógurlegt, sem verður
máiað í felulitum.
Ingólfur hefur sett í bílinn 300-400
hestafla vél úr Lincoln 1973,7,5 lítra,
460 kúbikk. Bensíntankamir eru
tveir, annar 250 lítra, hinn 80 lítra.
Undir tryllitækinu eru 44 tommu
dekk (110 cm) á 15 sinnum 14 tommu
felgum, það stærsta sem Bifreiðaeft-
irlitiö leyfir. Til að koma öllu þessu
gúmmíi undir þurfti náttúrlega aö
hækka bílinn og það ekki lítið. Núna
er hann 38 cm undir kúlu, en upp
að sílsum er hvorki meira né minna
en einn metri. Og fyrir þá sem vilja
vita eitthvað meira um tæknilegu
útfærsluna, þá eru „no-spin“ læsing-
ar á fram- og afturdrifum, og drif-
hlutfallið er 5,38. Trukkurinn er 6
metra langur stuðara á milli og 2,35
metrar á breidd. Þyngdin er heldur
ekkert smáræði, 3,2 tonn.
En þetta eru ekki einu breytingarn-
ar. Utan um bíhnn hefur verið smíö-
að sérstakt veltibúr, sem um leið
gegnir hlutverki toppgrindar. Sú
grind er alls rúmir 2,5 fermetrar.
Aftan í bílnum hefur verið komið
fyrir gasofni, eldavél, vaski og ísskáp
og áður en yfir lýkur verða þar bekk-
ir og borð sem hægt veröur að breyta
í svefnaðstöðu.
Appelsínugulur og Ijótur
Tvö ár eru nú liðin síðan Ingólfur
keypti bílinn. „Þá var hann bara
appelsínugulur og rauður og ljótur,
alveg óupphækkaður og óbreyttur,“
segir hann. Þannig ferðaðist hann
um landiö á bílnum í eitt ár, eyddi
m.a. hluta af jólum inni í Þórsmörk.
„Stefnan var alltaf að ráðast í ein-
hverjar framkvæmdir þessu líkar.
Síðastliðið haust missti ég svo undan
honum framhjólið bílstjóramegin. Ég
var búinn að fara þvert yfir hálendið
þegar ég missti hann út af rétt fyrir
ofan Sigöldu. Það var eiginlega hvat-
inn að því að fá sér húsnæði og fara
inn með bílinn.“
Upphaflega ætlaði Ingólfur ekki að
verða jafnstórtækur í breytingunum
og raunin er orðin. En vélin sem var
í honum var farin að hrekkja hann
svolítið og það ýtti líka á eftir því að
hafist væri handa.
Fokheldur bíll
„Þegar bíllinn var kominn hingað
inn byijaði ég á því að rífa úr honum
vélina, kúplingshúsið og allt, þannig
að hann stóð bara ber ofan í húddi,
frá gírkassa og fram. Gírkassinn og
millikassinn voru reyndar það eina
sem ekki var rifið í burtu. Síðan varð
að hanna allar upphækkanir þannig
að þær stæðust allar kröfur, bæði
upp á burð og annað, því við verðum
að fylgja reglugerð frá Bifreiðaeftir-
litinu. Loks reif ég allt innan úr hon-
um, þannig að hann var bara fok-
heldur. Ekkert undir honum og ekk-
ert inni í honum. Þannig er þetta
búið að ganga, og maður er búinn
að smíða upp hvern einasta hlut í
öllum bílnum."
- Þú segist hafa hannað allar breyt-
ingar á bílnum en ekki smíðaðiröu
sjálfur það sem þú þurftir?
„Ég fékk mann til að smíða fyrir
mig og vinna alla rafsuðuvinnu, þar
sem mikið álag er á bílinn. Ég bý svo
vel að frændi minn er verkstjóri í
Stálveri og ég gat því gengið að góð-
um manni. Bíllinn fór inn í fyrstu
vikunni í desember í fyrra og síðan
hefur þetta verið þrotlaus vinna. Ef
ég hefði getað fengið upphækkunar-
sett sem ég heföi getað raðaö saman,
hefði þetta ekki tekið svona langan
tíma. Það er hægt að kaupa svona
sett i nýrri bílana, en ekki í bíl af
þessari árgerð.“
Að því kominn
að pakka saman
Ingólfur viðurkennir að verkiö geti
verið þreytandi. „Stundum er ég al-
veg rosalega þreyttur," segir hann,
Ingólfur Vilhelmsson uppi á jeppanum sem hann er búinn að vera að breyta undanfarna 9 mánuði.