Dagblaðið Vísir - DV - 20.09.1988, Blaðsíða 33

ÞRIÐJUDAGUR 20. SEPTEMBER 1988.
41
Lífestm
Hér er Fordinn nánast fokheldur. Búið er að rífa allt úr honum.
„og alveg kominn að því aö pakka
saman og líta aldrei á þetta framar.
En alltaf hefur maður haldið áfram.“
- Hvað veldur?
„Alveg óþrjótandi della eða áhugi.
Og kannski þrjóska að stórum hluta.
Maður neitar að gefast upp, vill
hvorki sýna það út á við né viður-
kenna það fyrir sjálfum sér.“
Allt hefur þetta verið erfitt, en mis-
erfitt þó. „Mesta vinnan var í undir-
vagninum. Ég var búinn að eiga
nokkra jeppa í gegnum tíðina, en
aldrei farið út í neitt þessu líkt. Þegar
bíllinn fór inn réðst maður í raun og
veru í framkvæmdir sem maður vissi
ekkert um. Útfærslan og hönnunin á
því hvernig maður átti að fram-
kvæma þetta var erfiðust. Allt sem
gera þurfti varð maður bæði að
hanna og smiða í leiðinni. Það var
aldrei hægt að raðsmíða neitt."
Brjóstvitið til bjargar
- Leitaöirðu þér þá upplýsinga hjá
mönnum sem höfðu staðiö í svipuð-
um framkvæmdum, fórstu í bækur
og tímarit, eða lagðistu bara undir
feld og hugsaðir?
„Já, það er í raun og veru það sem
maður gerði. Bifreiðaeftirhtið gefur
út reglugerð þar sem fram kemur
hverju má breyta og hve miklu, og
hún var í rauninni hið eina sem ég
notaði til viðmiðunar.
Eiginlega einu upplýsingamar sem
ég aflaði mér voru í sambandi við
upphækkunina, hvernig ætti að út-
færa styrkingarnar á upphækkunar-
settunum. Vélina setti ég heldur ekki
saman sjálfur. Það var gert á verk-
stæði. Ég þurfti þó að leita mér upp-
lýsinga um hvað ég ætti að setja í
véhna til að fá mestu orkuna á
minnstum snúningi, þannig að ég
þyrfti ekki mikla inngjöf til að yfir-
stíga erfiðar brekkur, að hann gæti
tekið þetta á „torkinu" eins og við
segjum. Það eina sem ég skipti ekki
um í véhnni eru stimplamir. Aht
annað er sérpantað."
Að öðru leyti lét Ingólfur bijóstvit-
ið ráða í hönnun breytinganna á bíln-
um.
ífrumeindunum
- En hvað er það nákvæmlega sem
þú ert búinn að gera?
„Það má segja að ég sé kominn
langleiðina með að smíða heilan bíl.
Bíllinn var nálægt því að vera í frum-
eindum. Það eru þrjú atriði í bhnum
sem ég hef ekki smíðað upp á nýtt
og skipti ekki um, gírkassinn, mihi-
kassinn og festingarnar fyrir þá, og
bekkurinn frammi í stýrishúsinu.
Afgangurinn er byggður upp frá
grunni.“'
- Hvað áttu þá eftir að gera?
„Ég á eftir að raða á vélina því sem
á hana fer, tengja vatnið og sprauta,
sem er raunverulega stærsti höur-
inn. Svo er eftir ýmis frágangur að
innan.“
- Hvað gerist síðan þegar bhlinn
verður tílbúinn eftír mánuö?
„Þá pantar maður sér tíma í sér-
skoðun uppi í Bifreiðaeftirhti tíl að
athuga hvort þeir leggja blessun sína
yfir framkvæmdirnar. Ég veit ekki
núna hvort þeir gera það. En ég
fylgdi reglugerðinni og samkvæmt
henni ætti það að vera.“
Ég fer í fríið
- En hvað svo? Hvað ætlarðu að
gera þegar miðinn verður kominn i
framrúðuna? Ætlarðu að aka um
götur Reykjavíkur á ferlíkinu, eða
geyma það inni í skúr?
„Eigum viö ekki að segja að þá
loksins sé maður orðinn sáttur við
að taka sér langþráð frí og láta sig
hverfa upp á hálendið."
ast um í allt öðrum heimi en að sumri
th. Þegar maður hefur reynt hvoru-
tveggja, eru sumarferðirnar bara
þæghegur ferðamáti.“
- En er þessi heimur þess viröi að
eyða í hann svo til hveiju einasta
kvöldi og helgi í tæpt ár?
„Já, hann er það,“ segir Ingólfur
án þess aö hugsa sig lengi um.
Ekkert annað gert
Fyrsta jeppann sinn eignaöist Ing-
ólfur þegar hann var 18 ára og siðan
þá hefur hann verið með ólæknandi
jeppadellu. Jeppaeignin hefur hins
vegar ekki verið alveg óshtin. Fyrsti
jeppinn sem hann keypti sér var
Bronco, og síðan hafa þeir stækkað
jafnt og þétt.
Svóna bíh verður ekki til af áhug-
anum einum saman, heldur er smíö-
in rándýr. „Einn sagði við mig, að
þetta væri líklega orðinn dýrasti sér-
smíöaöi jeppinn á íslandi, af þessum
gömlu. Kaupverðið er ekki nema
brot af því sem allt er búið að kosta,“
segir Ingólfur.
Þegar upp verður staöið, hefur
hann væntanlega eytt um einni millj-
ón króna í breytingarnar einar.
Kaupverðið var 220 þúsund. Ingólfur
hefur fjármagnað þetta ahj sjálfur,
og hann hefur ekki nema kaupið sitt
upp á að hlaupa. „Það' má eiginlega
segja að ég hafi ekki gert neitt nema
þetta. Það hefur verið þess viröi, því
það gefur manni heilmikið að vinna
í þessu.“
Einn litri á hundrað kiló
Þar með er ekkiöll sagan sögö, því
svona bíh hlýtur að kosta sitt í
rekstri, jafnvel þótt Ingólfur ætli ekki _
að keyra hann nema um fjögur þús-
und kílómetra á ári. Hvað ætli svona
bíll eyði miklu bensíni?
Aftan i bilnum verða margs koitar þægindi, isskápur og eldavél, að
ógleymdri svefnaðstöðunni. DV-myndir KAE
„Bhhnn verður um 3,2 tonn og í
langkeyrslu, þar sem maöur er nett-
ur á bensíngjöfinni, heldur sér mihi
70 og 80 kílómetra hraða, eyöir hann
einum bensínlítra fyrir hver eitt
hundrað kíló. Yfir vetrartímann er
eyðslan reiknuð í htrum á klukku-
tíma. Það þýðir ekkert að vera að líta
á kílómetramælinn. En ef við tölum
um bæjarsnatt, gæti eyðslan verið
um 40 lítrar á hundraði."
- En ætlaröu aö ráðast í að smíða
annan þegar þessum verður lokið?
„Þetta er spurning sem ég hef oft
velt fyrir mér. Ég væri ekki sjálfum
mér samkvæmur ef ég svaraöi neit-
andi. Þaö er þó ekki ákveðið ennþá,
en þaö kitlar að taka annan. Hann
yröi ekki stærri og meiri en þessi,
en trúlega öðruvísi útfærður á allan
máta.“
Frjálsir og óþvingaðir
Þeir eru margir sem hrista haus-
inn, þegar þeir heyra af bauki Ing-
ólfs, og hann segist skilja það. Þó
ekki nema upp að vissu marki. Og
ekki gerir hann heldur miklar til-
raunir til að sannfæra fólk um að
þetta sé þaö eina sem hægt sé aö
gera við frítímann.
„Ef ég sé að það er hægt að fá fólk
til aö sjá einhveija jákvæða hlið, þá
reyni ég aö útskýra þetta. En ég held
að í raun og veru geti enginn útskýrt
neitt sport þannig að aðrir skilji.
Sumir halda því fram að það sé svo
stutt í villimanninn á okkur jeppa-
mönnum, að viö séum meiri frum-
menn, og þess vegna séum við á þess-
um þvæhngi út um allt. Viö erum
ahavega mjög frjálsir og óþvingaðir
og okkur hður alveg geysilega yel,“
segir Ingólfur Vhhelmsson, jeppa-
smiður og hárskeri.
-gb
- Eru hálendisferðir þá'takmarkið
með þessu öllu, eða er smíðin sjálf
kannski takmarkið?
Dægradvöl
„Eflaust er smíðin viss metnaöur,
en takmarkið er hálendið að vetri
til. Vetrarferðirnar eru það sem mgð-
ur stefnir að, því þá er maður að ferð-