Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1926, Qupperneq 56

58
svo vjer getum eignast sem flest fólk, er faert sje um að
reka slíka atvinnu.
3. Vjer verðum að tryggja ungu, efnilegu fólki, sem
hefir aflað sjer þekkingar á þessari ræktun, auðveldan
aðgang að landi við heitu uppspretturnar og rjett til að
hagnýta orku þeirra, og byrjendum verðum vjer að veita
hagkvæm lán, til þess að þeir geti hafist handa. Pegar
byrjunin er hafin þá er það sannfæring mín, að fram-
haldið komi af sjálfu sjer.
Pegar jeg stend við hver og sje þessa óhemju ólga
og spýta sjóðandi vatni í sífellu, þá dettur mjer ávalt í hug
að hjer fljóti auðæfi, sem enginn hefir not af. Og þó
að jeg viti, að þannig hafi þau flotið í árhundruð og
þannig eigi þau eftir að fljóta í árhundruð, þó enginn
reyni að hagnýta þau, þá finst mjer þetta tap á verðmæti
svo sorglegt, að oss beri heldur í dag en á morgun að
hefjast handa og grípa gjafirnar, sem landið vort, með
stöku langlundargeði hefir rjett oss í þúsund ár. Að sýna
slíku örlyndi kæruleysi og lítilsvirðingu er hrópleg
skömm.
Akureyri í nóv. 1926.
Ólafur fónsson.