Morgunblaðið - 06.10.2004, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 6. OKTÓBER 2004 27
MINNINGAR
Þórdís Katarínus-
dóttir, sem flestir köll-
uðu Dísu en ég mömmu,
var góð móðir, tengda-
móðir, amma,
langamma og langa-
langamma. Hún var trú og trygg öll-
um sem kynntust henni og gestrisin
með eindæmum. Sérstaklega góð var
mamma ávallt við börnin og ekki bara
sín eigin. Bauð hún til dæmis alltaf
vinnuskólakrökkunum inn í kaffi eða
sælgæti þegar hún var hætt að geta
slegið sjálf. Þau sem ég þekkti hlökk-
uðu alltaf til að fara og slá hjá konunni
með hvíta hárið. Mamma var alltaf
hress og ung í anda. Enda skildi hún
unga fólkið vel og átti góða vini sem
ÞÓRDÍS
KATARÍNUSDÓTTIR
✝ Þórdís Katarín-usdóttir fæddist í
Fremri-húsum í Arn-
ardal 14. mars 1915.
Hún lést á Sjúkra-
húsi Akraness 7.
ágúst síðastliðinn og
var útför hennar
gerð frá Akranes-
kirkju 17. ágúst.
voru mun yngri en hún.
Öllum þótti gott að geta
leitað til Dísu.
Ég kom fyrst til Ís-
lands 4. maí 1974. Þegar
ég kom fyrst á Vestur-
götu 111 tóku Dísa og
Geiri mér opnum örm-
um og ég kallaði þau
strax mömmu og pabba.
Þau ólu upp sjö dætur
og er konan mín ein
þeirra. Hinar eru mér
sem systur og eigin-
menn þeirra sem bræð-
ur mínir. Við bjuggum
hjá þeim í tæp tvö ár.
Það var gott að koma heim úr
vinnunni og fá góðan mat hjá henni
Dísu. Þótt ég hafi ekki talað íslensku
og hún ekki ensku skildum við hvort
annað vel. Sérstaklega þegar ég sagði
oj! Skata í matinn! Þá hló hún og gaf
mér eitthvað annað að borða. Á þeirra
fallega heimili voru allir velkomnir og
alltaf glatt á hjalla.
Eftir að við fluttum aftur til Banda-
ríkjanna kom Ásgeir að heimsækja
okkur ásamt Gylfa. Það var eina
heimsókn hans til okkar því stuttu
síðar lést hann. Það var mikil sorg í
fjölskyldunni og tók eiginkonuna
mjög sárt. En mamma átti góða að og
var mjög rík, eins og hún sagði alltaf.
Með fjölskylduna í kringum sig.
Við komum heim á hverjum jólum
og var þá glatt á hjalla. Mamma bak-
aði alltaf brúna köku og eldaði hangi-
kjöt með öllu tilheyrandi. Svo var
sungið og dansað. Mamma Dísa hafði
fallega rödd. Það var alltaf svo gaman
og gott að koma heim til Íslands.
Mamma Dísa var mjög trúuð kona
og hjálpaði hún og kenndi mér mikið.
Móður minni, Kathren Hausler, þótti
vænt um Dísu og fannst hún þekkja
hana í gegnum mig. Þær hittust þó
aldrei.
Ég gleymi aldrei þessum fjórum
vikum sem við vorum saman síðustu
jól. Alltaf kyssti mamma Dísa mig
góða nótt. Nú sefur þessi glæsilega
kona svefninum langa. Ég þakka guði
fyrir að hafa kynnst henni og veit að
hún fékk góðar móttökur.
Þinn sonur og tengdasonur,
Robert Hausler (Bob).
Látin er á Akranesi dugnaðarkon-
an Þórdís Katarínusdóttir, „Dísa í
Heimabæ,“ eins og Hnífsdælingarnir
kölluðu hana í gamla daga. Ég á Dísu
margt að þakka. Þegar ég var níu ára
voru teknir úr mér hálskirtlar og svo
fór að blæða úr hálsinum á mér þegar
ég kom heim. Ekki var hægt að kom-
ast til læknis því Eyrarhlíðin var lok-
uð, en frést hafði að það sama hefði
komið fyrir Ásgeir, mann hennar, og
þau ættu meðul sem hægt væri að
nota. Dísa kom með þau og penslaði á
mér hálsinn svo blæðingin stöðvaðist.
Það má segja að með því hafi hún
bjargað lífi mínu. Ég heimsótti Dísu
fljótt eftir að ég kom á Akranes og við
áttum oft skemmtilegar samveru-
stundir. Hún var mjög minnug um
gamla daga. Hennar líf var ekki alltaf
dans á rósum, frekar en margra af
hennar kynslóð, en hún var mjög dug-
leg og eljusöm. Heimili hennar bar
vott um mikinn myndarskap. Alltaf
hreint og fágað. Dísa lét sér annt um
mig og útvegaði mér góða sumar-
vinnu á meðan ég beið eftir því starfi
sem ég gegni í dag og er ég henni
mjög þakklát fyrir það sem hún gerði
fyrir mig.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald.Briem.)
Ég votta dætrum Dísu og öllum
ástvinum dýpstu samúð.
Jóna K. Sigurðardóttir.
Kynni mín af Laugu
hófust þegar ég var
formlega kynnt fyrir
henni og Alberti verðandi tengdafor-
eldrum mínum fyrir um það bil 27 ár-
um. Strax urðu þessi kynni okkar ein-
staklega traust og góð og hefur
hvergi slegið þar bletti á síðan.
Laugu einkenndi fyrst og fremst
mikil tilfinningasemi, einstök blíða og
væntumþykja í garð allra. Hún var
sérstaklega barnelsk og mátti ekkert
aumt sjá, án þess að vilja allt fyrir alla
gera, gladdi það hana sérlega að geta
glatt aðra á einhvern hátt. Hún var
einstaklega létt í lund og maður undr-
aðist oft hvað hún gat verið sterk
GUÐLAUG
KRISTJANA
GUÐLAUGSDÓTTIR
✝ Guðlaug Krist-jana Guðlaugs-
dóttir fæddist að
Búðum í Hlöðuvík
23. desember 1920.
Hún andaðist á
hjúkrunarheimilinu
Sólvangi í Hafnar-
firði 12. september
síðastliðinn og var
jarðsungin frá Hafn-
arfjarðarkirkju 17.
september.
þrátt fyrir mikið mót-
læti í lífinu. Hún var
smávaxin kona sem
hafði risastórt hjarta,
fullt af kærleik og
manngæsku.
Lauga talaði oft um
að ef hún hefði fengið
tækifæri til að mennta
sig þegar hún var ung
hefði hún ekki verið í
nokkrum vafa um að
það væri til að verða
ljósmóðir, sem lýsir því
hve börn stóðu huga
hennar nærri.
Hún var trúuð kona,
trúði á Guð og trúði á lífið og sagði
gjarnan „Hver hefur svo sem sagt að
lífið eigi að vera auðvelt?“
Lauga fæddist norður á Horn-
ströndum. Hún var stolt af uppruna
sínum og minntist Búða í Hlöðuvík
með miklum söknuði. Hún var
óþreytandi að segja sögur af uppvexti
sínum norður á Búðum, þar sem lífið
var margbreytilegt og alls ekki alltaf
auðvelt en oft var þó líf og fjör á stóru
heimili og ósjaldan grét hún af hlátri
þegar hún sagði frá því hvernig hún
(litla stýrið) tuskaðist við og tók í
bræður sína. Ég varð þeirrar ánægju
aðnjótandi að fara með Árna og þeim
Laugu og Alberti í stórkostlegt ferða-
lag norður að Búðum fljótlega eftir að
ég kynntist þeim. Þetta var bæði mín
fyrsta ferð þangað og í fyrsta sinn
sem þau komu norður að Búðum frá
því þau fluttust þaðan sem síðustu
ábúendur nærri 30 árum áður. Það
var engu líkara en tvenn ung pör í til-
hugalífinu væru þar á ferð. Þvílíkur
tilfinningahiti og gleði yfir því að sjá
átthagana aftur eftir svo langan tíma
og yndislegt að fylgjast með þeim
ganga um, hönd í hönd og lyfta upp
gömlum fjölum úr húsgaflinum, hell-
unum af eldavélinni og fylgjast með
því hvernig sagan virtist lifna við í
hugum þeirra við að ganga um fornar
slóðir. Þar voru öll örnefnin á hreinu
og hver steinn og þúfa átti sínar minn-
ingar. Þarna lifðum við á náttúrunni
og nutum fegurðarinnar og friðarins í
vikutíma.
Við áttum eftir að ferðast mikið
saman og gera ýmislegt annað
skemmtilegt eftir það en þetta ferða-
lag er það allra eftirminnilegasta.
Mér finnst ég svo óumræðilega lán-
söm að hafa fengið hana Laugu fyrir
tengdamóður að ég fæ það aldrei full-
þakkað. Ég lærði svo mikið af henni,
reynslu hennar og viðhorfum til lífs-
ins.
Ég votta Alberti, elskulegum
tengdaföður mínum, og fjölskyldunni
allri mína dýpstu samúð og bið algóð-
an Guð að blessa þau öll. Takk fyrir
allt og allt.
Elínrós Eiríksdóttir.
Elsku Inga.
Orð fá ei lýst hve
erfitt er að kveðja þig,
þín verður sárt sakn-
að.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
HALLDÓRA
INGIBJÖRG
INGÓLFSDÓTTIR
✝ Halldóra Ingi-björg Ingólfs-
dóttir (Inga) fæddist
í Reykjavík 30. júlí
1953. Hún lést á líkn-
ardeild Landspítal-
ans í Kópavogi 13.
september síðastlið-
inn og fór útför
hennar fram frá
Digraneskirkju 23.
september.
og gæfa var það öllum, er
fengu að kynnast þér.
(Ingibj. Sigurðardóttir.)
Takk fyrir samstarf-
ið og vináttuna. Megi
guð styrkja alla þína
ástvini.
Kristín Magnús-
dóttir, Snælands-
skóla.
Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökull ber,
steinar tali og allt hvað er,
aldrei skal ég gleyma þér.
(Vatnsenda-Rósa.)
Kveðjum Ingu með þakklæti í huga
og vottum fjölskyldu hennar samúð
okkar. Blessuð sé minning hennar.
Eva Hrund, Guðríður,
Helga Irma, Silja
og Sunna Dögg.
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
BENJAMÍN MAGNÚS SIGURÐSSON
frá Eyjum, Strandasýslu,
Engihjalla 11,
Kópavogi,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju föstu-
daginn 8. október kl. 15.
Lára Loftsdóttir,
Pálfríður Benjamínsdóttir, Hákon Örn Halldórsson,
Sóley B. Frederiksen,
Jörgen Pétursson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær faðir okkar, sonur, bróðir og mágur,
ÖRN FRIÐFINNSSON,
Dalalandi 1,
Reykjavík,
lést mánudaginn 4. október.
Jarðarförin auglýst síðar.
Arna Ýr Arnardóttir,
Svava Andrea Arnardóttir,
Anna Guðrún Bjarnadóttir,
Svava Jenný Jóhannesdóttir,
Guðmundur Bjarni Friðfinnsson, Sigríður Alda Ásmundsdóttir,
Erna Friðfinnsdóttir,
Pétur Hákon Friðfinnsson, Hjördís Braga Sigurðardóttir.
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og
afi,
ÖRN SIGURJÓNSSON,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi að
morgni þriðjudagsins 5. október.
Inga Guðmundsdóttir,
Kristín Arnardóttir, Steinn Kárason,
Ragnheiður Inga Arnardóttir, Benedikt Ó. Benediktsson,
Ingólfur Örn Arnarson, Dagbjört Lára Ottósdóttir
og barnabörn.
HJÁLMAR SVEINSSON
fyrrum bóndi á Syðra-Vatni,
Efribyggð, Skagafirði,
síðast til heimilis á Norðurgötu 60,
Akureyri,
sem andaðist á hjúkrunarheimilinu Seli þriðju-
daginn 28. september, verður jarðsunginn
frá Mælifellskirkju föstudaginn 8. október
kl. 13.00.
Soffía Sigurbjörg Jóhannsdóttir
börn tengdabörn
barnabörn og langafadrengur.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
GUNNAR LOFTSSON
flugvirki,
Sogavegi 32,
Reykjavík,
sem lést mánudaginn 27. september, verður
jarðsunginn frá Fossvogskirkju fimmtudaginn
7. október kl. 13.30.
Anna Lísa Gunnarsdóttir, Kristján Sigurbjörnsson,
Gunnar Kristjánsson,
Sigurbjörn Kristjánsson,
Guðrún Gunnarsdóttir, Jónas Ágústsson,
Elín Hrönn Jónasdóttir, Hermann Leifsson,
Helga Birna Jónasdóttir,
Bergrós Hermannsdóttir.