Réttur - 01.10.1987, Síða 29

bandi minnist ég þess að hann sagðist ein-
hverntíma hafa rætt við Meistara Pórberg
um þau mál og hefði farið vel á með
þeim.
Mummi var skapmaður mikill, en grunnt
var á gamanseminni. Minnist ég í því
sambandi sögu, sem hann sagði mér af
því þegar hann var á togara og þeir voru
að leggjast að í Grimsby. Datt þeim, sem
stóðu frammi á hvalbak allt í einu í hug
að fara að kyrja „Eldgamla ísafold“.
Sagði hann að þá hefðu „Tjallarnir11 á
kajanum rifið niður húfurnar í þeirri trú
að íslendingar væru að syngja breska
þjóðsönginn.
Guðmundur kvæntist efyrlifandi konu
sinni Þórheiði Sumarliðadóttur árið 1930.
Þau áttu einn kjörson, Aðalstein, en
hann lést árið 1948, aðeins 16 ára gamall.
Mummi minn. Ég minnist með eftirsjá
þeirra stunda þegar ég sat hjá þér í litla
súðarherberginu á Þinghólsbraut 19 í
Kópavoginum og þú talaðir um „pólu-
tík“, „spíritisma“ og drauma. Þetta var
rétt upp úr 1960 og haustið 1965 fluttum
við Gyða og krakkarnir hingað austur á
Selfoss. Og alltaf voruð þið Þóra fyrstu
gestirnir til okkar á vorin. Það var eitt-
hvað hátíðlegt við þá daga. Og grunnt var
á pólitíkinni hjá þér, þegar þú dróst upp
úr blússuvasanum þennan ómissandi
brjóstsykurspoka, helltir úr honum á eld-
húsborðið og skiptir innihaldinu hnífjafnt
á milli krakkanna, segjandi um leið „Nú
skiptum við þjóðarkökunni“.
Hvernig gat það farið saman hjá þér
Mummi; spíritisminn, draumarnir og þessi
róttækni? Það skilja þeir sem þekktu þig
vel.
Ég vona að nú sértu kominn á þitt óska-
plan Mummi minnn, hvar sem það nú er.
Ég sakna þín.
205