Skinfaxi - 01.11.1941, Qupperneq 20

SKINFAXI
68
prúðmennska urðn óskráð lög Jivers félagsmanns. Af
drenglyndi lians fékk félagið þann blæ, er lengi mun
félagsmönnum hugstæður. Þarna var sannur félags-
þroski settur ofar öðru. Ilver og einn varð að sýna dug
og dáð, en læra að Jjeita þessum Jcostum í samvinnu við
meðbræðurna svo að náð yrði þeim árangri, sem ein-
staklingunum er ofvaxið.
Við, sem vorum félagar í Umf. Von og nutum leiðsagn-
ar Eyjólfs, gengmn i ])ann skóla, sem var ómetanlegur
undirbúningur að skóla lífsins sjálfs, en er ]ió beztur,
þegar forystumaður Jians er livorttveggja í senn, vitur
maður og drengur góður, eins og EyjóJfur var.
Guðmundur Davíðsson:
Oleyst verkefni.
\ í lok sögualdarinnar tók við nokkurs konar uppskerutíma-
bil liér á landi, ef svo mætti segja. Þá var farið að safna
sjaman og skrásetja fornar sögur og lcvæði, sem lifðu á vör-
um fjölda manna víðsvegar í sveitum. Bókmenntaforði, sem
þannig safnaðist, liefur geymzl nálega óbrjálaður i afritum
fram á þenna dag. En enginn getur gizkað á, hve mikið af
sagnafróðleik mönnum hefur yfirsézt að tína saman og hef-
ur dáið lit með hverri kynslóð, þrunginn af sagnfræði og
skáldskap, eins og meiður, sem svignar undir ávöxtum. Ekki
verður heldur vitað, hvað mikið hefur glatazL á liðnum öld-
urn, í meðförum, af þvi, sem þegar var safnað og ritað. En
það hefur verið óhemju mikið. Það, sem geymzt hefur fram
á vora daga, eru eflaust smámunir samanhorið við liitt, sem
glatazt hefur. Fornu bókmenntirnar, sem lifað hafa fram á
þenna dag, gefa glögga hugmynd um ménningu íslendinga,
á því tímabili, sem þær ná yfir. Nú er allt önnur menning
í landinu. Viðhorf lífsins er breytt og skoðanir manna orðn-
ar gjörólíkar þeim, sem ríktu hjá sögualdarkynslóðinni. Bók-
menntaiðja skapast nú ekki lengur með sama hætti og tíðk-
aðisl í gamla daga. Hver kynslóð sýnir, i spegli bókmennt-
anna, þá menningu, sem ríkir hjá henni á hverjum tíma.