Eimreiðin - 01.04.1937, Síða 40

160
ÞÆTTIR AF EINARI H. KVARAN
eimreiðin
þess var hugurinn alt of hneigður til skáldskapariðkana. »Að
skáldskapurinn sé eitt af aðal-öflum þeim, sem ber mannkynið
áfram á leið til fullkomnunarinnar, að hann ílytji hugsjónir
vísindanna út til almennings, út í sjálft lííið, að hann eigi
því fullkominn rétt á að vera talinn ineira en glingur, alt
annað en glingur, — það vita fæstir á íslandi þann dag í dag,
eða þeir láta sem þeir viti það ekki«. Þessi orð í inngangi
að kvæðum Bjarna Thorarensen,1) sem Einar með öðrum
gaf út fyrir Bókmentafélagið, sýna vel skoðanir hans á mikil-
vægi skáldskaparlistarinnar. I3að var því eigi undarlegt, þótt
liann verði tíma sínum fremur til að lesa skáldrit, enda las
hann þá alla Norðurlanda-höfunda, sem nokkuð kvað að,
auk þýzkra, enskra, franskra og rússneskra höfunda, einkuni
Dostojewsky.
En auk þess kvæntist hann á þessum árum danskri konu,2)
og munu heimilisástæður lians hafa knúð hann til að l'reista
gæfunnar í Vesturheimi, því ekki var efnilegt ungum próf-
lausum mönnum að setjast að heima, en Verðandi-menn auk
þess illa þokkaðir af talsverðum liluta landsbúa, svo sem
dæmi Gests Pálssonar sýndi. »Gestur kominn inn með eymd
og óvirðing«, skrifar Matthías Jochumsson Einari 1882.3)
»Komdu heldur ekki, en að þú komir með meiri eynid
en þú fórst«.
1) Kvœði eftir Iíjarna Thorarensen. Kliöfn 1884, bls. xliv.
2) Hún hét Maren Mathilde Petersen, frá Marbjerg á Sjálandi. Hún ól
Einari tvo drengi, Einar og Matthias, er báðir dóu á fyrsta ári, en sjálf
dó hún úr barnsfarasótt að siðari drengnum, 21. nóv. 1886 eða 1887.
Sbr. Morgun 1922, 3: 40—49.
3) Brcf Malthiasar Jochumssonar, Akureyri 1935, bls. 331.