Eimreiðin - 01.04.1937, Qupperneq 99

bimreiðin HRIKALEG ÖRLÖG 219
koníak úr vatnsglasi — sem meðal við svefnleysi, er mý-
Hugurnar voru valdar að, eftir því sem hann sagði. Hann
var góður hermaður. Hann kendi mér lislir hernaðarins og
starfsaðferðir. Áreiðanlega hefur guð í náð sinni séð um sál
hans, því að föðurlandsástin kom fram í öllum verkum hans,
Þó að hann væri uppstökkur að eðlisfari. Flugnanel áleit
hann vera kveifarlegt og hermanni til skammar að nota.
Kg tók eftir því undir eins og við hittumst, að út úr and-
hti hans, sem var mjög rautt, skein góðvildin.
^Aha! Senor tenienie«, hrópaði hann með hárri röddu,
Þegar ég heilsaði að hermanna sið, við dyrnar. »Sjáið nú til!
Jötuninn yðar hefur sýnt sig aftur«. Hann teygði fram hand-
legginn og rétti mér samanhrotið hréf, sem ég sá að var
stílað til »Yíirliershöfðingja lýðveldishersins«.
^Þessmi, hélt Robles hershöfðingi áfram, með hinni háu
rodd sinni, »stakk drengur einn í höndina á varðmanni, þar
sem hann var á verði á markaði einum, hefur líklega í þann
Svipinn verið að lingsa um stúlkuna sína, því áður en hann
áttað sig, var drengurinn horfinn meðal markaðsgest-
atlQa, og varðmaðurinn fullyrðir að liann gæti ekki þekt
Pntinn aftur, þó að líf sitt lægi við«. — Auk þess sagði yfir-
Riaður minn mér, að hermaðurinn hefði afhent liðþjálfanum
Hð varðsveitina bréfið, og að Iokum væri það komið í hendur
^ðsta hershöfðingja okkar. Hans hágöfgi hafði lesið það
sjálfur með eigin augum. Því næst hafði hann trúað Robles
Þershöfðingja fyrir málinu.
Préfið man ég ekki lengur orðrétt utanbókar. En ég sá
undirskrift Gaspars Ruiz. Hann var fífldjarfur náungi. Fyrst
hafói hann hrilið mannveru úr dauðans greipum jarðskjálft-
ans, eins og þér munið. Og nú var það þessi vera, sem hafði
‘aóið orðalaginu í bréfi hans. Það var skrifað í mjög sjálf-
stæðum stíl. Eg man að mér fanst eittlivað tigið og göfug-
•nannlegt i stíl þess. Hún hafði áreiðanlega samið það. Nú
ier hrollur um mig við tilhugsunina um þess botnlausa flá-
•æði. Gaspar Ruiz hafði verið eggjaður á að kvarta yfir
nrettlæti því, sem hann hafði orðið fyrir. Hann skírskotaði
trúmensku þeirrar og hugrekkis, sem hann hafði sýnt.
^tir að vera frelsaður frá dauða, fyrir dásamlega hjálp for-