Eimreiðin - 01.04.1937, Qupperneq 102

222 HRIKALEG ÖRLÖG eimreiðin
Hann ypti öxlum með fyrirlitningu. »Hvílík spurning!
I skyndiáhlaupum er maður ekki að ofþyngja sér með föng-
um. Eg slepti þeim — og hérna eru sverðskúfarnir þeirra«.
Hann lleygði þeim í einum bunka ofan á flaggið á borð-
inu. I3á mælti Robles hershöfðingi, sem einnig var þarna við-
staddur: »Nú, svo þér gerðuð það! Þér vitið þá ekki, minn
góði vinur, hvernig á að reka hernað. Þér hefðuð átt að fara
svona að —«. Um leið brá hann hendinni þvert yfir bark-
an á sjálfum sér. »Þvi miður var þetta stríð, herrar mínir,
þó hetjulegt væri, harla grimmúðugt á báðar hliðar. Margir
tóku undir orð Robles hershöfðingja. En hetjan San Martin
hrósaði Ruiz fyrir mannúð hans og bauð honum að setjast
til hægri handar sér við borðið. Svo stóð hann á fætur með
fult vínglas í hendinni, og mælti: »Herrar minir og vopna-
bræður, látum okkur drekka skál Gaspars Ruiz lcapteins«.
Þegar við höfðum tæmt glösin, hélt hann áfram: »Eg ætla að
fela lionum að gæta suðurlandamæra okkar á meðan við för-
um að lijálpa bræðrum okkar í Perú. Hann sem óvinirnir
fengu ekki stöðvað, þegar hann laust þá, mun vera þess
megnugur að vernda friðsama ibúana, sem við látum hér
eftir meðan við rækjum okkar lieilögu köllun«. Svo faðmaði
hann Gaspar Ruiz að sér, sem sat þögull við hlið hans.
Eftir að staðið var upp frá borðum gekk ég til Gaspars
Ruiz, til að óska houum til hamingju með liðsforingjatign
þá, er liann hal'ði verið sæmdur. »Og nú haíið þér ef til vill
ekkert á móti því, Ruiz kapteinn«, bætt ég við, »að segja
mér, sem alt af hef trúað á heiðarleik yðar, hvað varð uni
ungfrú Ermíniu um nóttina, sem jarðskjálftinn stóð?«
Þegar hann heyrði þessa vingjarnlegu spurningu mína,
breytti liann um svip og horfði á mig sljóum augurn undan
hnykluðum brúnum. »Herra minn«, sagði hann loðmæltur
og eins og hann væri sárhryggur, »spyrjið mig ekki um /n
senorita, því ég vil helzt ekki hugsa um hana, þegar ég er
hér staddur á meðal yðar«.
Svo leit hann i kring um sig ygldur á svip. Salurinn var
fullur af reykjandi og rabbandi liðsforingjum. En mér fansi
ekki eiga við að ganga á hann frekar, og féll svo tal
okkar niður.