Tímarit lögfræðinga - 01.10.1991, Síða 26

Annars vegar hæstaréttardómara og héraðsdómara í Reykjavík, sem höfðu lítil
sem engin umboðsstörf, og hins vegar bæjarfógeta og sýslumenn utan Reykja-
víkur, sem jafnhliða dómarastörfum höfðu mikil umboðsstörf með höndum.
Viðhorf og hagsmunir þessara tveggja hópa féllu ekki alltaf saman.32 Við þetta
dró mjög úr þeirri áherslu sem félagið hafði frá stofnun lagt á sérstök
hagsmunamál sýslumanna og bæjarfógeta, og þó sérstaklega þau sem tengdust
umboðsstörfum þeirra.
í aðalfundargerð fyrir árið 1963 koma fram ótvíræð einkenni þeirra breytinga
sem orðið höfðu. Fundinn sóttu 43 félagsmenn. Þar af voru 21 sýslumaður og
bæjarfógeti utan Reykjavíkur.33 Til samanburðar má geta þess að á aðalfundinn
árið 1949 mættu 22 héraðsdómarar, en þar af voru 17 sýslumenn og bæjarfóget-
ar. Það var því ekki að undra þótt sérstök hagsmunamál þeirra yrðu sett skör
lægra en áður hafði verið gert. í bréfi sem Jón ísberg ritaði formanni félagsins 9.
október 1962 kemur þessi vandi félagsins vel fram. Þar hvetur hann til þess að
bæjarfógetar og sýslumenn komi saman til fundar í Reykjavík til þess að ræða
sérstök hagsmunamál sín.34 Er á honum að skilja að Dómarafélag íslands sé
gagnslítið í þeim efnum. Síðan segir hann: „Ef til vill mætti segja, að hér væri
verið að ganga að dómarafélaginu dauðu, eða reka því rýtingsstungu, en það er
ekki ætlunin.“ Bendir hann síðan á að starfssvið sýslumanna fari ekki alltaf
saman við starfssvið dómara í Reykjavík.35
Á aðalfundinum 1963 fjallaði Jón Steingrímsson formaður félagsins sérstak-
lega um samsetningu þess, sem hann sagði gerbreytta. Sigurgeir Jónsson
bæjarfógeti í Kópavogi lýsti þá hugmyndum sínum um skipulagsbreytingar og
lagði til að stjórn félagsins yrði falið að undirbúa sérstakan aukaaðalfund sem
halda skyldi um haustið 1964. Þar skyldi leggja fram tillögur til skipulagsbreyt-
inga og frumvarp að nýjum lögum fyrir félagið. Sérstök nefnd var skipuð í þessu
skyni, sem í voru Sigurgeir Jónsson, Ásgeir Pétursson sýslumaður í Mýra- og
Borgarfjarðarsýslu, Einar Arnalds yfirborgardómari og Þórður Björnsson
sakadómari. Til þess að brúa það bii sem þarna hafði myndast var gripið til þess
32 Hákon Guðmundsson: „Frá Dómarafélagi íslands", Tímarit lögfræðinga 1966 (16), s. 108.
33 A þessum fundi var tilkynnt um 9 nýja félaga. Listinn yfir þá endurspeglar breytinguna enn frekar.
Hinir nýju félagsmenn voru þessir: Bjarni K. Bjarnason, Valgarður Kristjánsson, Guðmundur
Jónsson og Kristján Jónsson, borgardómarar, Þórhallur Pálsson, Þorsteinn S. Thorarensen, Ólafur
S. Pálsson og Sigurður Grímsson borgarfógetar.
34 Fundurinn var haldinn 2. nóvember 1962 í Reykjavík, sbr. ódagsett minnisblað Páls Hallgríms-
sonar í gögnum félagsins.
35 Til fróðleiks skal þess getið að síðar í bréfinu kvartar Jón Isberg mjög undan kjörum sínum og
segir: „Ég segi fyrir mig, að ég kæri mig ekkert um að vera í starfi, sem er ekkert betur greitt en það,
að mánaðarlaunin, ásamt þeim aukatekjum, sem til falla, eru Iítið hærri en verkamenn hafa hér í
almennri vinnu, en vinnutími sýslumanna er raunverulega allur sólarhringurinn, að minnsta kosti
sýslumanna, sem enga löggæzlumenn hafa og verða að svara jafnt á nóttu, sem degi, auk þess, sem
þeir verða að standa í Iíkamlegum átökum ef með þarf."
184