Morgunn - 01.06.1970, Qupperneq 15

M O U G U N N
9
1)i>i>götvu n efn isvísin iliui na.
Eina stórmikla uppgötvun hafa efnisvísindin gert, og hún
er ]iessi: Engin frumeind getur glatazt! Efnið er eilíft!
Hvers vegna er það þá ekki líka hugsanlegt, jafnvel enn
sennilegra, að svipuðu máli gegni um lífið og andann, sem
.Tóhannesarguðspjall nefndi orðið frá Guði, orðið, sem heim-
arnir voru skapaðir fyrir?
Sjálfsagt stafaði þetta af því, hve erfitt er að mæla andann
eða vega. Menn tættu líkamann sundur ögn fyrir ögn, en
fundu hvergi sálina. Þess vegna héldu menn, að hún gæti
ckki verið.til, fremur en Guð og englarnir, sem gerðar voru
helgisögur um. En mönnum er nú óðum að verða það ljósara,
að margt er til í alheiminum, sem ckki verður séð eða skynjað
með venjulegum skilningarvitum.
Stórmiklar breytingar hafa orðið á þekkinguimi um eðli
cfnisins á síðastliðnum hundrað árum. Menn eru til damiis
nú farnir að átta sig á sambandinu milli efnis og orku og
vita, að efnið getur líka orðið ósýnilegt, en hefur þó engu
minni veruleik. Þegar vér segjum, að Guð sé almáttugur,
þýðir það, að i alheiminum sé óþrjótandi orka, sem tekið getur
á sig óteljandi myndir, ba:ði sjmilegar og ósýnilegar vorri
jarðnesku sjón. Ef efnið og orkan líður aldrei undir lok, er
]iá liklegra, að sú orka, scm birtist i lifanda lífi og hugsun
glatist annarri orku fremur?
Ég sé engin rök fyrir því. Hér virðist mér Jesaja spámaður
sjá betur en margir efnisvísindamenn seinni alda, er hann
segir: Allt hold er gras og yndisleikur þess sem hlóm vallarins.
Grasið visnar og blómin fölna, en orð drottins stendur stöðugt
eiliflega.
Iðunn.
Þetta þýðir: lifsgervin sundrast; en líl'ið sjálft varir að eilífu!
I vorri fornu lífsskoðun segir frá gyðjunni Iðunni, sem alltaf
var að starfi og endurfæddi guði og menn. Og sama hugsun
kemur fram hjá Páli poslula, er hann segir: „Jafnvel þó vor