Morgunn - 01.06.1970, Qupperneq 33

M O R G U N N
27
ýmsir töframenn i'ramkvæma, þarfnast einnig ítarlegrar rann-
sóknar. Eins og nú standa sakir, getum við ekkert fullyrt um
það, livort unnt er að skýra þau á eðlilegan hátt. En ef hér
cr um PK eða sálarorkufyrirbæri að ra'ða, þá á margt nýlt
eftir að koma i ijós varðandi manninn við frekari rannsóknir.
Er þá og augljóst, að vísindin ná nú ekki nema til litils hluta
þess sviðs, sem starfið þyrfti og ætti að beinast að.
Segja má, að viðurkenning sálarorkunnar hafi læðst inn á
rvið la'knisfra;ðinnar í eins konar dulargervi. Að minnsta
kosti telja ýmsir læknar sálarástand sjúklings á stundum hafa
sýnileg áhrif á likamann. Enn er ekki vitað, hvað í raun og
vcru er að gerast, þar sem hugur eða sál mannsins orkar á
hffæri líkamans. En að hin nánu tengsl milli sálar og líkamans
geti orðið til þess, að þetta tvennt i sameiningu orsaki sjúk-
dóma, er nú orðin staðreynd, sem læknarnir viðurkenna. Fyrir
einum mannsaldri hefðu íhaldssamir læknar talið slíkt ein-
hera hjátrú.
Allir kannast við það, að áður fyrr reyndu menn að ná al
sór vörtum með þvi að nota ýmis konar særingar og hjátrúar-
fullar aðferðir, sem voru jtannig, að bersýnilega gátu þær
engin áhrif haft á vörturnar sjálfar. Eigi að siður l)ar þetta
árangur. Nú á timum nota lærðir læknar svipaðar aðferðir
á lækningastofum sínum til að eyða vörtum. Að visu nota
|)eir þar meðöl að nafninu til, en lækningin er eingöngu
fyrir sálræn áhrif. Sagt er, að vörturnar hverfi vegna þess
háttar áhrifa á húðvefinn. Það cr nú vitað, að ýmsir húðsjúk-
dcmar og raunar fleiri eiga rót að rokja til sálarástands manna
°g að liugræn eða sálræn lækning eigi þar fullan rétt á sér.
Dáleiðslur koma hér einnig til álita, hegar um þessi mál cr
rætt. Oftsinnis hafa verið birtar frásagnir um það, að unnt
se að hafa margháttuð áhrif á líkamann með dáleiðsluaðferð-
"w. Sagt cr til dæmis, að brunablöðrur hafi komið skýrt i ljós
a líkama liins dáleidda, aðeins með l>ví að telja honum Irú
"m að verið væri að brenna hann, og hafa stundum á þetta
horft ba ði sálfræðingar og læknar. Dr. R. Schindler segir frá
því, að á sjúkrnhúsi i Rerlín hafj verið kona, scm var svo