Morgunn - 01.06.1970, Qupperneq 79

Farðu austur að Snartarstaðanúp
Frásögn Gubmundar Jörundssonar aí björgun á færeysku
skútunni „Albert Viktor“, sem strandaði við Melrakkasléttu
sumarið 1948.
Á síldarvertíðinni 1948 var ég skipstjóri á ski])i mínu Nari'a,
°g var á leið út Eyjafjörð.
Eg var ný-lagstui’ til hvildar í klefa mínum, en stýrimaður
annaðist vakt á leiðinni á miðin.
Urn leið og ég hafði lagt aftur augun, kom draumamaður
nnrm inn í klefann og sagði: „Farðu austur að Snartarstaða-
llu]>“, cn hvarf síðan. Ég reis upp, og fór að velta fyrir mér,
kvað þetta ætti að þýða, þar sem ég vissi, að engrar síldar hafði
°rðið þar vart fram til þessa þó vertiðina. Samt ákvað ég að
ktra að ráðum vinar mins, klæddi mig, gaf stýrimanni fyrir-
skipan um að kalla út mannskapinn til að taka nótina úr herpi-
u°tabátunum og reyra ])á vel fasta, því nú þurfti ég að beygja
d moti stormi og gildum sjó austur með landi, en ofan á ])að
kættist dimm þoka.
Ferðin sóttist mjög seint, en samt komst ekkert annað í
Ullna vitund, en fara austur að Snartarstaðanúpi, hversu erf-
ut sem það reyndist. Eftir langa og stranga höggorrustu komst
eg að Núpnum. Veður var þar afleitt, þar sem undiröldu lagði
um með Melrakkasléttunni, svo næstum ófært var að liggja
þar við akkeri. Samt fann ég þar lítinn blett grunnt við Núpinn,
seru ug gat holað akkerinu niður á.
Lagðist ég siðan til hvíldar með þá von i huga, sem oft áður,