Morgunblaðið - 18.06.2010, Blaðsíða 22

22 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 18. JÚNÍ 2010
✝ Kristín Jónsdóttirfæddist í Hólmsbæ
á Eyrarbakka þann 9.
október 1921. Hún
lést á Hjúkrunarheim-
ilinu Skjóli við
Kleppsveg þann 12.
júní 2010.
Kristín var dóttir
hjónanna Guðríðar
Guðjónsdóttir f. 7.7.
1895, d. 22.5. 1972 og
Jóns Þórarins Tóm-
assonar f. 20.3. 1890,
d. 14.11. 1963. Systir
Kristínar er Ragna
Jónsdóttir, f. 19.7. 1930, maki Jó-
hann Jóhannsson f. 6.11. 1927.
Eiginmaður Kristínar var Hjalti
Bjarnason f. 3.6. 1922, d. 23.5. 1970.
Börn þeirra: Jón Þór Hjaltason f.
16.5. 1950, maki Anna Gunn-
arsdóttir f. 11.3. 1952. Barn þeirra
er Kristín Þóra Jóns-
dóttir f. 12.5. 1975,
sonur hennar er Nat-
an Þór Elvarsson
7.4.1998. Kristín
Björk Hjaltadóttir f.
12.11 1954, maki
Bjarni Gunnarsson f.
30.8. 1954. Börn
þeirra: Hjalti Már
Bjarnason f. 26.4.
1978, maki Margrét
Lilja Tryggvadóttir f.
22.6. 1977, börn
þeirra Kristin Björk
Hjaltadóttir f. 15.2.
2005 og Rakel Lilja Hjaltadóttir f.
22.9. 2006 og Unnur Íris Bjarna-
dóttir f. 17.4. 1983, maki Jóhann
Helgi Óskarsson f. 12.5. 1981.
Útför Kristínar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 18. júní 2010,
og hefst athöfnin klukkan 15.
Elsku, elsku, amma mín og lang-
amma, nú er stríðinu loksins lokið,
þú ert nú komin á bjartari stað, þar
sem þér líður örugglega betur. Ég
kveð þig með söknuði, amma mín,
amma Kidda, sem í 88 ár varst alltaf
hörkutól, ekkja til 40 ára, mamma,
amma og langamma. Hugur minn er
fullur af góðum bernskuminningum
úr Grímsnesinu þar sem við eyddum
ófáum stundum saman fjölskyldan,
við krakkarnir úti að sprella í
skemmtilegum leikjum og þú amma
mín athafnasöm eins og alltaf eitt-
hvað að nostra við blómin og hlúa að
garðinum. Nú er þín stund runnin
upp, þinn tími kominn til að fá hvíld-
ina, barátta þín var löng og ströng,
en alltaf var stutt í brosið og létta
lund.
Elsku amma mín, á laugardaginn
kvaddi ég þig með kossi er þú fórst
inn í ljósið, kvaddi þig með tárum er
þú lagðist til þinnar hinstu hvíldar.
Guð geymi þig, elsku amma Kidda,
ég veit þú brosir til okkar í sólinni.
Kristín Þóra og Natan Þór.
Amma Kidda var yndisleg kona í
alla staði. Hún hugsaði alltaf fyrst og
fremst um aðra en sjálfa sig. Í æsku
minni leitar hugurinn mikið til Espi-
gerðis 4 þar sem amma bjó í risa-
blokkinni á 4. hæð, íbúð 4E. Teppa-
lagðir gangarnir með brúnu lyftunni
og rauðu svölunum voru leikstaðir
mínir bernskuárin. Í Espigerði
leiddist manni aldrei og maður mátti
leika sér með allt allsstaðar. Svang-
ur varð maður ekki, pönnukökur
með rjóma og sykri auk malts í
flösku, konfekt og suðusúkkulaði var
alltaf til. Amma hugsaði vel um gesti
sína og var jafnan síðust til að setj-
ast niður. Íbúðin hennar ömmu var
alltaf til fyrirmyndar, hvergi ryk að
sjá enda var hún alltaf að þurrka af
eða dunda sér í heimilisverkunum.
Þegar maður hugsar til baka þá
man maður eftir mörgu sem amma
átti, hið klassíska bláa fótanudds-
tæki, æfingarhjólið í svefnherberg-
inu, nóg af lesefni og þá sérstaklega
Séð og heyrt og hnífurinn hans afa
Hjalta var alltaf á sínum stað í hvítu
kommóðunni.
Á háskólaárum mínum heimsótti
ég ömmu reglulega með eiginkonu
minni og hringdum við alltaf á undan
og spurðum hvort amma vildi ekki
eitthvað að borða; án undantekninga
þá vildi hún alltaf pizzu.
Amma Kidda var alltaf dugleg að
keyra og þvælast um bæinn og eða
austur fyrir fjall. Sem krakki þá man
ég eftir því að maður þvældist með
ömmu í allskyns útréttingar, í hár-
greiðslu til Markúsínu, ísrúnt í
Laugardalinn eða niður á höfn þar
sem amma Kidda sýndi mér bátana.
Oft var keyrt uppí sumarbústað í
Grímsnesinu og þar dvaldist maður
hálfa æskuna.
Á leiðinni var stoppað í Hvergerði
og keyptur ís í Eden og svo sagðar
tröllskessusögur þegar leið lá
framhjá Ingólfsfjalli ásamt því að
rifja upp staðarnöfnin á helstu bæj-
um og kennileitum – Tannastaðir,
Alviðra, Sogið er ofarlega í huga.
Vinnusemi hennar var aldrei langt
undan, gilti einu hvort það var að
mála bústaðinn, pallinn, slá grasið
eða skafa mosann milli steinhelln-
anna í göngustígnum og salta á eftir.
Amma spilaði alltaf við mann, hún
átti það til að svindla stundum en
það var alveg leyfilegt í sveitinni.
Hún var mjög mikið heima hjá okk-
ur í æsku og fram eftir menntaskóla-
árunum og alltaf til staðar, hún var
allt, barnapía, amma, mamma og
pabbi ef á þurfti að halda. Ef amma
átti að elda heima þá bað ég yfirleitt
um steiktan fisk í raspi eða grjóna-
graut með lifrarpyslu.
Amma Kidda laumaði oft pening
að manni og sagði að maður ætti að
setja í baukinn eða kaupa sér eitt-
hvað skemmtilegt. Þegar maður var
krakki þá setti maður hluta í bauk-
inn og svo var skroppið í sjoppuna og
verslað ýmislegt góðgæti eða körfu-
boltapjöld til að bítta við félagana.
Þegar ég hugsa til baka um minn-
ingar mínar um ömmu Kiddu þá
kemur örlæti alltaf upp í hugann.
Amma Kidda sem var alltaf í pels-
inum með slæðuna klára ef það
skyldi rigna og þrátt fyrir að vera
með gigt þá kveinkaði sú gamla sér
aldrei enda mjög sterk kona alveg
fram til dauðadags.
Elsku amma mín, ég er mjög
þakklátur fyrir allar okkar samveru-
stundir og mun ég ávallt minnast þín
um aldur og ævi.
Hjalti Már Bjarnason.
Ó, mamma mín, nú leiðir skilja að
sinni,
og sorgartárin falla mér á kinn,
en hlýjan mild af heitri ástúð þinni,
hún mýkir harm og sefar söknuðinn.
Í mínum huga mynd þín skærast ljóm-
ar,
og minningin í sálu fegurst ómar.
Þú móðir kær þér aldrei skal ég
gleyma,
þinn andi fylgi mér á lífsins strönd.
Ég vil í hjarta heilræðin þín geyma
og halda fast í Drottins styrku hönd.
Með huga klökkum kveð ég góða
móður.
Ó, mamma mín, þú lífs míns stærsti
sjóður.
(Árni Gunnlaugsson)
Þakka þér allar stundirnar sem
við áttum saman.
Megi Guð geyma þig og hvíl í friði.
Þín dóttir,
Kristín Björk.
Hún amma Kidda, eins og við
barnabörnin kölluðum hana, var ein-
staklega hlý og góð kona sem vildi
allt fyrir alla gera.
Sú minning sem kemur fyrst upp í
hugann af ömmu er að hún tók alltaf
svo vel á móti manni þegar maður
kom heim úr skólanum með afþurrk-
unarklútinn í hendinni og búin að
elda grjónagrautinn handa okkur
systkinunum.
Við vorum svo heppin að eiga
ömmu sem alltaf var til staðar. Ég
minnist þess hversu góðar vinkonur
við vorum, mér fannst alltaf svo gott
að tala við hana því hún skildi mann
svo vel, einnig var hún áhugasöm um
hvað við vorum að gera í skólanum
eða í íþróttunum og spurði mann
mikið út í það.
Mér fannst svo gaman að fara í
pössun til ömmu þar sem hún bjó í
íbúðinni sinni í Espigerðinu, því þá
var ég dekruð í bak og fyrir. Pönnu-
kökur, vöfflur og suðusúkkulaði var
eitthvað sem alltaf var á boðstólum,
einnig var maturinn góður sem hún
eldaði. Það blundaði í henni svolítill
fullkomnunarsinni því þegar hún
eldaði kjötbollur urðu þær allar að
vera jafnstórar. Heima í íbúðinni
hennar mátti ég gramsa, skoða og
leika mér að öllum hlutum sem hún
átti, allt var leyfilegt ef ég bara pass-
aði mig á að ganga frá eftir mig. Ég
var farin að þekkja svo vel hvar allt
hennar dót var að hún hringdi stund-
um í mig til að spyrja hvar hún hefði
nú sett þennan og hinn hlutinn! Hún
var dugleg að keyra um bæinn með
mann á silfur-Corollunni sinni sem
hún kallaði alltaf vininn góða. Stund-
um keyrðum við í Grasagarðinn ef
veðrið var gott og tókum með nesti,
kíktum í Perluna eða Blómaval og
enduðum svo oftar en ekki á Bæj-
arins bestu og fengum okkur pulsu.
Afi Hjalti smíðaði sumarbústað í
Grímsnesinu sem við kölluðum
ömmusveit og þar eyddi maður heilu
sumrunum með henni. Á leiðinni
austur sungum við hástöfum alla
leiðina og kenndi hún mér flestar
þær vísur sem ég kann í dag. Svo
sagði hún okkur tröllasögur um
tröllin sem bjuggu uppi á Ingólfs-
fjalli og fór í gegnum helstu stað-
arheiti á leiðinni austur og ekki má
gleyma þeirri hefð að stoppa alltaf í
Eden í Hveragerði og kaupa ís. Í bú-
staðnum var hún dugleg að taka til
hendinni við ýmis verk eins og að slá
grasið fyrir framan bústaðinn með
litlu rafmagnsgarðklippunum, salta í
stéttina og mála. Hún var algjör
dugnaðarforkur og hafði alltaf nóg
fyrir stafni. Uppi í bústað sagði hún
mér oft sögur frá því hún var lítil og
bjó á Eyrarbakka, þá gekk hún ekki
í buxum heldur alltaf í kjól og háum
sokkum með sokkabandi, það fannst
mér alltaf mjög skrítið því það hlyti
að vera ægilega kalt á veturna. Hún
sagði mér líka frá því hvernig hún og
afi kynntust og hvernig lífið var í
gamladaga, þetta fannst mér alltaf
mjög gaman að hlusta á.
Þegar ég var á mínum framhalds-
skólaárum fannst mér voða gott að
kíkja til hennar eftir skóla til að eiga
smástund með henni. Það var alltaf
svo þægilegt andrúmsloft í kringum
hana og manni leið svo vel með
henni.
Elsku amma, ég er svo þakklát
fyrir allar okkar stundir sem við höf-
um átt saman, þín er sárt saknað og
mun ég alla tíð minnast þín.
Þín
Unnur Íris.
Kristín Jónsdóttir
✝ Kaj Anders Wint-her Jörgensen,
fyrrum kaupmaður,
fæddist í Reykjavík
8.3. 1928. Hann lést á
Hjúkrunarheimilinu
Eir 8.6. 2010.
Foreldrar hans
voru Sigurfljóð Jak-
obsdóttir Jörgensen,
húsfrú, f. 31.10. 1896,
d. 15.9. 1964, og Car-
sten A.W. Jörgensen,
vélstjóri, f. 11.3. 1893,
d. 2.11. 1971. Systkini
Kajs voru Ólöf W.
Jörgensen Devaney, f. 1926, d. 1990,
maki John Devaney, látinn; Guðrún I.
Jörgensen, f. 1929, d. 2006, maki
Snorri Jónasson, f. 4. júlí 1905, látinn;
Jón Valgard W. Jörgensen, f. 1931, d.
2006, maki Lýdia B. Schneider Jörg-
ensen, f. 29. desember 1936.
Kaj kvæntist: 1) Málfríður Jóns-
dóttir, f. 26.2. 1930. Sonur þeirra er
Róbert Winther Jörgensen, kvæntur
Erlu Dagmar Lárusdóttur. Börn
þeirra eru: a) Guðmundur Haukur,
kvæntur Rögnu Hlín Þorleifsdóttur.
Börn þeirra eru: Erla Hlín og Þorleif-
ur Darri. b) Elín Elísabet, gift Stein-
ari Björnssyni. Börn þeirra eru: Guð-
björg Erla og Björn Ísak. c) Róbert
Árni, unnusta hans er Fríða Hrund
Kristinsdóttir. Sonur þeirra er Ró-
bert Maron. d) Málfríður Eva, unnusti
hennar er Roberto Biraghi. Dóttir
þeirra er: Elín Adriana. – 2) Margrét
fjölskyldufyrirtækið sem samanstóð
af rekstri Sauðárkróksbakarís og
veisluþjónustu, og má segja að þar
hafi hann fengið að vinna við eitt af
sínum uppáhaldsáhugamálum. Á
þessum tíma kom Kaj fram með
margar nýjungar í veisluþjónustu.
Eftir það fluttu þau hjónin aftur til
Reykjavíkur og tók hann þá við af
mági sínum, Sigurgeiri Snæbjarn-
arsyni, sem verslunarstjóri í Rit-
fangaverslun Ísafoldar árið 1966.
Árið 1968 tók Kaj við rekstri Bók-
hlöðunnar í Reykjavík og rak þá
verslun til ársins 1974 þegar þau
hjónin opnuðu matvöruverslunina
Snæbjörgu sem þau ráku til ársins
1983, síðar ráku þau matvöruversl-
unina Skerjaver frá 1983–1985. Ár-
ið 1986 hóf Kaj störf fyrir Pálma
Jónsson í Hagkaupum, en hann fékk
Kaj til að setja upp kjötborð í versl-
unum Hagkaupa, þar sem Kaj var
þekktur fyrir glæsileg og girnileg
kjötborð úr sínum rekstri. Eftir að
Kaj náði 70 ára aldri og hafði látið
af störfum hjá Hagkaupum, kallaði
Sigfús R. Sigfússon í Heklu hann til
starfa sem næturvörð. Þar starfaði
hann þar til veikindin fóru að segja
til sín eða fram að vormánuðum
2002. Síðustu 5 æviárin var Kaj á
Hjúkrunarheimilinu Eir vegna veik-
inda sinna. Kaj var mikill veiðimað-
ur og veiddi bara stórlaxa. Alla tíð
var Kaj haldinn mikilli bíladellu og
það var vel þekkt hvað hann hugs-
aði vel um bílana sína. Sælureitur
þeirra hjóna er sumarhúsið í Eyr-
arskógi í Svínadal þar sem þau undu
sér best við gróðurrækt og nutu út-
sýnis yfir í Vatnaskóg.Útför Kaj
A.W. Jörgensen fer fram frá Dóm-
kirkjunni í dag, 18. júní 2010, og
hefst athöfnin kl. 15.
Lára Þórðardóttir, f.
20.8. 1924, d. 2001.
Sonur þeirra er Ragn-
ar Þór Jörgensen,
kvæntur Ólöfu Gunn-
arsdóttur. Börn
þeirra eru: Helga
Þóra, Jón Gunnar og
Ragnheiður. – 3) Snæ-
björg Snæbjarn-
ardóttir, f. 30.9. 1932.
Börn þeirra eru: a)
Snæbjörn Óli, kvænt-
ur Önnu Maríu Elías-
dóttur. Börn þeirra
eru: Snæbjörg, Harpa
María og Kaj Arnar. b) Guðrún
Birna, gift Halldóri Þorsteini Ás-
mundssyni. Dóttir þeirra er Hildur
Ása; dóttir Snæbjargar af fyrra
hjónabandi er Ólöf Sigríður Páls-
dóttir, stjúpdóttir Kajs.
Kaj ólst upp í Reykjavík og gekk í
barnaskóla þar. Hann var mikill
KFUM-maður og Valsari og eyddi
miklum tíma hjá sr. Friðriki í
Vatnaskógi sem barn. Hann nam
vélvirkjun í Iðnskólanum í Reykja-
vík og var á samning í Landssmiðj-
unni og lauk meistaraprófi í vél-
virkjun 22.2. 1954. Árið 1949 vann
Kaj við uppsetningu sviðsbúnaðar í
Þjóðleikhúsinu og starfaði þar síðan
sem leikmuna- og sviðsstjóri til árs-
ins 1962. Á árunum 1963–1964 bjó
hann ásamt Snæbjörgu eiginkonu
sinni á Sauðárkróki hjá tengdafor-
eldrum sínum. Þar starfaði hann við
Elsku pabbi minn.
Það var skrýtið þriðjudagskvöldið 8.
júní, þegar þú kvaddir okkur svo
snöggt. Þetta kvöld fann ég svo sterkt
fyrir þér og þú varst svo greinilega
með mér. Svo kom kallið og ég náði
ekki að kveðja þig áður en þú fórst.
Þetta hafa verið erfiðir dagar en ég
veit að þér líður mikið betur, kominn í
faðm fjölskyldu og vina og besta vin-
arins hennar ömmu Ólínu, sem þér
þótti svo einstaklega vænt um. Það er
margs að minnast en fyrst og fremst
varstu besti pabbinn. Þú kenndir mér
hvernig á að njóta og hvað ber að forð-
ast, því þú varst mjög varkár maður.
Öskjuhlíðin var mikið í uppáhaldi hjá
þér og iðulega varstu þar og bónaðir
bílana þína. Það var þar sem þú
kenndir mér allt um bíla og hvernig
ætti að bóna og að bíll væri ekki bíll
nema þýskur væri. Alltaf fékk ég að
koma með þér í Heklu þegar til stóð að
endurnýja bílinn. Það var svo gaman
að fara með þér þangað og þú þekktir
alla „kallana“. Mér fannst þetta svo
stórkostlegt að ég sagði eitt sinn við
þig er við stóðum í anddyri gamla
Hekluhússins: „Hér ætla ég að vinna
þegar ég verð stór“. Ég man hvað þú
varst stoltur þegar ég sagði þér að ég
hefði fengið vinnu hjá Heklu og þá eins
og oft áður lagðir þú mikla áherslu á að
ég stæði mig vel og væri heiðarleg í
öllu sem ég gerði. Þessi orð hef ég
ávallt að leiðarljósi í öllu því sem ég tek
mér fyrir hendur. Eldamennska og
veisluhöld voru þitt uppáhald og það
var svo gaman að vera með þegar stór-
ar veislur voru framundan. Ég lærði
mikið af þér í eldamennsku og hef ég
notið góðs af því. Jólin voru þinn uppá-
haldstími. Það var blik í augum þínum
þegar við drógum fram kassana með
jólaskrautinu og þú varðst að litlu
barni innan um glingur og jólasveina.
Við tvö skreyttum saman í Fellsó og
stundum aðeins of mikið að annarra
áliti. Þú hélst fast í jólahefðir og var
þetta mikil hátíð hjá þér. Ég hef haldið
í þessa sterku jólahefð, pabbi minn, og
er sama jólabarnið og þú.
Í Svínadalnum leið þér alltaf best og
var bústaðurinn sælureitur ykkar
mömmu. Þú lagðir mikla natni í bygg-
ingu hans og þið nutuð þess að vera
þar saman við að rækta lóðina. Þú
varst dyntóttur á marga hluti og oft
fannst manni þú vera með smá-vesen.
Ég man vel þegar ég kom með Dóra
minn fyrst og kynnti hann fyrir ykkur
mömmu. Þú varst varkár, eins og allt-
af, og vildir vita allt um kauðann sem
litla stelpan þín kom með heim. En
mjög fljótt tókst með ykkur Dóra vin-
skapur. Þú varst tíður gestur hjá okk-
ur eftir að afaskottan hún Hildur Ása
fæddist. Þegar veikindin dundu yfir
þig og Alzheimer tók völdin voru erf-
iðir tímar. Það var erfitt fyrir okkur öll
að horfa á hvernig sjúkdómurinn tók
völdin af þér, og þú þurftir að flytja á
hjúkrunarheimilið Eir. Það var þó
mikil huggun í því hversu góða að-
hlynningu þú fékkst þar og allt starfs-
fólkið var svo yndislegt við alla. Fyrir
pabbastelpu var erfitt að horfa upp á
þetta.
Elsku pabbi minn, ég kveð þig með
söknuði og bið góðan Guð að varðveita
þig og blessa minningu þína. Við hitt-
umst síðar. Elsku mamma, þinn missir
er mestur. Megi góður Guð styrkja þig
og fjölskylduna alla.
Þín dóttir,
Guðrún Birna Jörgensen (Ditta).
Meira: mbl.is/minningar
Elsku tengdapabbi, hér er ljóð
handa þér,
Hvar hafa dagar lífs þíns lit sínum glat-
að,
og ljóðin, er þutu um þitt blóð frá
draumi til draums,
hvar urðu þau veðrinu að bráð, ó barn,
er þig hugðir
borið með undursamleikans
eigin þrotlausan brunn þér í brjósti,
vinur?
Við svofelld annarleg orð,
sem einhver rödd lætur falla
á vorn veg? eða að því er virðist
vindurinn blæs gegnum strætin,
dettur oss, svefngöngum vanans, oft
drykklanga stund
dofinn úr stirðnuðum limum.
Og spunahljóð tómleikans lætur í eyr-
um vor lægra.
Og leiðindin virðast í úrvinda hug vor-
um sefast.
Og eitthvað, er svefnrofum líkist, á
augnlok vor andar,
vér áttum oss snöggvast til hálfs, og
skilningi lostin
hrópar í allsgáðri vitund
vor sál:
Hvar!
Ó hvar? Er glatað ei glatað?
Kaj Anders Winther
Jörgensen