Morgunblaðið - 18.06.2010, Blaðsíða 25

Minningar 25
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 18. JÚNÍ 2010
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samhug og hlýhug við andlát og útför ástkærs
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður, afa
og langafa,
TÓMASAR P. ÓSKARSSONAR,
Sóltúni 13,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks deildar 11 E á Land-
spítalanum. Einnig þökkum við Karitas, hjúkrunar-
og ráðgjafarþjónustu fyrir veittan stuðning og
aðhlynningu.
Karitas Jensen,
Steinunn Margrét Tómasdóttir, Aðalsteinn Karlsson,
Þórunn Elín Tómasdóttir, Kjartan Jónsson,
Bryndís María Tómasdóttir, Thomas Möller,
Lára Anna Tómasdóttir, Hörður Jón Gærdbo,
Óskar Már Tómasson, Auður Pálmadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝ Páll Pálssonfæddist á Ísafirði
9. desember 1943.
Hann lést í Brisbane í
Ástralíu 29. maí 2010.
Foreldrar hans
voru Herdís Jóns-
dóttir, f. 23.9. 1913 og
Paul V. Logan. For-
eldrar hans eru bæði
látin. Páll hlaut við
skírn nafnið Jack
Paul Logan, en
breytti því síðar í Páll
Pálsson. Móðurfor-
eldrar hans voru Jón
Einarsson söðlasmiður og bóndi á
Tannstaðabakka og Jóhanna Þórdís
Jónsdóttir. Eiginmaður Herdísar
var Hjörtur Brynjólfsson. Systkini
Páls eru: Pauline, f. 1944, búsett í
Bandaríkjunum, Jóhanna, f. 1948,
félagsliði í Reykjavík, Atli, f. 1950,
húsasmiður í Garðabæ, Einar, f.
1952, húsasmíðameistari í Garða-
bæ, Hjördís, f. 1952, félagsmála-
stjóri í Borgarbyggð, Hörður, f.
1954, bílstjóri í Reykjavík.
Fyrir hjónaband eignaðist Páll
með Bergljótu Aðalsteinsdóttur,
soninn Pál, f. 13.5. 1963. Páll er
verkamaður í Reykjavík og á 3
börn: Eystein f. 15.11. 1998, Stein-
synina Kristmund Ágúst f. 13.6.
1991 og Jökul Ágúst f. 27.1. 1999.
Aníka Rós, athafnakona og nemi í
Reykjavík, f. 30.5. 1974. Seinni eig-
inkona Páls er Ruth Lynette Steph-
enson, f. 28.7. 1951. Foreldrar henn-
ar: Lawrence og Elizabeth
Stephenson. Börn Páls og Ruth:
Karl Jóhann, tölvuverkfræðingur í
Reykjavík f. 7.7. 1979, unnusta hans
er Katrín Brynja Valdimarsdóttir.
Helen Þura, læknaritari í Ástralíu,
f. 11.9. 1985, Matthew Simon, há-
skólanemi í Ástralíu, f. 20.3. 1987.
Páll ólst upp fyrstu árin hjá móð-
ur sinni á Tannstaðabakka og síðar
á Hraunsnefi í Norðurárdal. Hann
dvaldi þó oft hjá afa sínum og ömmu
á Tannstaðabakka. Skólagöngu
sína hóf hann í barnaskóla Norð-
dælinga en síðan var hann í skóla á
Varmalandi og lauk landsprófi frá
Reykholtsskóla. Hann lauk námi við
Samvinnuskólann á Bifröst og réðst
eftir það sem skrifstofustjóri hjá
Kaupfélagi Dýrfirðinga á Þingeyri.
Á Þingeyri starfaði hann þar til
hann flutti til Ástralíu ásamt seinni
eiginkonu sinni árið 1980. Í Ástralíu
lauk hann námi í endurskoðun og
starfaði sem slíkur hjá skatt-
yfirvöldum í Brisbane þar til hann
fór á eftirlaun.
Útför Páls fór fram í Ástralíu, en
minningarathöfn fer fram í Foss-
vogskapellu þann 18. júní kl. 13.
unni f. 30.4. 2002 og
Ásgeir f. 14.7. 2007.
Fyrri eiginkona Páls
var Rósamunda Þórð-
ardóttir, f. 11.2. 1945,
þau skildu. Foreldrar
hennar voru Þórður
Guðni Njálsson og
Daðína Jónasdóttir á
Auðkúlu í Arnarfirði.
Börn Páls og Rósu:
Þórður Guðni, flug-
umferðastjóri,
Reykjavík, f. 2.3.
1965. Maki 1: Ragna
S. Ragnarsdóttir, þau
skildu. Maki 2: Anna Guðrún Stef-
ánsdóttir. Börn þeirra: Silja Björk f.
23.7. 1997 og Birta Ösp f. 22.3. 2000.
Börn Önnu: Anna Rún f. 8.12. 1984
og Stefán Daði f. 15.8. 1989, Ólafs-
börn. Hafþór Ingi, nemi í Reykjavík,
f. 22.3. 1968. Maki: Sigríður Bjarna-
dóttir. Börn þeirra: Daníel Smári, f.
19.7. 2003 og Patrekur Freyr, f.
14.2. 2007. Hafþór átti áður dótt-
urina Sóleyju Maríu Nótt, f. 14.9.
1995. Óskírður Pálsson f. 28.11.
1969, d. 30.11. 1969. Herdís Pála,
framkvæmdastjóri í Reykjavík, f.
21.9. 1971. Maki: Jón Ágúst Sig-
urðsson. Herdís á soninn Jóhannes
Geir Ólafsson f.12.10. 1992 og Jón á
Aðfaranótt 29. maí kom tilkynning
frá systur minni í Ástralíu um að
pabbi okkar væri dáinn. Þrátt fyrir að
ég ætti ekki von á þessu núna kom
þetta mér kannski ekki mikið á óvart.
Pabbi hafði ekki farið vel með sig í
gegn um tíðina. Það munaði samt svo
litlu að hann næði því að komast í há-
tíðahöldin í miðbæ Reykjavíkur á 17.
júní. Búinn að hlakka mikið til enda
ekki tekið þátt í slíku í yfir 40 ár. Nú
átti það að takast um leið og hann
ásamt eiginkonu sinni heimsæktu
gamla landið á ný. En svona er lífið,
aldrei hægt að vita hvernig því vindur
fram og allt í einu er ævin öll. Mikil
tilhlökkun var búin að vera hjá minni
fjölskyldu, ekki síst dætrum mínum,
að afi væri að koma til Íslands. Ætt-
armót framundan en svona er þetta
bara. Það var ánægjulegt að stjúpa
mín ákvað strax að halda ferðaáætl-
uninni og koma jafnframt með duft-
kerið með öskunni af pabba til greftr-
unar á Íslandi. Að vísu bara
helminginn, hinn helmingurinn hvílir
í Ástralíu. Það á vel við en pabbi bjó í
Ástralíu í 30 ár, rétt tæplega hálfa
ævina.
Það einkenndi pabba mikið að hann
hafði mikla þörf fyrir að starfa að fé-
lagsmálum af ýmsu tagi, ekki síst
tengt íþróttum, bæði hérlendis og í
Ástralíu. Kom hann sér þá gjarnan í
áhrifastöður og virtist hafa þörf fyrir
að hafa áhrif á gang mála. Hins vegar
var hann oft eins og lokuð bók ef um
var að ræða náin persónuleg tengsl
eða samskipti innan fjölskyldunnar
og það var erfitt að ná honum á spjall
á persónulegum nótum. Ég held að
Ruth hafi tekist á við þessa hlið fjöl-
skyldunnar alla tíð eftir að þau hófu
sinn búskap en pabbi gripið í bók á
svölunum. Já, hann las mikið alla tíð
og þannig mun ég helst minnast hans.
Instant Nescafe í krús og lesandi
reyfara af miklum móð á svölunum
heima hjá sér í Brisbane.
Pabbi eignaðist 9 börn um ævina;
einn son fyrir hjónaband og svo 5 með
fyrri eiginkonu (þar af dó eitt þeirra
aðeins 2 daga gamalt) og 3 með seinni
eiginkonu sinni í Ástralíu. Elsti son-
urinn ólst upp hjá mömmu sinni og
tengslin milli feðganna urðu aldrei
mikil, því miður. Eftir skilnaðinn við
mömmu mína fluttust yngri systur
mínar á brott með mömmu. Tengsl
pabba við þær urðu aldrei mikil þegar
frá leið. Þó bendir margt til þess að
hann hafi fylgst nokkuð vel með því
hvernig lífi barna sinna vatt fram þó
svo hann hafi lítið haft sig í frammi
með samskipti lengst af. Daglega
fylgdist hann með fréttum frá Íslandi
og var áhugamaður um minningar-
greinarnar. Hvað sjálfan mig varðar
tel ég pabba hafa haft á mig góð áhrif
í æsku og innprentað mér ýmis gildi
sem ég hef reynt að hafa að leiðarljósi
í lífinu. Þegar ég lít til baka sé ég
mest eftir þeim tíma sem fór forgörð-
um milli pabba og barna sinna á Ís-
landi þau 30 ár sem hann bjó í Ástr-
alíu. En þar leið honum vel og
vonandi líður honum vel á nýjum
slóðum. Far vel, faðir.
Takk fyrir mig.
Þórður G. Pálsson.
Til pabba.
Mikið var ég farinn að hlakka til að
hitta þig á ættarmótinu í sumar, litlu
munaði að þú kæmist. Ég hugsa að þú
hefðir nú ekki haft neitt móti því að
ævi þinni hefði lokið hérna „heima“
þrátt fyrir að þú hafir nú búið erlend-
is í þrjátíu ár. Þó svo að þú hafir tekið
miklu ástfósti við hana Ástralíu þá sló
nú íslenska hjartað samt alltaf.
Mínar minningar af þér verða
ávallt tengdar hinu yfirgengilega
magni af bókum sem þú last í gegnum
tíðina, hvort sem um var að ræða
fræðsluefni eða þessa ástríðu þína
fyrir vestrum. Sér í lagi hélst þú upp
á vestra eftir höfundinn Lois L’amo-
ur. Þú fórst létt með að lesa nokkrar
bækur á viku. Mér er ennþá hulin
ráðgáta hvernig nokkuð af þessu fest-
ist í hausnum á þér, þvílíkur var lestr-
arhraðinn. En það festist vissulega,
enda varst þú nánast ótæmandi
brunnur um hinar ýmsu staðreyndir,
bæði gagnlegar sem ekki.
Þegar ég var á barnaskólaaldri
varst þú duglegur við að ýta undir
íþróttaiðkun mína, bæði með hvatn-
ingu og þjálfun. Seinna meir mat ég
stuðning þinn mikils þegar ég var að
æfa og spila tónlist á unglingsárum.
Þér þótti gaman að taka mig með þér
í stangveiði. Af þeim ferðum verð ég
því miður að viðurkenna að þú hlýtur
að hafa verið ákaflega „óheppinn“
veiðimaður því ég get alls ekki munað
eftir að þú hafir landað einum einasta
fiski. Enda var ég afar hissa seinna
meir þegar ég kynntist því að það er
vel hægt að ná fiski á þennan hátt og
jafnvel fleiri en einum.
Ég mun ávallt muna þitt góða
hjartalag og þann eiginleika að búast
við því góða í náunganum.
Hvíldu í friði.
Hafþór Ingi Pálsson.
Ég og pabbi minn vorum nú ekki
náin nema kannski nokkur fyrstu ár
ævi minnar, kannski þekkti ég hann
bara þá og lítið eftir það. Einhver
þráður var þó til staðar og hafði ég
ætlað mér að reyna að styrkja hann
nú í sumar þegar pabbi ætlaði að
koma í heimsókn. Ég átta mig þó á
því núna að það hefði sennilega aldrei
orðið annað en tilraunin ein, pabbi
hleypti fólki ekki mikið að sér, hafði
meira gaman af að segja frá sjálfum
sér, sínum aðstæðum og afrekum.
Við náðum þó aðeins saman núna í
seinni tíð í gegnum Facebook og
Flickr en bæði höfum við verið að
dunda okkur við að taka ljósmyndir
og setja inn á Flickr-vefsíðuna og vor-
um stundum að senda hvort öðru at-
hugasemdir á myndirnar.
Að kvöldi 28. maí var ég að horfa á
Ríkissjónvarpið, á þátt tengdan kosn-
ingunum daginn eftir og var að hugsa
til pabba, hvort hann væri kannski að
fylgjast með í gegnum netið, en ég
vissi að hann var mjög duglegur nú í
seinni tíð að fylgjast með fréttum frá
Íslandi. Nokkrum klukkustundum
síðar var pabbi dáinn.
Nokkrar góðar æskuminningar á
ég um pabba.
Í húsinu okkar Ásbyrgi við Fjarð-
argötuna á Þingeyri man ég fyrst eft-
ir að hafa verið látin tannbursta mig
reglulega, pabbi lagði mikla áherslu á
tannhirðu, og alltaf var tannkremið af
gerðinni Signal, ég man ennþá hvað
mér fannst það flott tannkrem.
Hjá pabba man ég líka eftir huggu-
legum stundum fyrir framan sjón-
varpið. Ég man lítið hvað við horfðum
á en ég man eftir ýmsu góðgæti sem
borðað var á þeim stundum, til dæmis
vanilluís í skál sem pabbi hellti kóka-
kóla úr glerflösku yfir, ég hef aldrei,
hvorki fyrr né síðar, fengið jafn gott
Coke-Float og hjá pabba.
Fyrir vestan hjá pabba man ég vel
eftir slides-myndakvöldum, það voru
skemmtileg kvöld.
Ég man líka vel eftir skrifstofunni
hans pabba sem hann var með heima,
þar var allt fullt af pappírum og allt
leit út fyrir að vera mjög merkilegt,
svo var svo flott hvernig pabbi svar-
aði í símann, 8123, en það var síma-
númerið okkar, mér fannst þetta
mjög fínt.
Eftir að pabbi fór að búa með Ruth,
seinni konu sinni, man ég eftir nokkr-
um styttri ferðalögum um Vestfirðina
á Volgunni þar sem farið var með
nesti, mér fannst það mjög gaman.
Ruth leyfði okkur krökkunum líka að
kveikja eld út í garði og steikja okkur
kartöflur með gömlum VW-hjól-
koppi. Eins var gott að borða harð-
fiskinn úr hjallinum í garðinum og
sækja egg í hæsnakofann sem líka
var í garðinum. Hjá pabba var allt
frekar frjálslegt.
Ég var sú sem gerði pabba að afa.
Ég frétti í gegnum ömmu að pabbi
væri svo voða spenntur yfir afa-hlut-
verkinu en hann sinnti því nú svo sem
ekkert betur en föðurhlutverkinu, en
það var bara pabbi.
Nú síðustu árin skiptumst við
pabbi á örfáum tölvupóstum á ári.
Póstarnir frá pabba voru aldrei lang-
ir, ein, í mesta lagi tvær línur. Fyrir
örfáum árum fór hann að kalla mig
Gaselluna sína í þessum tölvupóstum,
ekki veit ég hvað það þýddi og mun
aldrei fá að vita úr þessu.
Kær kveðja, pabbi, bið að heilsa
ömmu.
Herdís Pála.
Stóri bróðirinn minn sem hlakkaði
til að koma og sjá 17. júní í Reykjavík
í fyrsta sinn eftir 45 ára hlé. Forlögin
tóku í taumana – hann kvaddur til
annarrar samkomu og aðeins aska
hans verður hér á 17. júní. Stóri bróð-
ir minn sem var alltaf svo fjarlægur –
fyrst í heimavistarskólum á vetrum
og í vinnu á sumrin, flutti síðan vestur
á Þingeyri og þaðan til Ástralíu. Alla
tíð strjálir fundir. Þó minnisstæður
myndarlegi ungi maðurinn með fal-
legu brúnu augun sem kom stundum,
gantaðist mikið við yngri systkini sín,
bar á háhesti, – alltaf með góða nær-
veru. Sílesandi frá barnæsku, seinna
einkum enskar vasabrotsbækur, sem
voru kallaðar „reyfarar“ en kom svo í
ljós að voru bækur af öllu tagi, – bara
ekki innbundnar. Hvarf inn í heim
bókanna, – ekki til viðtals, – lauk síð-
ustu síðu og stökk þá upp og var til í
allt. Skólasystkini hans hafa ítrekað
rifjað upp við mig kunnáttu hans í Ís-
lendingasögum, – Palli alltaf beðinn
að segja frá þegar mikið lá við. Stóri
bróðirinn sem kom heim með verð-
laun af íþróttamótum, stóri bróðirinn
sem þá var svo stór að alla yngri
bræðurna dreymdi um að ná sömu
hæð.
Stóri bróðirinn sem hefur komið
reglulega til Íslands undanfarin 15 ár
og eftir að hann fór á eftirlaun og
tölvurnar gerðu samskipti auðveld-
ari, hefur fylgst með öllu sem gerist á
Íslandi og sent stuttar og hnitmiðað-
ar spurningar ef hann áttaði sig ekki
á málavöxtum. Já og ávítur þegar
honum fannst það eiga við. Stóri
bróðirinn sem í heimsóknum sínum
ljómaði yfir öllu sem var gamalt og ís-
lenskt. Stóri bróðirinn sem flíkaði
ekki tilfinningum sínum en var svo
stoltur af börnunum sínum og barna-
börnunum.
Stóri bróðirinn sem við hlökkuðum
öll til að hitta.
Veri hann kært kvaddur.
Hjördís.
Palli stóri bróðir minn er allur. Ég
tel það yrði of langt mál að rekja hér
ævi- og starfsferil Palla og telja til
alla hans kosti og galla. Við áttum
sömu móður en sá var munur á okkur
að ég átti föður meðan pabbi hans var
aðeins óljós hugmynd um mann í
henni stóru Ameríku. Útþráin var
ætíð til staðar hjá Palla og rættist er
hann flutti til Ástralíu, þar varð hans
annað ættland. Sjö árum eldri bróðir
hlaut að verða mér fyrirmynd, það
sannaðist áþreifanlega er við kvænt-
umst systrum. Palli hafði ávallt mikla
ábyrgðartilfinningu gagnvart mér og
hann vildi sjá þennan krakkagemling
verða að manni. Á sextánda ári dvaldi
ég um nokkurra mánaða skeið á
heimili þeirra hjóna. Þar var húsrúm í
hófi en hjartarúm nóg. Það væri Palla
varla að skapi að ég skrifaði hér ein-
hvern langhund svo ég læt þetta
duga. Takk, bróðir, fyrir samfylgd og
tilsögn.
Við Halla sendum Ruth, börnum
og allri fjölskyldunni hugheilar sam-
úðarkveðjur.
Atli Hjartarson.
Útskriftardagur í Bifröst 1. maí
1964. Glaður hópur 36 ungmenna hélt
út í vorið, og Norðurárdalurinn skart-
aði sínu fegursta með Grábrók,
Hraunsnefsöxl og Baulu í myndrænu
öndvegi. Framundan hjá okkur öllum
veraldarvafstrið í öllum sínum marg-
breytileika. Nú skyldi látið að sér
kveða.
Heimferðin mislöng eins og geng-
ur, engin þó eins stutt og hjá Páli
Pálssyni, aðeins að Hraunsnefi að
fara. Eftir á að hyggja dálítil þver-
staða í því, þar sem þegar tímar liðu
varð starfsvettvangur Palla Páls
lengst af eins langt frá Bifröst og
hugsast getur, í Ástralíu.
Þar aflaði hann sér aukinnar
menntunar á sviði endurskoðunar og
vann m.a. hjá þarlendum skattayfir-
völdum, einkum á sviði fyrirtækja-
skoðunar. Hann kunni vel við sig í
þessari fjarlægu heimsálfu og átti
fjölskylduláni að fagna.
Allir þekkja þau sterku vináttu-
bönd sem til verða á námsárunum, og
við bekkjarfélagarnir frá Bifröst höf-
um átt því láni að fagna að halda hóp-
inn einstaklega vel. Fjórir úr bekkn-
um hafa hins vegar búið á fjarlægum
slóðum og þar af leiðandi ekki verið
reglulegir þátttakendur í árlegum
vorfagnaði okkar hinna.
Palli var í þessum hópi. Flest okkar
höfum ekki hitt hann áratugum sam-
an, og þegar hann var hérna síðast á
ferðinni fyrir 5 árum stóð til að hitta
kappann, en fyrir einhvern misskiln-
ing varð, illu heilli, ekkert af sam-
fundum þá.
Í sumar skyldi úr þessu bætt. Að-
eins tveimur dögum fyrir óvænt and-
lát hans, fékk ég eftirfarandi tölvu-
póst frá honum: „Því miður kem ég
ekki til landsins fyrr en 15. júní. Ég
verð fram að 7. júlí, aðallega í Reykja-
vík, nema helgina 2.– 4. júlí þegar ég
verð á ættarmóti á Reykjaskóla í
Hrútafirði. Það væri gaman að sjá
einhver ykkar meðan ég er á landinu,
ég er tilbúinn að kaupa kaffi fyrir
okkur hvaða dag sem er. Það verður
hægt að senda mér skilaboð í síma …
Palli Páls“. Þessi hinstu skilaboð
Palla fóru til bekkjarfélaganna, en við
sendum Palla víst engin skilaboð
framar. En kaffiboðið stendur, þökk
sé aðstandendum hans. Það verður
þó með allt öðrum og sorglegri hætti
en til stóð, erfidrykkja í stað gleði-
fundar. Skilaboðin sem við hins vegar
sendum hvert öðru varða minningu
skemmtilegs og sérstaklega eftir-
minnilegs skólafélaga. Á málfundum
naut hann sín í ræðustóli, í rökræðum
var hann vígfimur, í samræðum vel
heima í hinum ólíklegustu málum, og
það gustaði af honum hvar sem hann
fór. Bekkurinn okkar góði hefur
misst sinn fyrsta mann, og við minn-
umst fallins glaðværs félaga með eft-
irsjá. Fráfall hans minnir okkur
óþyrmilega á fallvaltleika lífsins. 35
skólafélagar minnast Palla með þakk-
læti fyrir samveruna í Bifröst og ég
veit að ég mæli fyrir munn okkar
allra þegar ég sendi eiginkonu hans,
börnum og fjölskyldunni allri, ein-
lægar samúðarkveðjur. Blessuð sé
minning hans.
Óli H. Þórðarson.
Páll Pálsson