Árbók VFÍ - 01.01.1992, Side 46

44 Árbók VFÍ 1990/91
næstu deildir voru stofnaðar. Á árinu 1955 voru stofnaðar 2 deildir Byggingar-
verkfræðideild 30. mars og Vélaverkfræðideild 15. desember. Árið 1959 var svo
Efnaverkfræðideildin stofnuð.
Sjöunda febrúar sl. voru því 50 ár liðin síðan Rafmagnsverkfræðideildin var
stofnuð. Stjóm VFÍ ákvað á fundi sínum þann 5. febrúar sl. að minnast þessara
tímamóta með því að heiðra orðanefnd Rafmagnsverkfræðinga með 100.000 kr.
framlagi.
Orðanefndir VFÍ eiga sér langa og merka sögu og mér finnst við hæfi að rifja hér
upp örfá atriði. Á félagsfundi í VFÍ 30. október 1918 flutti dr. Björn Bjarnason frá
Viðfirði erindi um nýyrði og birtist það í tímariti félagsins 4. hefti 1918 og
sérprentað árið eftir. Erindi þetta mun vera með því síðasta, sem kom frá hendi dr.
Bjöms, en hann lést 18. nóvember 1918. Á fyrrgreindum félagsfundi var stjórn VFÍ
falið að rannsaka, hvort félagið gæti gengist fyrir söfnun tækniorða. Snemma árs
1919 sneri stjórn VFI sér til prófessoranna Sigurðar Nordals og Guðmundar
Finnbogasonar og féllust þeir á að taka sæti í orðanefnd félagsins ásamt einum
verkfræðingi og varð Geir G. Zoéga fyrir valinu. Nefndinni var ætlað „að safna
tekniskum, íslenskum heitum og nýyrðum". Árið 1927 lagðist starf orðanefndar
niður, en í VFI var annað veifið imprað á því að hefja orðastarfið á ný.
Rafmagnsverkfræðideild VFÍ tók upp þráðinn innan sinna vébanda skömrnu eftir
stofnun hennar og safnaði orðum úr raffræði. Þvf starfi hefur verið haldið áfram
óslitið síðan.
Orðastarf VFÍ mun mjög hafa ýtt undir það, að stjórnarvöld og Háskóli íslands
létu sig það skipta. Að tilhlutan menntamálaráðuneytisins var hafin orðasöfnun upp
úr 1950 og hefur hún borið verulegan árangur.
Þegar dr. Bjöm Bjamason flutti fyrirlestur sinn í VFÍ haustið 1918, kvað hann
það hafa vakað fyrir sér, að hin ýmsu félög tækju upp orðastarf, hvert á sínu sviði.
Hann lauk erindi sfnu á þessa leið: „Verkfræðingafélagið er fyrir margra hluta sakir
best fallið til forgöngunnar. Ég vona, að það bregðist vel við verkefninu. Með því
mundi það reisa sér óbrotgjarnan bautastein við vaxtarbraut íslenskrar tungu.“ Mat
dr. Björns reyndist rétt, ekkert félag hefur látið orðasöfnun sig eins skipta og lagt
eins mikið af mörkum til íslensks máls og VFÍ.
Mér er það mikil ánægja fyrir hönd VFÍ að veita orðanefnd Rafmagnsverkfræð-
inga þessa viðurkenningu í tilefni af 50 ára afmæli deildarinnar og ég vil biðja
formann orðanefndarinnar Berg Jónsson að koma hingað og veita viðurkenningunni
viðtöku."
I bréfi, sem fylgdi gjöfinni segir enn fremur:
„Á þessum 50 árum helur orðanefnd RVFÍ unnið mikið og vandasamt starf af
óeigingimi og þrautseigju. Starfið hefur verið verkfræðingastétt til mikils sóma og
auðgað og styrkt íslenska tungu af nýyrðum á sviði tækni. Með því hefur verið
komið í veg fyrir að ýmis erlend tækniorð og slanguryrði næðu fótfestu í íslensku
máli. Hefur þetta verið öðrum stéttum gott fordæmi.“
Vegna þessara orða er rétt að minnast á frumkvöðla orðanefndar RVFÍ. Á stofnfundi hennar,
16. maí 1941, eru þrír menn kosnir í nefndina. Það voru rafmagnsverkfræðingarnir Guðmundur