Árbók VFÍ - 01.01.1992, Qupperneq 51

Skýrsta stjórnar 49
um en nokkru sinni fyrr. Hámarkslán er nú um kr. 2,4 milljónir.
Víst er, að í þeim kollsteypum sem teknar hafa verið undanfarin ár í hinu opinbera hús-
næðislánakerfi, hefur það verið ómetanlegt fyrir unga verkfræðinga að geta fengið lán hjá
sjóðnum.
Lánskjör sjóðfélaga hjá sjóðnum voru á síðasta ári óbreytt frá næstu árum á undan. Skulda-
bréfin eru verðtryggð með lánskjaravísitölu og með heimild til að taka allt að 5% vexti. Frá í
janúar 1986 hafa verið teknir 3,5% vextir á öllum lánum teknum eftir 1979.
Stjórnin fjallaði um vexti á nokkrum fundum á starfsárinu 1990—1991. Það var álit stjórn-
arinnar, að á tímum þegar launþegar hafa þurft að búa við allnokkra kjaraskerðingu frá því sem
áður hefur verið, sé ekki rétti tíminn til að hækka vexti.
Rétt er að undirstrika, að eins og LVFÍ er byggður upp, vegur það á hverjum tíma þyngra
fyrir lífeyrisrétt hinna yngri en hinna sem eldri eru, hvort vextir á útlánum sjóðsins eru hærri
eða lægri.
Þegar lán frá LVFÍ eru borin saman við lán frá öðrunr lífeyrissjóðum má ekki gleyma því,
að margir lífeyrissjóðir vísa sjóðfélögum sínum alfarið á hið almenna húsnæðislánakerfi í sam-
bandi við lán til öflunar íbúðarhúsnæðis, en veita sjálfir lán með skemmri lánstíma en algengt
er með húsnæðislán. Um slík lán gilda önnur sjónarmið.
Húsnæðislán eru í eðli sínu langtímalán. Lífeyrissjóðimir eru á íslandi langstærsta upp-
spretta langtímasparnaðar. Því er það, að lífeyrissjóðirnir hljóta í fyrirsjáanlegri framtíð að
fjármagna húsnæðislán með einum eða öðrum hætti, svo fremi að þau verði fjármögnuð
innanlands.
23.4 Frumvarp til laga um starfsemi lífeyrissjóða
Að undanskildum lögurn um ársreikninga og endurskoðun lífeyrissjóða gilda um starfsemi
lífeyrissjóða ekki önnur lög en að þeim er skylt að veita viðtöku iðgjöldum sem vinnuveitend-
um er aftur skylt að standa skil á (lnr. 55/19804).
Sautján manna nefnd, sem skipuð var 1976, skilaði af sér 1987 til fjármálaráðhena drögum
að frumvarpi til laga um starfsemi lífeyrissjóða. í frunrvarpinu er gert ráð fyrir skyldu manna
til að greiða 10% af öllum launum í lífeyrissjóð, nánar tiltekið það sem nefnt hefur verið
sameignarlífeyrissjóð. Lífeyrissjóðum verði gert að geta staðið við skuldbindingar sínar. Að
gefnu tilefni skal það tekið fram, að í frumvarpinu er ekki gert ráð fyrir, að sameina alla
lífeyrissjóði á landinu í einn.
Frumvarpið var lagt fram á Alþingi vorið 1990. Þar var því vísað til milliþinganefndar og
skyldi það síðan lagt fram á þinginu 1990—1991 til afgreiðslu, enda hafði því verið heitið
aðilum vinnumarkaðarins. Skemmst er frá því að segja, að málið var svæft í nefndinni.
Sem þrjú erfiðustu úrlausnarefnin í sambandi við samþykkt frumvarps á borð við fyrmefnt
frumvarp hafa verið nefnd uppgjör eldri tíma, afstaða opinberra starfsmanna og tekju-
tryggingarkerfið. Ljóst er, að þeim mun lengur sent það dregst að setja lög um starfsemi lff-
eyrissjóða vex sá vandi sem við er að glíma, og er hann þó nógu stór fyrir.
23.5 Skattlagning lífeyris
Skattlagning lífeyris hefur nokkuð verið til umræðu á undanförnum árum, en þar hefur í fyrsta
lagi verið rætt um samspil tekjutryggingar Tryggingarstofnunar ríkisins og tekjuskatts, í öðru
lagi tvísköttun lífeyris vegna tekjuskatts á inn- og útgreiðslum til lífeyrissjóða og í þriðja lagi
skatt til umsjónarnefndar eftirlauna.