Nýtt Helgafell - 01.10.1959, Blaðsíða 9

FIMM KVÆÐI
79
Vísa um rjóöan munn
Munmir þinn kemur
inn í morgunbirtuna
þar sem við hvílum saman
eftir svarta nótt:
rauð lilja
«á lygnu straumvatni,
tandurhreinum læk
langt innan úr skógi.
Úr „Söngvum til jarðarinnar"
Jörðin er bikar sætleikans sem ég girnist,
míns svaladrykkjar; finn það glöggt ef ég les
í góðri bók við birtu lampans um kvöld,
lúaða henni seint og staldra við hreinleg orð;
sem gamlar hirzlur opnast þau og ilma.
Eins gleðst ég þegar rís npp öld af öld
í auðum torfbæ: gömul hlóðalyktin
situr í þekju, ösku gólfanna, ísæt;
angandi dúk um lófastóran glugga
fléttar grasið «á vorin; hvarvetna er hvíslað
úr hurð og stoð og vegg, úr köldum skugga:
Vertu glaður, þú ert aldrei einn,
ávallt í nánd er þessi gamli bær,
þú átt hér heima, hann er moldin sem gr«ær
svo hlý og djúp um þínar ungu rætur.