Nýtt Helgafell - 01.10.1959, Blaðsíða 17

HLUTFALLIÐ MILLI LÍFS OG DAUÐA
87
Gunvlaúgur Scheving
— Ég held flestar klukkur Jóhannesar
vinar míns hafi gert það.
Ég sagði:
— Þetta er þolgæði, segir þú.
Gunnlaugur svaraði:
— Já, þolgæðið ræður úrslitum. Margir
hafa gáfur, en skortir úthald og bregðast
þegar á reynir. Gefast hreinlega upp.
Ég sagði:
— Þolgæðið er gott. Það er að minnsta
kosti nauðsynlegt, þegar maður þarf að hitta
Ragnar í Smára. Bezt við reynum að ná í
hann eitthvert kvöldið. En segðu mér, hef-
urðu gaman af ljóðum?
— Sumum Ijóðum, já. En ég hef mest
gaman af stökum og kvæðabrotum eftir Jón
Arason. Það er skáldskapur eftir mínu höfði.
Svo greiddi hann þjónustunni og við
fengum okkur bíl heim til hans vestur á
Nótt á sjó
Nesveg 78. Við töluðum um l)íla á leiðinni:
— Þeir eru þægilegir, sagði ég, en ætli
þeir drepi mann ekki á endanum?
— Jú, svaraði Gunnlaugur, ég hugsa þeir
geti verið bráðhættulegir. Þú skalt gæta þín
að hafa alltaf opna einhverja rúðuna, þeg-
ar þú ert í bíl. Mér er sagt, að flestar drauga-
sögur nú á dögum gerist í bílum eða í sam-
bandi við þá. Það er loftleysið og gas-
loftið, sem streymir frá vélinni. Eólk fær
martröð og fer að sjá ýmislegt óhreint.
Grímur gamli Thomsen sagði um Stokkseyr-
ardrauginn, hef ég heyrt, að hann væri ekki
annað en loftleysið í sjóbúðunum.
Ég skrúfaði rúðuna niður, en Gunnlaug-
ur hélt áfram:
— Ég byggði mér hús í Hafnarfirði og
kynti það ekki nóg, meðan það var í bygg-
ingu. Það var því lengi að þorna og slæmt