Sveitarstjórnarmál - 01.04.1949, Blaðsíða 36

32
SVEITARST J ÓRNARMÁL
JÓNAS GUÐMUNDSSON:
KÖLD KVEÐJA.
Á landsþingi Sambands íslenzkra sveitar-
félaga, sem haldið var á Akureyri á s.l. sumri,
var ágreiningslaust af öllum fulltrúum, er
þar mættu, samþykkt að sambandið réði sér
starfsmann og opnaði skrifstofu í Reykjavík,
sem hefði það verkefni að greiða fyrir sveit-
arfélögunum á margvíslegan hátt og vinna
að hinum sameiginlegu málefnum þeirra.
Eitt af blöðunum í Reykjavík, Morgun-
blaðið, gerði þessa ráðstöfun sambandsins að
umræðuefni í greinflokki sínum, „Nær og
fjær“, sunnudaginn 29. ágúst s.l. Þykir rétt
að birta þau ummæli blaðsins hér orðrétt,
sem að þessu lúta, því að þá fer ekki milli
mála, hvað sagt hefir verið.
Greinarkafli þessi heitir Nýtt embætti og
er svohljóðandi:
„Núverandi ríkisstjórn hefir, aðallega fyrir
frumkvæði Jóhanns Þ. Jósefssonar fjármála-
ráðherra, látið fara fram athugun á því,
hvemig hægt yrði að draga saman seglin í
rekstri ríkisbáknsins, afnema nefndir og
fækka embættum. Hefir svokölluð spamað-
arnefnd unnið að slíkum athugunum síðan
í vetur. Um árangurinn af því starfi er enn-
þá ekki vitað, en væntanlega verður hann
einhver. Ekki mun af veita að létta pinklum
af Skjónu, ríkissjóðnum, sem í mörg hom
liefir að líta um þessar mundir.
En fyrir skömmu var auglýst að ákveðið
hefði verið að stofna spánýtt embætti með
800 kr. grunnlaunum á mánuði. Það er ekki
ríkið, sem að þessu nýja embætti stendur,
heldur Samband íslenzkra sveitarfélaga, ung
félagssamtök bæja- og sveitarfélaga, sem hald-
ið hafa tvö eða þrjú ársþing og vilja vinna
að því að gera hlut bæjar- og sveitarfélaga
betri en hann nú er.
Hvers vegna þurfa þessi ungu og félausu
samtök að fara að stofna nýtt og dýrt em-
bætti, forstjóraembætti?
Annars er þessi ráðagerð um sérstakan for-
stjóra fyrir þessi samtök fyrirtaks dæmi um
það, hvemig nýjum skrifstofum er ungað út,
ef ekki af ríkisvaldinu sjálfu, þá af stofnun-
um þess eða öðrum opinberum aðiljum.
Fyrst er auglýst eftir forstjóra. Þegar hann
hefir verið ráðinn, þarf hann að sjálfsögðu
að fá skrifstofulið og síðan bifreið, sem ríkið
eða hið opinbera rekur.
Það er ástæða til þess að benda hinum ungu
samtökum bæjar- og sveitarfélaga, sem í eðli
sínu em þarfur félagsskapur, en sem ennþá
hafa lítið gagn gert, á það, að bæjar- og
sveitarsjóðir eru léttir sjóðir, sem ekki þurfa
fyrst og fremst á dýru skrifstofubákni að
halda. Þeir þurfa miklu fremur á því að
halda, að ríkissjóður láti þeim eftir nýja
tekjustofna, sem treyst gætu fjárhagslega af-
komu þeirra. Það væri miklu skynsamlegra
fyrir stjórn sambandsins að hefja baráttu
fyrir því máli en stofnun nýs embættis og
skrif stof ureksturs.“
Það verður ekki sagt, að hér andi sérlega
hlýju til þeirrar ráðstöfunar sambandsins að
ráða sér fastan starfsmann, og er kannske
ekki margt um það að segja, því að sitt sýn-
ist hverjum í hinum ýmsu dægurmálum.
Rétt þykir mér þó, sem formanni þessara
samtaka, að vekja athygli blaðsins á eftirfar-
andi atriðum:
Getur blaðið bent á nokkur hliðstæð sam-
tök þeim, sem hér um ræðir, sem ekki hafa
einn eða fleiri launaða framkvæmdastjóra
eða starfsmenn í sinni þjónustu?
Ef það er nauðsynlegt öðrum samtökum,