Sveitarstjórnarmál - 01.04.1949, Blaðsíða 38

34
SVEITARST J ÓRNARMÁL
LÖG
um viðauka við lög nr. 50 7. maí 1946, um almannatryggingar.
i. gr.
Ríkisstjóminni er heimilt að ákveða:
í. að III. kafli laga nr. 104 30. desember
1943, um sjúkratryggingar, skuli vera í
gildi til ársloka 1949 með þeirri breyt-
ingu, að hámark framlaga ríkissjóðs og
sveitarsjóða samkv. 47. gr. hækki úr 12
krónum í 18 krónur á ári, grunngjaldið,
og að til sama tíma skuli frestað fram-
kværnd III. kafla laga nr. 50 7. maí
1946, um heilsugæzlu, að öðm leyti en
því, að réttur sveitarfélaga, sem koma á
fót heilsuvemdar- og/eða lækningastöðv-
um og reka þær samkv. 76. gr., til ríkis-
sjóðsstyrks samkv. 77. gr. helzt óbreytt-
ur, svo og ákvæði 82. og 83. gr. um
skipun lækna við slíkar stöðvar;
2. að Tryggingastofnun ríkisins skuli vera
heimilt á árinu 1949 að greiða sjúkra-
samlagsiðgjöld þeirra elli- og örorkulíf-
eyriþega, sem þess óska og eigi hafa
hærri tekjur en svo, að þær ásamt lífeyri
frá Tryggingastofnuninni eða eftirlaun-
um úr opinberum sjóði nemi tvöfaldri
lífeyrisupphæð samkv. 15. gr.;
3. að Tryggingastofnun ríkisins skuli vera
heimilt á árinu 1949 að greiða styrki til
læknisvitjanasjóða, er starfa samkv. lög-
um nr. 59 frá 1942, og til sjúkrasamlaga,
sem verða fyrir óvenjulegum útgjöldum
vegna sjúkraflutninga og læknisvitjana
og starfa í héruðum, þar sem ekki em
læknisvitjanasjóðir. Styrkir þessir mega
samtals nema allt að 100 000 krónum,
auk vísitöluuppbótar, og skal úthlutun-
in til læknisvitjanasjóða gerð að fengn-
um tillögum landlæknis, en úthlutun til
sjúkrasamlaga samkv. ákvörðun trygg-
ingaráðs;
4. að Tryggingastofnun ríkisins skuli vera
heimilt á árinu 1949 að greiða giftum
konum, þótt þær eigi vinni utan heim-
ilis, sjúkrabætur vegna aðstoðar eða
hjúkrunar í veikindum þeirra, sbr. 92.
grein, enda nemi sjúkrabætur til þeirra
eigi hærri upphæð en samsvarar lífeyri
samkv. 15. gr. og greiðist því aðeins, að
skilyrði 2. málsgr. 40. greinar séu fyrir
liendi;
5. að iðgjöld atvinnurekenda á II. verðlags-
svæði samkv. 112. gr. skuli á árinu 1949
vera 25% lægri en greinin ákveður;
6. að Tryggingastofnun ríkisins skuli vera
heimilt á árinu 1949 að fella niður af
iðgjöldum þeirra atvinnurekenda, sem
liætt hafa atvinnurekstri á árinu 1948,
allt að þeirri upphæð, sem hlutaðeig-
andi greiddi í slysatryggingaiðgjöld fyrir
árið 1946 samkv. II. kafla laga nr. 104
frá 1943;
7. að störf ógifts fólks yfir 20 ára aldur, er
dvelur og starfar á heimili foreldra
sinna, skuli metin til vinnuviku samkv.
112. gr. á sama hátt og nú er gert um
störf unglinga á aldrinum 16—20 ára,
sbr. reglugerð frá 21. des. 1946 um
áhættuiðgjöld 0. fl.
8. að iðgjöld samkv. 107. gr. og 112. gr.
skuli á árinu 1949 innheimt með vísi-
töluálagi, er miðist við 310 vísitölustig,
og að grunnupphæð heildarframlags
sveitarfélaganna til tryggingasjóðs sam-
kv. 114. gr. skuli það ár vera 3,6 millj.
króna;