Breiðfirðingur - 01.04.1977, Blaðsíða 22

20
BREIÐFIRÐINGUR
Gammurinn. Formaðurinn hét Þórður Jónsson. Sást úr
landi þegar skipinu hvolfdi. Meðal þeirra, sem upp á það
horfðu, var kona formannsins. Hún sofnaði frá tárum um >
kvöldið. Þá kemur maður hennar inn, og rennur sjór úr
klæðum hans. Hann gengur að rúmi hennar og mælir fram
þessa stöku dapur í bragði:
„Aldan freyddi. Oldin kveið.
Ægir reiddi hramminn.
Höggið greiddi, hrönnin reið,
til heljar leiddi Gamminn“.
(Þorbergur Þórðarson: Með eilífðarverum, bls. 125).
Veturinn 1913 voru þeir báðir Magnús Ólafsson og Hjörtur
Cýrusson með föður mínum. 8. marz þennan vetur voru
flestir bátar frá Sandi og Keflavík rónir um kl. 7 um morg-
uninn, og búnir að leggja lóðir sínar um kl. 9 þegar á
brast hið mesta óveður, suðaustan stólparok. „Sjórinn var
mikill — var því siglingin allt annað en hættulaus. Kaf-
aldsbylurinn sem fylgdi rokinu svo svartur, að landkenning
fékkst engin“. (Jens Hermannsson: Breiðfirskir sjómenn,
I. b. bls. 175).
Þennan dag fórst þarna á miðum Olafsvíkmrbáta bátur
frá Ólafsvík nyeð 10 mönnum.
Tveir bátar náðu heimahöfn, þeir sem næstir voru landi.
Hinir urðu allir að hleypa. Skip frá Keflavík og Sandi
lentu í Krossavík, í Skarðsvík, á Öndverðarnesi og undir
Háa-Hjalla við Öndverðarnes. Faðir minn hleypti að Önd-
verðarnesi, sigldi á skautinu. Er þangað kom fannst hon-
um orðið ólendandi þar- Lá þar grunnt út af Öndverðarnesi
J.
l