Breiðfirðingur - 01.04.1977, Blaðsíða 35
BREIÐFIRÐINGUR
33
ykkur — með því móti samt, að þið segið ekki eitt einasta
orð við mig, fyrr en ég nem staðar.“
Já, já — þeir héldu nú ekki, að það væri svo gaman að
tala við mig. Svo lögðum við af stað fram að Gautastöðum,
og það gekk alveg ágætlega. Við vorum í hólnum fyrir neð-
an bæinn, þegar ég sá glitta í ljósið í stafnglugganum á
baðstofunni.
En það var ekki nóg með þetta. Þegar við komum til
Ingimundar, vorum við svo stokkfreðnir, að það náðist eng-
in spjör af okkur. Ingimundur, og raunar við allir, vorum
mestu spilafífl: „Og setjist þið bara niður, og svo byrjum
við að spila“, sagði Ingimundur. Svo kom hann með einn
snaps af brennivíni og skellti í okkur. Og svo byrjuðum við
að spila, og spiluðum kött til morguns.
Um morguninn var komið gott veður aftur. Þó var skaf-
renningur, og þrátt fyrir svefnleysi héldum við að Gils-
bakka og fengum Hörðudalsá svona brúklega. Ég var dag
um kyrrt, áður en ég fór vestur að Staðarhóli.
En svo líður hálfur mánuður. Þá er mér sagt það manns-
lát, sem fengið hefur hvað mest á mig um ævina. Jósep
dvaldist í rúma viku hjá föður sínum og stjúpmóður, en á
leiðinni út í Hólm aftur fór hann ofan um ísinn og drukkn-
aði. Það var merkilegt, að við þessir þrír, sem vorum bún-
ir að berjast þarna fyrir lífi o'kkar, eiginlega meira en góðu
hófi gegndi, skyldum sleppa óskaddaðir, en þegar hann
sneri einn til baka, þá fór hann niður um ísinn, og sannað-
ist þar málshátturinn ekki verður feigum forðað, né ófeig-
um í hel komið.
Oskar Bjartmarz