Breiðfirðingur - 01.04.1977, Blaðsíða 63

BREIÐFIRÐINGUR
61
rúnu, sem með óbugandi þrau-tseigju hefur annast drjúgan
þátt í dreifingu hans um borg og bæ ekki sízt, þegar allir
aðrir voru uppgefnir.
Og meðan Breiðfirðingabúð var félagsheimili nær þús-
und félaga, samkomuhús og kvöldskemmtistaður voru ótal-
in sporin af Bergstðastrætinu í ,Búðina“.
Það er svona fólk eins og Bjartmarzhjónin, sem hljóðlát
og góð vinna án þakka og launa, sem eru hinn sanni jarð-
vegur manndáða og menntar, ofan og utan við argaþras
hinnar köldu kröfu. „í kili skal kjörviður.“
Þar haldast þau í hendur sem annars staðar á lífsleiðinni.
Og þær hendur voru öruggar þessu litla átthagaríki okkar.
Guðrún var vissulega ein hinna bjargtraustu kvenna, sem
aldrei bregst til hins besta, hreinskilin, einörð, hispurlaus
og drenglynd í hvívetna.
Bjartmarzhjónin eru glæsileg í sjón og raun. Hann ítur-
vaxinn og karlmannlegur, fríður sýnum, fráneygur og
stæltur, hún sviptigin og svolítið stolt á svip, með ættar-
bragð fyrri tíma stórmenna um enni og munn. Þau blanda
sér aldrei fjöldanum að fullu. Eru alltaf annars vegar sér-
stæð saklaus Dalabörn Breiðáfjarðar. Börn þeirra synirnir
fjórir: Björn, Gunnar, Hilmar og Fiæyr, tengdadætur og
harnabörn eru þeirra gæfuljós og óskáheimur, sem beri
góðar erfðir til hamingju og heilla á brautum framtíðar.
Eins og áður er að vikið eru Bjartmarzhjónin bæði fædd
í Breiðafjarðardölum.
Óskar fæddist að Neðri-Brunná í Saurbæ 15. ágúst 1891.
Foreldrar hans voru hjónin Ingibjörg Guðmundsdóttir og
Bjartmar Kristjánsson bóndi.
í þessum dal, sem má teljast smámynd hinna fegurstu